Ένα κείμενο, μία εικόνα

«…Όταν ήμουνα παιδί, έτρεχα ώρες ατέλειωτες στη στέπα, κυνηγώντας το ουράνιο τόξο… Τώρα ξέρω… Το ουράνιο τόξο είναι φτιαγμένο απ’ όλα τα όνειρα των παιδιών, απ’ όλα τα ποιήματα και τα παραμύθια των λαών. Το ουράνιο τόξο είναι ολάκερη η παιδική λογοτεχνία του πλανήτη μας, καμωμένο από την αγάπη, τη φιλία, την καλοσύνη που είναι μέσα στα βιβλία για τους νέους. Όσο πιο όμορφα τα βιβλία για τους νέους ανθρώπους τόσο πιο λαμπερό το ουράνιο τόξο, το σημείο της ειρήνης πάνω από τον κόσμο».

Τρίτη 30 Δεκεμβρίου 2014

Το συννεφένιο καραβάκι

Πολύ πολύ ψηλά, στον κήπο τ’ ουρανού, ψηλότερα από κει που φτερουγίζουν τα πρώτα χελιδόνια της άνοιξης, ψηλότερα από κει που κρύβονται οι χαρταετοί που το ‘σκασαν, ψηλότερα ακόμα κι από 'κει που το ουράνιο τόξο σκαρώνει ζωγραφιές με τα χρωματιστά κραγιόνια του, ζει μια μεγάλη οικογένεια από συννεφάκια. Έχουν πατέρα τον απέραντο ουρανό, που τα χορεύει και τα κανακεύει στην αγκαλιά του, και μάνα τους τη γαλανή θάλασσα, που κάθε αυγούλα τα καθρεφτίζει στην κρυστάλλινη ποδιά της, για να χτενίσουν τα πουπουλένια τους μπουκλάκια. Άλλα συννεφάκια είναι σταχτούλικα και κατσούφικα, σαν μουτζουρίτσες, άλλα χιονόλευκα και γαλατένια. Και σε πόσα σχήματα! Μερικά μοιάζουν με φουσκομάγουλα παιδάκια, άλλα με μπάλες από παγωτό καϊμάκι ή από αφράτο μπαμπάκι, άλλα με ζώα, με ανεμόπτερα, με μαλλί της γριάς…

Ήταν κάποτε, που λέτε, κι ένα μικρούτσικο σύννεφο που θύμιζε καραβάκι. Έβλεπε όμως αληθινά καραβάκια κάτω στη θάλασσα και ζήλευε. «Εγώ ούτε καραβοκύρη έχω να μ’ οδηγεί», παραπονιόταν, «ούτε ναυτάκια ούτε ταξιδιώτες. Μοναχούλι αρμενίζω. Σε κανέναν δε δίνω χαρά». Κι ενώ τ’ αδερφάκια του έπαιζαν ανέμελα, κάνοντας τσουλήθρα στις πρωινές ηλιαχτίδες και τραμπάλα στα μουστάκια του κυρ-Βοριά, το συννεφένιο καραβάκι έμενε μόνο και θλιμμένο. Το 'δε μια μέρα μια νεραιδούλα και το συμπόνεσε. «Πες μου τι θέλεις, μικρό μου», του είπε τρυφερά «κι εγώ θα στο δώσω». «Θέλω να έχω φίλους!», στέναζε αυτό. «Πολλούς φίλους! Και να τους παίρνω μαζί μου στα πιο όμορφα ταξίδια!». Το άγγιξε τότε η καλή νεράιδα με το μαγικό ραβδάκι της, που έσταζε ασημόσκονη, και το ονόμασε «Φαντασία». Κι από τότε, το συννεφένιο καραβάκι, με φουσκωμένο τ’ άσπρο του πανί, ταξιδεύει μικρά και μεγάλα παιδιά σε τόπους ονειρεμένους. Δεν έχετε παρά να κλείσετε τα μάτια, και το καραβάκι που το λένε «Φαντασία» θα σας πάει σε πολιτείες μακρινές, σε νησιά που δεν τα γράφει ο χάρτης, σε χώρες παραμυθένιες. Ανοίξτε ένα βιβλίο... κοιτάξτε μια εικόνα… βυθιστείτε σε μια γλυκιά μελωδία… κι η Φαντασία θα σας πάρει για ταξίδια συναρπαστικά. Κι όταν το βράδυ η κούραση βαραίνει τα βλέφαρά σας, το συννεφένιο καραβάκι είναι και πάλι εκεί, έτοιμο να σας ταξιδέψει στα ωραία όνειρα. Και δεν είναι πια λυπημένο. Γιατί είναι χρήσιμο. Και γεμάτο από γέλια παιδικά!

ΒΕΑΤΡΙΚΗ ΚΑΝΤΖΟΛΑ-ΣΑΜΠΑΤΑΚΟΥ (ανέκδοτο), Ανθολόγιο λογοτεχνικών κειμένων για το νηπιαγωγείο, ΟΕΔΒ.

…

Κάθε βδομάδα η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Από τον Δεκέμβριο του 2014 φιλοξενούνται στη στήλη και ανέκδοτα κείμενα νέων δημιουργών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση αυτά.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

…

Τη σημερινή εικόνα έκανε η Αντιγόνη Καψάλη.

Η Αντιγόνη Καψάλη γεννήθηκε το 1990 στο Λονδίνο, από μαμά Αγγλίδα και μπαμπά Έλληνα. Η αγάπη της για τα εικαστικά εκδηλώθηκε από μικρή ηλικία. Έτσι οι γονείς της την έφεραν σε επαφή με το ελεύθερο εργαστήρι Λάρισας από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού, όπου ξεκίνησε μαθήματα ζωγραφικής και κεραμικής στη συνέχεια. Φτάνοντας στο γυμνάσιο έπαιρνε μέρος σε διάφορους διαγωνισμούς ζωγραφικής.

Το 2006 απέσπασε το δεύτερο βραβείο σε διαγωνισμό για την εικονογράφηση του προγράμματος, των πανελληνίων (και Κύπρου) μαθητικών αγώνων στίβου. Το 2007 συμμετείχε στην έκθεση mail art με θέμα «καμένη γη» και την ίδια χρονιά πέρασε στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών (Σχολή Καλών Τεχνών), στη Φλώρινα, ως «ταλέντο».

Το 2010 συμμετείχε σε έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Φλώρινας με το έργο: "πολύ φασαρία για το τίποτα", και σε έκθεση με τίτλο: «Χρόνος, μνήμη, λήθη» στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αιανής. Επίσης πήρε μέρος σε δύο εκθέσεις στην Αθήνα: στην έκθεση mail art με θέμα "άνθρωπος, χρώματα, μουσική" και στην έκθεση "O εικαστικός καλλιτέχνης εμπνέεται από το θέατρο" με έργο σκηνογραφίας.

Τα Χριστούγεννα του 2010 σε συνεργασία με τον Δήμο Φλώρινας κατασκεύασε το γλυπτό, το «δώρο» το οποίο τοποθετήθηκε στην κεντρική πλατεία Φλώρινας.

Τον Μάιο του 2011 συμμετείχε στο project «δίκτυο» με έναν τρισδιάστατο εικαστικό χάρτη.

Τα Χριστούγεννα του 2012 σε συνεργασία με τον Δήμο Φλώρινας κατασκεύασε ένα γλυπτό με τίτλο το «χρυσό δέντρο του καπιταλισμού», το οποίο τοποθετήθηκε στο ποτάμι της Φλώρινας. To Σεπτέμβριο του 2012 συμμετείχε στη Βαλκανιάδα Καλών Τεχνών με το έργο ‘Συσκευασίες σχέσης’.

Τα ενδιαφέροντα της δε σταματάνε μόνο στα εικαστικά. Τον Νοέμβριο του 2011 πραγματοποίησε την πρακτική της στην ΕΡΑ Φλώρινας και τρεις εκπομπές της επιλέχτηκαν και μεταδόθηκαν πανελληνίως από το δεύτερο πρόγραμμα. Το Νοέμβριο του 2012 βραβεύτηκε Fashion Icon της Θεσσαλίας σε διοργάνωση του Pantheon Plaza. Τα καλοκαίρια 2011 & 2012 δούλεψε με αυτιστικά παιδιά σε κατασκηνώσεις της POSGAMEA.

Τον Ιούνιο του 2013, αποφοίτησε με “άριστα”, από τη Σχολή Καλών Τεχνών, και τον Οκτώβρη του ίδιου χρόνου συμμετείχε στο Φεστιβάλ “Art is Hard”, με το έργο “Fish in the tank”.

Τώρα διανύοντας μια περίοδο αναζήτησης, συμμετέχει σε συγγραφή βιβλίου με θέμα την Τέχνη, με τη συγγραφή δικών της κειμένων σε sites, ενώ παράλληλα ασχολείται με τον εθελοντισμό στο Ελληνικό Παιδικό Μουσείο και στο ΕΠΑΨΥ διδάσκοντας καλλιτεχνικά σε ηλικιωμένους με ψυχικές διαταραχές.

Αυτή την περίοδο κάνει μεταπτυχιακό μελετώντας Ιστορία της Τέχνης.

Η σελίδα της Αντιγόνης στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/Antigoni-Kapsali-Art/758905437506530?fref=ts

…

Με αγάπη από τη Φλώρινα,

Γιώτα Κοτσαύτη.

…