Μπήκε ο Απρίλης για
τα καλά. Τα σχολεία έκλεισαν για τις διακοπές του Πάσχα και η Λίνα, για μια ακόμη
φορά, βρέθηκε στο χωριό με τη γιαγιά μέχρι να πάρουν την άδειά τους οι γονείς της.
Της έλειπαν βέβαια
και οι γονείς της και οι φίλοι της και το... ίντερνετ, αλλά ήταν τόσο όμορφα μαζί
της και την αγαπούσε πολύ. Φέτος ήταν το πρώτο Πάσχα που η γιαγιά θα περνούσε χωρίς
τον παππού και η Λίνα σκεφτόταν τι να κάνει να απαλύνει τον πόνο της.
Ξημέρωσε το Σάββατο
του Λαζάρου και η γιαγιά την ξύπνησε πρωί πρωί για να πλάσουν Λαζαράκια.
«Βρε γιαγιά, μην
κουράζεσαι, μεγάλωσα πια, ας μη φτιάξουμε φέτος» είπε η Λίνα, αλλά εκείνη είχε
ήδη ετοιμάσει τη ζύμη και περίμενε την εγγονή της.
«Τι λες, παιδί μου;»
απάντησε. «Για τον Λάζαρο δεν έπλασες, ψωμί
γλυκό δεν έφαγες, λέει το έθιμο. Δεν παίζουν με αυτά τα πράγματα».
Η Λίνα χαμογέλασε,
δεν χαλάνε χατίρι στη γιαγιά σκέφτηκε και ξεκινήσανε τα Λαζαράκια. Φτιάξανε τα
ανθρωπάκια με τυλιγμένα τα χεράκια γύρω τους, έβαλαν τα μοσχοκάρφια για ματάκια
και γέμισαν τις κοιλίτσες τους μήλο, κανέλα, γαρίφαλο και σταφίδες. Κι όταν ψήθηκαν,
μοσχομύρισε η γειτονιά. Τα μοίρασαν στα παιδάκια που έλεγαν τα κάλαντα με τα λουλουδένια
καλαθάκια τους κι έλαμπαν τα μάτια της γιαγιάς, γιατί τα Λαζαράκια ήταν οι ψυχούλες
που μπορεί να έφυγαν, αλλά ζούσαν πάντα μέσα της και μοσχοβολούσαν χαρές, όμορφες
στιγμές, κανέλα και γαρίφαλο!
Βάγια
Γακοπούλου
Η
εικόνα δημιουργήθηκε μέσω ΑΙ αποκλειστικά για το ιστολόγιο.
Γράφτηκε με αφορμή το
παιχνίδι γραφής εδώ:
https://www.facebook.com/groups/1006082537869676
Θα χαρούμε πολύ να μας
γράφετε τις εντυπώσεις σας ή, αν είστε εκπαιδευτικοί και δουλέψετε με κάποιο
κείμενο στην τάξη σας, να μοιραστείτε την εμπειρία.
Το ιστολόγιο
λειτουργεί, εδώ και δέκα χρόνια, αποκλειστικά και μόνο αφιλοκερδώς (δεν έχει
καν διαφημίσεις, όπως η πλειοψηφία των ιστολογίων) κι η ανατροφοδότησή σας
είναι για μας ένα ισχυρό κίνητρο για να συνεχίσουμε.
Ηλεκτρονική διεύθυνση
επικοινωνίας: yotakotsafti1@yahoo.gr
Ευχαριστούμε θερμά!
