Τα τρίστιχα του Ιούλη

 

Κασσελούρη Αναστασία

Κίτρινα στάχυα

Μήνας του καλοκαιριού

Ο αλωνάρης

 

Λάγιου Ζωή

Χαρά γεμάτος

Σε χρυσή ακρογιαλιά

Ιούλης φτάνει

 

Μαρινάκου Έλενα

Όλος αλάτι

Θεριστής ερχόμενος

Ηλιοκαμμένος

 

Ρηγάτου Βίκυ

Μήνας σταρένιος

Διακοπές φιλοξένει

Θάλασσα λάδι

 

Χρυσοπούλου Βέτα

Ζεστός Ιούλης

Στην αμμουδιά τα παιδιά

Παιχνίδια παίζουν

 

 

Γράφτηκαν με αφορμή το παιχνίδι γραφής εδώ:

https://www.facebook.com/photo/?fbid=10228744343826905&set=a.10201219933733855

Μπορείτε ν’ αφήσετε και τις δικές σας εκδοχές στα σχόλια.

Του ήλιου

 

Αργυροπούλου Βασιλεία

Του ήλιου η ανατολή

Πλέει στη γαλάζια θάλασσα

Κόκκινη βάρκα με πανιά

Αγναντεύει τον ορίζοντα

Χρυσές ακτίδες φωτίζουν τον γιαλό

Βότσαλα χορεύουν

Στον ρυθμό μιας μπαλάντας

Παίζοντας με πορτοκαλί αστερίες

μαβιά κοχύλια

και φύκια στο χρώμα του ήλιου

ακτίδες κόκκινες βυθίζονται στο βαθύ μπλε

παίζοντας με τα κοράλλια της αυγής

ένας γλάρος καθισμένος στα βράχια

προσεύχεται

στου ήλιου την αλμύρα

 

Βαρθαλίτη Κάρμεν

Παρακάλεσα τον ήλιο

να μου δώσει μια αχτίδα,

να την κάνω μονοπάτι,

να περάσω θάλασσες,

να περάσω και βουνά

μακριά για να φτάσω.

Χαμογέλασε λιγάκι

με χαμόγελο λοξό,

έκλεισε και το μάτι

και μου είπε: «Θα το κάνω

γιατί είσαι ένα παιδί

με καθαρή καρδούλα».

 

Γακοπούλου Βάγια

Το στεφάνι του ήλιου σκόνταψε σ’ ένα σύννεφο,

κύλησε στις γειτονιές, φώτισε τα στενά δρομάκια και κουτούλησε στα κλειστά παραθυρόφυλλα.

Άδικα φώναζαν οι μανάδες μην τους ξυπνήσει τα παιδιά και δεν είχαν τελειώσει ακόμα τις δουλειές.

Οι αχτίδες του έσπασαν και τρύπωσαν ανάμεσα στις γρίλιες και στα νυσταγμένα ματόφυλλα.

Χαμόγελα άνθισαν κι αγκαλιές άνοιξαν, να μαζέψουν φως.

Χαμογέλασε ο ήλιος, μάζεψε το άτακτο στεφάνι του, άφησε μια μικρούλα αχτίδα να φωτίζει τις καρδιές κι ανέβηκε ψηλά με το χρυσό του άρμα!

 

Δάρα Νάσια

Να, ξεφεύγει η μία του κόρη.

Η ηλιαχτίδα γαργαλάει τη μύτη.

Να, ξεφεύγει κ η δεύτερη κόρη.

Γαργαλάει την πατούσα.

Η πιο μεγάλη κόρη του Ήλιου, όμως, γαργαλάει τα μάτια.

Το παιδί ξυπνάει.

«Αψού!»

Ώρα για θάλασσα.

Ώρα για ζεστό λουτρό του αφέντη Ήλιου.

Να μας κοιτά από ψηλά, να χαρίζει ελπίδα.

Να παίζει με τα κύματα και βράχια να χρυσίζει.

 

Χαραλάμπους Ελένη

Του ήλιου οι ακτίδες γλυκά φωτίζουν,

ανοίγουν τα βλέφαρα,

η μέρα ξεκινάει.

Τρέχουν τα παιδιά στα φτερά του ήλιου,

στη χρυσή αμμουδιά παίζουν και γελούν.

Χρυσές, πορτοκαλί και κόκκινες ακτίδες

φωτίζουν τον γιαλό

παίζοντας με τα ψάρια

και τα κοράλλια του βυθού.

Βαρκούλες αρμενίζουν στα γαλανά νερά,

στου ήλιου την ανατολή

χρυσό πέπλο απλώνεται παντού λικνίζοντας τα κύματα σε ξέφρενο χορό.

Χρυσόνειρα δεμένα σκορπίζονται στου ήλιου την αγκαλιά.

 

Χαραμή Μεταξία

Του ήλιου τα καμώματα

Ο ήλιος του καλοκαιριού, πύρινο τόπι,

γελάει δυνατά με τις φωτιές τ’ Αϊ Γιαννιού,

που τα παιδιά δρασκελίζουν, καθώς καίνε τους Μάηδες.

Σκαρφαλώνει στις κορυφές με τους Αϊ Λιάδες, δίνει φως, εξαγνίζει τα κορμιά, χαϊδεύει το σγουρόμαλλο κεφάλι τ’ αγοριού

που κρατεί το θυμιατό, λίγο πριν γείρει στη δύση.

Κατηφορίζει στην αμμουδιά, ακούει το κύμα που φλυαρεί,

τους κολυμβητές που κουβεντιάζουν αφημένοι στα χάδια του.

Ο ήλιος του καλοκαιριού ζωντανεύει τον τζίτζικα,

που με το τραγούδι του δίνει σινιάλο στα παιδιά

να ξεχυθούν λεύτερα εκεί που μπορούν να ονειρευτούν.

 

 

Γράφτηκαν με αφορμή το παιχνίδι γραφής εδώ:

https://www.facebook.com/photo?fbid=10228705055564723&set=a.10201219933733855

Μπορείτε ν’ αφήσετε και τις δικές σας εκδοχές στα σχόλια.

 

Δέκα χρόνια «Ένα κείμενο, μία εικόνα»!

 

Ελάτε στην παρέα μας!

«…Όταν ήμουνα παιδί, έτρεχα ώρες ατέλειωτες στη στέπα, κυνηγώντας το ουράνιο τόξο… Τώρα ξέρω… Το ουράνιο τόξο είναι φτιαγμένο απ’ όλα τα όνειρα των παιδιών, απ’ όλα τα ποιήματα και τα παραμύθια των λαών. Το ουράνιο τόξο είναι ολάκερη η παιδική λογοτεχνία του πλανήτη μας, καμωμένο από την αγάπη, τη φιλία, την καλοσύνη που είναι μέσα στα βιβλία για τους νέους. Όσο πιο όμορφα τα βιβλία για τους νέους ανθρώπους τόσο πιο λαμπερό το ουράνιο τόξο, το σημείο της ειρήνης πάνω από τον κόσμο».

Ιστολόγιο παιδικής, εφηβικής, νεανικής λογοτεχνίας 

Δημιουργός: Γιώτα Κοτσαύτη

Η Γιώτα Κοτσαύτη γεννήθηκε το 1981 και μεγάλωσε στη Λεβαία Φλώρινας.

Είναι συγγραφέας, απόφοιτη του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών και του μεταπτυχιακού «Δημιουργικής Γραφής» Ε.Α.Π.-Π.Δ.Μ. Έχει παρακολουθήσει τα σεμινάρια «Δημιουργική Ανάγνωση και Γραφή της Πεζογραφίας» και «Ειδική Αγωγή: Διεπιστημονικές Πρακτικές Σύγκλισης» (Ε.Κ.Π.Α.) Αυτήν την περίοδο ολοκληρώνει τα σεμινάρια «Το Παραμύθι στην Εκπαίδευση: Δημιουργική Ανάγνωση και Αξιοποίηση» (Ε.Κ.Π.Α.), «Αυτισμός: κατανόηση, εκπαίδευση και παρέμβαση» και «Ειδική Αγωγή και εκπαίδευση» (Ε.Κ.Ε.Κ. Athena-Πανεπιστήμιο Πατρών).

Κείμενά της έχουν βραβευτεί απ’ τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, απ’ την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, απ’ τις εκδόσεις Εντύποις, απ’ τον ΕΠΟΚ (Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων), απ’ το Πετρίδειο Ίδρυμα Κύπρου κι απ’ την Εταιρεία Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου.

Η αγάπη της για την παιδική, εφηβική, νεανική λογοτεχνία την οδήγησε στη δημιουργία του δημοφιλούς ιστολογίου «Ένα κείμενο, μία εικόνα».

Τον Ιούλιο του 2018 ανέλαβε εθελοντικά τη δημιουργία βιβλιοθήκης-χώρου δημιουργικής απασχόλησης στην περιοχή της, εγχείρημα που αγκαλιάστηκε με θέρμη από πολλούς ανθρώπους απ’ την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Από το φθινόπωρο του 2019 συντονίζει διάφορα εργαστήρια δημιουργικής γραφής και είναι υπεύθυνη για τις Εκδόσεις Αλάτι.

Είναι παντρεμένη με τον Θεοφάνη Θεοφάνους, έχουν δύο κόρες και τα τελευταία χρόνια κατοικούν  στον νομό Φλώρινας.

 

Μ’ ένα ποδήλατο κάποτε…

 

Μ’ ένα ποδήλατο κάποτε

Τ’ αστέρια έφτασα

Ψηλά στον ουρανό

Δικός μου ο κόσμος

Η ζωή μπροστά

Τίποτα δεν φάνταζε ακατόρθωτο

 

Μ’ ένα ποδήλατο κάποτε

Τ’ ανέφικτο ονειρεύτηκα

Και τρέχω από τότε

Να προφτάσω…

 

Γιώτα Κοτσαύτη

 

Πρωτοδημοσιεύτηκε εδώ:

https://alatoparea.blogspot.com/2021/06/9926884.html

 

 

Ο Ιούνιος έφτασε και…

 

Βλάσση Μαρία

Ο Ιούνιος έφτασε και ονειρεύομαι το κρυφτό,

τα παιχνίδια σαν ήμουν παιδί, μες στις ξανθές πλεξούδες, τα στάχυα μου.

Μύρισε ο βασιλικός στην ασβεστωμένη μάνδρα και

αγκάλιασε την ανάσα του ξυλόφουρνου.

Ζυμωτό ψωμί με τα πρώτα γεμιστά της μάνας.

Ζήλεψε η θάλασσα, έπλεξε την αύρα

με τ’ άρωμα του πεύκου και ήρθε και με ξύπνησε.

Ε! Οκτώ χρόνια έχω να σε αγκαλιάσω. Σε περιμένω!

 

Γακοπούλου Βάγια

Ο Ιούνιος έφτασε γελώντας δυνατά!

Γαλάζια μάτια θαλασσινά, νερένια.

Ξανθά, αχυρένια μαλλιά.

Κοντά παντελονάκια, ξυπόλυτα πόδια στη ζεστή άμμο.

Έκλεισε τα σχολειά, έκρυψε τη σχολική τσάντα στο πατάρι.

Μετράει, στα ηλιοκαμωμένα δαχτυλάκια του, μπάνια και παγωτά.

Παίζει μπάλα με τα παιδιά στις γειτονιές και τα βράδια μετρά τ’ αστέρια ξαπλωμένος στην αυλή με τ’ αγιόκλημα.

 

Γκιντίδου Δήμητρα

Ο Ιούνιος έφτασε και...

Χρυσές οι σαϊτιές σου, ήλιε.

Σκληρές οι βελόνες σου, πεύκο.

Γλυκιά η γαλήνη σου, φεγγαρόφωτη νύχτα.

Αρμονία το τραγούδι σου, τζίτζικα.

Κέντημα τ’ αστέρια σου, ουρανέ.

Βελούδινος ο ήχος σου, θάλασσα.

Γλαυκά χαλιά οι γαλαξίες σου, σύμπαν.

Κι εγώ, κρατώντας θαυμαστικό στο χέρι,

ανεβαίνω στο άρμα σας.

 

Κοτσαύτη Γιώτα

Ο Ιούνιος έφτασε

και κρατάει στα χέρια του ένα χωνάκι.

Τρέχει στην ακρογιαλιά

και κυνηγάει τα γλαροπούλια.

Πώς περιμένει να κλείσουν τα σχολεία!

Να παίξει με τα παιδιά

και να γεμίσει το σακίδιό του με όμορφες στιγμές.

Πολύτιμο φυλαχτό οι αναμνήσεις.

Θα τον ζεσταίνουν τον χειμώνα.

Μέχρι να ξαναγυρίσει και πάλι

κεφάτος κι ολόχρυσος.

 

Κωνσταντίνου Μαρίνα

Ο Ιούνιος έφτασε και...

φέρνει μαζί του την ανεμελιά.

Πόσο όμορφα θα περνάμε τις μέρες μας

στις δροσερές λαμπερές θάλασσες!

 

Ο Ιούνιος έφτασε και...

μαζί του έρχονται οι μεθυστικές μυρωδιές των ολόλευκων ανθέων του γιασεμιού,

να μας κρατούν συντροφιά τα καλοκαιριάτικα βράδια

μαζί με το παγωμένο χυμό

κάτω από τον ξάστερο ουρανό του.

 

Ιούνιε, καλώς όρισες!

 

Λύκου Ιωάννα

Ο Ιούνιος έφτασε και ο νους μας ταξιδεύει σε μακρινά νησιά.

Στις πεντακάθαρες θάλασσές τους θα βουτήξουμε και θα αναπολήσουμε παλιά μας όνειρα.

Σε ωραίες παραλίες τα χάδια του ήλιου θα ζεστάνουν το κορμί και την ψυχή μας.

Ο Ιούνιος έφτασε και με χίλια χρώματα τα μπαλκόνια μας θα στολίσουμε,

υμνώντας την ομορφιά των λουλουδιών και τα μεθυστικά αρώματα.

Με φίλους και με μουσικές τις μέρες του Ιούνη θα χαρούμε!

 

Ρόκα Σοφία

Ο Ιούνιος έφτασε και να κρύβεσαι πια δεν μπορείς!

Περπάτα ανέμελα στις αμμουδιές,

του νησιού ή του ονείρου,

σημασία δεν έχει

Περπάτα ανέμελα και επίτρεψε

στον Ιούνιο να σε λούσει με τις αχτίδες.

Το αεράκι του, το απαλό, άφησε να καθαρίσει από πάνω σου

των εποχών τις σκέψεις.

Καλοδέξου τον Ιούνιο, που κεράσια φέρνει και γέλια και χαρές.

 

Σταθοπούλου Ιωάννα

Ο Ιούνιος έφτασε και ο ήλιος απλώνει παντού το ζεστό του πέπλο.

Κρυστάλλινα νερά ακουμπούν απαλά την ακροθαλασσιά και η χαρά βγαίνει βόλτα.

Ανέμελα βήματα με πέλματα γυμνά πάνω σε χρυσαφένιους κόκκους άμμου.

Με κοντά παντελονάκια και φωτεινά χαμόγελα ζωγραφισμένα στο πρόσωπο ενός ξανθού αγγέλου.

Κοίτα πώς παίζει!

Πώς χαίρεται την κάθε στιγμή.

Έλα, τρέξε κι εσύ μαζί...

Παίξε!

Άγγιξε!

Ανακάλυψε!

Νιώσε!

Γελά! Η ζωή είναι ωραία!

 

Τζιάκη Δέσποινα

Ο Ιούνιος έφτασε και ο κόσμος αλλάζει.... 

μυρίζει αλμύρα και ψητό χταποδάκι. 

Τρέχουν τα παιδιά να δροσιστούν 

και να χτίσουν τα κάστρα στις αμμουδιές. 

Στ’ ουρανού τις στράτες λάμπει ο ήλιος, ο τρανός αρχηγός. 

Μέσα στα δάση, κάτω απ’ τα πράσινα πλατάνια ψάχνουν όλοι σκιά και ξεγνοιασιά.

 Κι έμειναν τα σχολειά βουβά, να μετρούν τις μέρες για τ’ αντάμωμα του Σεπτέμβρη.

 

Χαραλάμπους Ελένη

Ο Ιούνιος έφτασε κι έφερε μαζί του τη ζεστασιά όλου του χρόνου.

Κρατάει ένα παγωτό στο ένα χέρι και στο άλλο μια δροσερή γρανίτα φράουλα.

Στέλνει τα πιο ζεστά του χάδια πάνω στα ηλιοκαμένα κορμιά.

Τα παιδιά ανυπομονούν να κλείσουν τα σχολεία, να πετάξουν βιβλία και τσάντες.

Να τρέξουν στις χρυσές ακρογιαλιές και να κάνουν βουτιές στα καταγάλανα, κρυστάλλινα νερά.

Η θάλασσα να τα αγκαλιάσει και πάλι, που τα περίμενε τόσους μήνες.

Να τα χαϊδέψει απαλά στα κύματά της.

Αχ, Ιούνη, αρχή του καλοκαιριού, όμορφέ μας μήνα!

 

Χαραμή Μεταξία

Καλοκαίρι

Ο Ιούνιος έφτασε και υποδέχεται το καλοκαίρι

που ξέρει να χρυσώνει τις μέρες και τις καρδιές.

Ο ήλιος χτίζει κάστρα στην άμμο μαζί με τα παιδιά.

Ο τζίτζικας τινάζει τα φτερά του και τραγουδάει

για τη ζωή που μεγάλωσε όπως οι μέρες του θέρους.

Είναι το καλοκαίρι, που εισβάλει με υποσχέσεις.

Θάλασσα, ηλιοβασιλέματα, συναπαντήματα.

Άνθρωποι που ονειρεύονται να χαθούν στο κύμα,

να κρατήσουν μια στάλα αρμύρα για φυλαχτό,

να φεγγαρολουστούν μια νύχτα με πανσέληνο.

Παιδιά λευτερωμένα, μελίσσι πολύβουο,

ρουφάν το τώρα μέχρι την πρώτη ψιχάλα της βροχής.

Το καλοκαίρι κι η ζωή αντάμα πορεύονται.

Κι ο Ιούνιος πορτιέρης που δίνει το πρόσταγμα.

 

 

 

Γράφτηκαν με αφορμή το παιχνίδι γραφής εδώ:

https://www.facebook.com/photo?fbid=10228534950352199&set=a.10201219933733855

Μπορείτε ν’ αφήσετε και τις δικές σας εκδοχές στα σχόλια.

 

 

 

Τρίστιχα για το τριαντάφυλλο

 

Γκιντίδου Δήμητρα

Τριαντάφυλλα

Σ’ αγκαθωτές ομορφιές

Παγιδεύτηκα

 

Κασσελούρη Αναστασία

Μοσχομυριστό

Άσπρο τριαντάφυλλο

Μα αγκαθωτό

 

Κωνσταντίνου Μαρίνα

Κόκκινα ρόδα!

Άρωμα γύρω σκορπούν.

Να είχα ένα...

 

Ράλλη Ζωή

Τριαντάφυλλο

Χαρίζεις στην άνοιξη

Μεταξένιο φως

 

Χαραμή Μεταξία

Ο Μάης ήρθε,

τριαντάφυλλα παντού

 τη γη στολίζουν.

 

Γράφτηκαν με αφορμή το παιχνίδι γραφής εδώ:

https://www.facebook.com/photo/?fbid=10228480917521412&set=a.10201219933733855

Μπορείτε ν’ αφήσετε και τις δικές σας εκδοχές στα σχόλια.

Τριαντάφυλλο

 

Τριαντάφυλλο σγουρὸ,
χαϊδεμένο λουλουδάκι,
πόσο πόσο λαχταρώ
να σού πάρω ένα φιλάκι.

Μα ἡ κυρά τριανταφυλλιά
έχει αγκάθια κι αγκυλώνει
κι όποιος κλέφτει τα φιλιά,
ακριβά της τα πληρώνει.

Δι᾿ αυτό μη φοβηθείς,
σαν καλό παιδί οπού ῾μαι,
όταν βλέπω πως ανθείς,
σ᾿ αγαπώ και ευχαριστούμαι.

Γιατί έχεις μία πνοή
που τὲς γειτονιές μυρώνει
κι έχεις βράδυ και πρωί
για τραγουδιστή έν᾿ αηδόνι.

Γιώργος Βιζυηνός

 

Αφιερωμένα στις μαμάδες

 

Γακοπούλου Βάγια

Η μάνα μου έβαλε μπουγάδα σήμερα!

Πήρε το σεντόνι της ψυχής μας και το έριξε στη θάλασσα.

Έτριψε δυνατά τους φόβους στον αφρό και το ξέβγαλε στα γαλανά νερά της.

Με τα κοχύλια και τους αστερίες γυάλισε τα όνειρα και το άπλωσε, πανάκι, στο καράβι της νιότης μας.

Ο παιχνιδιάρης ήλιος το χάιδεψε και το γέμισε ροδαλά φιλιά.

Ο άνεμος το φύσηξε, στέγνωσε τα δάκρυα και το φούσκωσε για μεγάλα ταξίδια.

Η μάνα μου έβαλε μπουγάδα σήμερα!

 

Γκιντίδου Δήμητρα

Μανούλα, είσαι τόσο γλυκιά!

Τρως συνέχεια μέλι;

Είσαι από ζάχαρη;

Τι απαλά που είναι τα χάδια σου!

Μπαμπάκι έχεις στα χέρια σου;

Τα μαλλιά σου είναι χρυσά.

Τι όμορφα μάτια που έχεις!

Τα χείλια σου είναι σαν της Χιονάτης.

Θέλω να με φιλάς και να μ’ αγκαλιάζεις συνέχεια.

Είσαι η φωλίτσα μου.

Σ’ αγαπώ, μανούλα!

 

Κασσελούρη Αναστασία

«Μάνα θα βγω».

«Παιδί μου, μην αργήσεις.

Θα έχω στην πόρτα το κλειδί.

Το φαγητό στο πιάτο.

Ζεστό ψωμί και στο ποτήρι το κρασί.

Κουβέρτα μοσχομυριστή και πουπουλένιο μαξιλάρι.

Κι αν αργήσεις, στείλε μου,

να γέρνω... μα για λίγο.

Θα είμαι εδώ καρτερικά και θα σε περιμένω».

«Μάνα μου, το αλάτι είσαι στο φαΐ,

ο ήλιος στη ζωή μου,

στη φουρτουνιασμένη θάλασσα απάνεμο λιμάνι.

Μάνα μου, στα δύσκολα η αγκαλιά σου απάγκιο».

 

Κωστανίδου Χριστίνα

Σ’ αγαπώ, μανούλα μου,

για χίλιους λόγους.

Γιατί με αγκαλιάζεις, με χαϊδεύεις,

με φιλάς και με στηρίζεις,

μου μαγειρεύεις τα πιο νόστιμα φαγητά,

που σ’ όλη τη γειτονιά μυρίζουν.

Όταν μου χαμογελάς, δεν φοβάμαι τίποτα!

Στο πλάι μου είσαι πάντα,

όταν αρρωσταίνω, με φροντίζεις και δεν με αφήνεις ποτέ.

Όταν νυχτώσει, πριν κοιμηθώ,

κάτι όμορφο θα βρεις να μου διαβάσεις.

Όμορφο σαν εσένα, μανούλα.

Για όλα αυτά και άλλα πολλά,

μαμά, σ’ αγαπώ!

 

Χαραμή Μεταξία

Η μάνα έχει φτερούγες για να φωλιάζει τα παιδιά της.

Έχει βάλσαμο για τα πληγωμένα πόδια τους.

Μέλι για να γλυκαίνει την πικραμένη ψυχή τους.

Κρατάει σπαθί για τον δράκο που παραμονεύει.

Κάθε σούρουπο ανάβει καντήλι στην Παναγιά.

Στην ποδιά της ακουμπάει προσευχές για κείνα.

Μάνα, αστείρευτη στέρνα, ακύμαντη θάλασσα.

Μάνα, η αύρα του καλοκαιριού.

Ο ήλιος μέσα στο καταχείμωνο.

Μάνα, η εύφορη γη που καρπίζει.

 

 

Γράφτηκαν με αφορμή ένα παιχνίδι γραφής εδώ:

https://www.facebook.com/photo/?fbid=10228449749822239&set=a.10201219933733855

Μπορείτε ν’ αφήσετε και τις δικές σας εκδοχές στα σχόλια.