Πρόσκληση για συμμετοχή σε συλλογικό βιβλίο

Δημιουργικό κάλεσμα

Πρόσκληση για συμμετοχή σε συλλογικό βιβλίο

«Σύντομα παραμύθια για νεράιδες»-Εκδόσεις Αλάτι

Επιμέλεια-συντονισμός ύλης: Γιώτα Κοτσαύτη

https://www.facebook.com/yota.kotsaftitheofanous

Εξώφυλλο, σκίτσα, σελιδοποίηση: Ιωάννα Καλοστεφάνου

https://www.facebook.com/profile.php?id=100059445703849

 

Αν γράφετε ή αν θέλετε να γράψετε σύντομα παραμύθια, ελάτε στην παρέα μας, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να ετοιμάσουμε μία μοναδική συλλογή!

 

Μέρος των εσόδων θα διατεθεί σε κάποιον φορέα που στηρίζει παιδιά (π.χ. παιδικά χωριά SOS ή σε κάποιον σύλλογο για παιδιά με ειδικές ανάγκες κλπ., θα το αποφασίσουν από κοινού οι συγγραφείς που θα δηλώσουν συμμετοχή).

 

"Οι νεράιδες είναι αναπόσπαστο κομμάτι όχι μόνο της ελληνικής, αλλά και της παγκόσμιας λαογραφίας. Είναι τα μυθικά αιθέρια πλάσματα που γέννησε η φαντασία των περισσότερων λαών.

Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχαν οι νύμφες της θάλασσας της θάλασσας (Νηρηίδες), των πηγών (Ναϊάδες), των δένδρων (Δρυάδες, Αμαδρυάδες), των βουνών (Ορεστιάδες), οι οποίες μέσω της λαϊκής μνήμης υιοθετήθηκαν από τη νεοελληνική παράδοση ως νεράιδες ή νεράδες ή ανεράιδες, ανεράγιδες, νεράισσες κλπ.

Πρώτες νεράιδες θεωρούνται οι αδελφές του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που ήπιαν το αθάνατο νερό.

Στο μυαλό των ανθρώπων είναι πανέμορφες και αθάνατες. Κατοικούν συνήθως σε δέντρα (καρυδιές, συκιές, ελιές), σε πηγές, σπηλιές ή σε ερειπωμένα σπίτια. Είναι καλές νοικοκυρές, γνέθουν και υφαίνουν, περισσότερο όμως ευχαριστιούνται την ανέμελη ζωή. Δεν γίνονται αντιληπτές από τους απλούς ανθρώπους παρά μόνο από τους αλαφροΐσκιωτους σαββατογεννημένους. Έχουν την ικανότητα να αλλάζουν μορφή και να μεταμορφώνουν όποιον θέλουν. Εμφανίζονται μεσημέρι ή μεσάνυχτα και φεύγουν πριν βγει το φεγγάρι ή ανατείλει ο ήλιος.

Λένε πως όλη η μαγική δύναμη της νεράιδας συγκεντρώνεται στο πέπλο του κεφαλιού της. Αν της το πάρει κάποιος θνητός, τότε γίνεται και χάνει όλες τις νεραϊδικές ικανότητες".

Εκτός απ’ τις νεράιδες όμως, υπάρχουν και οι νεράιδοι, οι αρσενικοί της φυλής.

Μήπως κάποια νεράιδα ή νεράιδος σάς ψιθυρίζει αυτήν τη στιγμή στο αυτί την ιστορία της/του;

Ακονίστε τα μολύβια σας και... ξεκινάμε! 

…

Για απορίες και δηλώσεις συμμετοχής, στείλτε μήνυμα στο yotakotsafti1@yahoo.gr

Συμμετοχές δεκτές ως 6 Οκτωβρίου

 

Τα τρίστιχα του Σεπτέμβρη

 

Βαρθαλίτη Κάρμεν

Παιδιά, ελάτε.

Καλοκαίρι, έφυγες.

Σεπτέμβρης τώρα!

Γακοπούλου Βάγια

Αλφαβητάρι.

Σταφύλια σκουλαρίκια.

Να ο Σεπτέμβρης!

 

Δάρα Νάσια

Σεπτέμβρης, τρύγος,

Σταφύλια, μούστος, ζωή,

μεθύσι ψυχής.

 

Κασσελούρη Αναστασία

Μήνας Σεπτέμβρης

Αρχή του φθινοπώρου

Φύλλα κίτρινα

 

Κιζιρίδου Γεωργία

Ομπρέλα κρατώ

Έτοιμη και η τσάντα -

Πάμε σχολείο

 

Λεοκάτα Μελίνα

Σεπτέμβρης ήρθε,

φωνές παιδικές παντού,

σχολείο πάλι.

 

Μάνος Σπύρος

Φύλλα που πέφτουν,

ζακέτες βγαίνουν ξανά,

Σεπτέμβρης ήρθε.

 

Σπαθαράκη Κατερίνα

Κίτρινα φύλλα

Πρωτοβρόχια στα τζάμια

Ομίχλες ζωής

 

Συγγούνα Ρούλα

Αρχή Σεπτέμβρη

στάλες κυλούν στα δέντρα,

βροχερός καιρός.

 

Σύψα Ζωή

Έλα, Σεπτέμβρη.

Παιδικές φωνές παντού.

Σχολείο ξανά!

 

Χαραμή Μεταξία

Η γαλήνη σου

σε χρώμα κυκλάμινου.

Έλα, Σεπτέμβρη.

 

Γράφτηκαν με αφορμή το παιχνίδι γραφής εδώ:

https://www.facebook.com/photo/?fbid=10229283541666514&set=a.10201219933733855

Μπορείτε ν’ αφήσετε και τις δικές σας εκδοχές στα σχόλια.

 

Νικηφόρος Βρεττάκος

 

Ο χρόνος που άρχιζε, ήταν ο τελευταίος μου σχολικός χρόνος στο δημοτικό. Είχα πάρει από την πρώτη μέρα στο δωμάτιό μου όλα μου τα νέα βιβλία: Το Αναγνωστικό, την Ιστορία, τη Φυσική, τα Θρησκευτικά και τη Γεωγραφία. Η λάμπα μου φώτιζε όλη τη νύχτα. Από την άλλη μέρα, ούτε το σχολείο, ούτε η ζωή μου είχανε ενδιαφέρον. Ό,τι μπορούσε να βρεθεί και να το διαβάσω, σε άλλα σπίτια, βρέθηκε και διαβάστηκε. Τώρα δεν μου έμενε παρά να ακούω τις φωνές και τα μαλώματα των ανθρώπων και να σκέφτομαι τον ζητιάνο που τα παιδιά της τάξης μου του έβαλαν φωτιά και το έκαψαν.

Ο πατέρας μου μάντεψε το σιωπηλό δράμα μου. Πηγαίνοντας για δουλειά του στο Γύθειο, ζήτησε να μου αγοράσει πάλι μερικά βιβλία με ιστορίες. Δεν βρήκε τίποτε κατάλληλο, εκτός από μια Υδρόγειο Σφαίρα που μου την αγόρασε. Αυτή, μου είπε, είναι η Γη.

Δεν μούμενε πια παρά να περιεργάζομαι αυτή την Υδρόγειο Σφαίρα, στρέφοντάς την γύρω από τον άξονά της.[…]

 

Νικηφόρος Βρεττάκος

 

Πηγή: https://www.facebook.com/photo/?fbid=856765733151638&set=a.409322571229292

 

Ένα παιδί με κοντό παντελόνι

 

Ο Αύγουστος κρατάει απ’ το χέρι

ένα παιδί με κοντό παντελόνι.

Το μαθαίνει να μοιράζεται το φως το φεγγαριού.

Να μετράει τ’ αστέρια.

Με τα σύκα και τα σταφύλια του

να γλυκαίνει τους περαστικούς.

Να τιμάει την Παναγιά.

Να φτιάχνει φανουρόπιτα.

 

Ο Αύγουστος κρατάει απ’ το χέρι

ένα παιδί με κοντό παντελόνι.

Μαζί θ’ αποχαιρετίσουν το Καλοκαίρι

και θα καλωσορίσουν το Φθινόπωρο.

 

Στο κάτω κάτω πρέπει το παιδί να συνεχίσει…

 

Γιώτα Κοτσαύτη

https://www.facebook.com/yota.kotsaftitheofanous

 

Πρωτοδημοσιεύτηκε εδώ: https://alatoparea.blogspot.com/2021/08/blog-post.html

Τα τρίστιχα του Ιούλη

 

Κασσελούρη Αναστασία

Κίτρινα στάχυα

Μήνας του καλοκαιριού

Ο αλωνάρης

 

Λάγιου Ζωή

Χαρά γεμάτος

Σε χρυσή ακρογιαλιά

Ιούλης φτάνει

 

Μαρινάκου Έλενα

Όλος αλάτι

Θεριστής ερχόμενος

Ηλιοκαμμένος

 

Ρηγάτου Βίκυ

Μήνας σταρένιος

Διακοπές φιλοξένει

Θάλασσα λάδι

 

Χρυσοπούλου Βέτα

Ζεστός Ιούλης

Στην αμμουδιά τα παιδιά

Παιχνίδια παίζουν

 

 

Γράφτηκαν με αφορμή το παιχνίδι γραφής εδώ:

https://www.facebook.com/photo/?fbid=10228744343826905&set=a.10201219933733855

Μπορείτε ν’ αφήσετε και τις δικές σας εκδοχές στα σχόλια.

Του ήλιου

 

Αργυροπούλου Βασιλεία

Του ήλιου η ανατολή

Πλέει στη γαλάζια θάλασσα

Κόκκινη βάρκα με πανιά

Αγναντεύει τον ορίζοντα

Χρυσές ακτίδες φωτίζουν τον γιαλό

Βότσαλα χορεύουν

Στον ρυθμό μιας μπαλάντας

Παίζοντας με πορτοκαλί αστερίες

μαβιά κοχύλια

και φύκια στο χρώμα του ήλιου

ακτίδες κόκκινες βυθίζονται στο βαθύ μπλε

παίζοντας με τα κοράλλια της αυγής

ένας γλάρος καθισμένος στα βράχια

προσεύχεται

στου ήλιου την αλμύρα

 

Βαρθαλίτη Κάρμεν

Παρακάλεσα τον ήλιο

να μου δώσει μια αχτίδα,

να την κάνω μονοπάτι,

να περάσω θάλασσες,

να περάσω και βουνά

μακριά για να φτάσω.

Χαμογέλασε λιγάκι

με χαμόγελο λοξό,

έκλεισε και το μάτι

και μου είπε: «Θα το κάνω

γιατί είσαι ένα παιδί

με καθαρή καρδούλα».

 

Γακοπούλου Βάγια

Το στεφάνι του ήλιου σκόνταψε σ’ ένα σύννεφο,

κύλησε στις γειτονιές, φώτισε τα στενά δρομάκια και κουτούλησε στα κλειστά παραθυρόφυλλα.

Άδικα φώναζαν οι μανάδες μην τους ξυπνήσει τα παιδιά και δεν είχαν τελειώσει ακόμα τις δουλειές.

Οι αχτίδες του έσπασαν και τρύπωσαν ανάμεσα στις γρίλιες και στα νυσταγμένα ματόφυλλα.

Χαμόγελα άνθισαν κι αγκαλιές άνοιξαν, να μαζέψουν φως.

Χαμογέλασε ο ήλιος, μάζεψε το άτακτο στεφάνι του, άφησε μια μικρούλα αχτίδα να φωτίζει τις καρδιές κι ανέβηκε ψηλά με το χρυσό του άρμα!

 

Δάρα Νάσια

Να, ξεφεύγει η μία του κόρη.

Η ηλιαχτίδα γαργαλάει τη μύτη.

Να, ξεφεύγει κ η δεύτερη κόρη.

Γαργαλάει την πατούσα.

Η πιο μεγάλη κόρη του Ήλιου, όμως, γαργαλάει τα μάτια.

Το παιδί ξυπνάει.

«Αψού!»

Ώρα για θάλασσα.

Ώρα για ζεστό λουτρό του αφέντη Ήλιου.

Να μας κοιτά από ψηλά, να χαρίζει ελπίδα.

Να παίζει με τα κύματα και βράχια να χρυσίζει.

 

Χαραλάμπους Ελένη

Του ήλιου οι ακτίδες γλυκά φωτίζουν,

ανοίγουν τα βλέφαρα,

η μέρα ξεκινάει.

Τρέχουν τα παιδιά στα φτερά του ήλιου,

στη χρυσή αμμουδιά παίζουν και γελούν.

Χρυσές, πορτοκαλί και κόκκινες ακτίδες

φωτίζουν τον γιαλό

παίζοντας με τα ψάρια

και τα κοράλλια του βυθού.

Βαρκούλες αρμενίζουν στα γαλανά νερά,

στου ήλιου την ανατολή

χρυσό πέπλο απλώνεται παντού λικνίζοντας τα κύματα σε ξέφρενο χορό.

Χρυσόνειρα δεμένα σκορπίζονται στου ήλιου την αγκαλιά.

 

Χαραμή Μεταξία

Του ήλιου τα καμώματα

Ο ήλιος του καλοκαιριού, πύρινο τόπι,

γελάει δυνατά με τις φωτιές τ’ Αϊ Γιαννιού,

που τα παιδιά δρασκελίζουν, καθώς καίνε τους Μάηδες.

Σκαρφαλώνει στις κορυφές με τους Αϊ Λιάδες, δίνει φως, εξαγνίζει τα κορμιά, χαϊδεύει το σγουρόμαλλο κεφάλι τ’ αγοριού

που κρατεί το θυμιατό, λίγο πριν γείρει στη δύση.

Κατηφορίζει στην αμμουδιά, ακούει το κύμα που φλυαρεί,

τους κολυμβητές που κουβεντιάζουν αφημένοι στα χάδια του.

Ο ήλιος του καλοκαιριού ζωντανεύει τον τζίτζικα,

που με το τραγούδι του δίνει σινιάλο στα παιδιά

να ξεχυθούν λεύτερα εκεί που μπορούν να ονειρευτούν.

 

 

Γράφτηκαν με αφορμή το παιχνίδι γραφής εδώ:

https://www.facebook.com/photo?fbid=10228705055564723&set=a.10201219933733855

Μπορείτε ν’ αφήσετε και τις δικές σας εκδοχές στα σχόλια.

 

Δέκα χρόνια «Ένα κείμενο, μία εικόνα»!

 

Ελάτε στην παρέα μας!

«…Όταν ήμουνα παιδί, έτρεχα ώρες ατέλειωτες στη στέπα, κυνηγώντας το ουράνιο τόξο… Τώρα ξέρω… Το ουράνιο τόξο είναι φτιαγμένο απ’ όλα τα όνειρα των παιδιών, απ’ όλα τα ποιήματα και τα παραμύθια των λαών. Το ουράνιο τόξο είναι ολάκερη η παιδική λογοτεχνία του πλανήτη μας, καμωμένο από την αγάπη, τη φιλία, την καλοσύνη που είναι μέσα στα βιβλία για τους νέους. Όσο πιο όμορφα τα βιβλία για τους νέους ανθρώπους τόσο πιο λαμπερό το ουράνιο τόξο, το σημείο της ειρήνης πάνω από τον κόσμο».

Ιστολόγιο παιδικής, εφηβικής, νεανικής λογοτεχνίας 

Δημιουργός: Γιώτα Κοτσαύτη

Η Γιώτα Κοτσαύτη γεννήθηκε το 1981 και μεγάλωσε στη Λεβαία Φλώρινας.

Είναι συγγραφέας, απόφοιτη του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών και του μεταπτυχιακού «Δημιουργικής Γραφής» Ε.Α.Π.-Π.Δ.Μ. Έχει παρακολουθήσει τα σεμινάρια «Δημιουργική Ανάγνωση και Γραφή της Πεζογραφίας» και «Ειδική Αγωγή: Διεπιστημονικές Πρακτικές Σύγκλισης» (Ε.Κ.Π.Α.) Αυτήν την περίοδο ολοκληρώνει τα σεμινάρια «Το Παραμύθι στην Εκπαίδευση: Δημιουργική Ανάγνωση και Αξιοποίηση» (Ε.Κ.Π.Α.), «Αυτισμός: κατανόηση, εκπαίδευση και παρέμβαση» και «Ειδική Αγωγή και εκπαίδευση» (Ε.Κ.Ε.Κ. Athena-Πανεπιστήμιο Πατρών).

Κείμενά της έχουν βραβευτεί απ’ τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, απ’ την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, απ’ τις εκδόσεις Εντύποις, απ’ τον ΕΠΟΚ (Ελληνικός Πολιτιστικός Όμιλος Κυπρίων), απ’ το Πετρίδειο Ίδρυμα Κύπρου κι απ’ την Εταιρεία Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου.

Η αγάπη της για την παιδική, εφηβική, νεανική λογοτεχνία την οδήγησε στη δημιουργία του δημοφιλούς ιστολογίου «Ένα κείμενο, μία εικόνα».

Τον Ιούλιο του 2018 ανέλαβε εθελοντικά τη δημιουργία βιβλιοθήκης-χώρου δημιουργικής απασχόλησης στην περιοχή της, εγχείρημα που αγκαλιάστηκε με θέρμη από πολλούς ανθρώπους απ’ την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Από το φθινόπωρο του 2019 συντονίζει διάφορα εργαστήρια δημιουργικής γραφής και είναι υπεύθυνη για τις Εκδόσεις Αλάτι.

Είναι παντρεμένη με τον Θεοφάνη Θεοφάνους, έχουν δύο κόρες και τα τελευταία χρόνια κατοικούν  στον νομό Φλώρινας.

 

Μ’ ένα ποδήλατο κάποτε…

 

Μ’ ένα ποδήλατο κάποτε

Τ’ αστέρια έφτασα

Ψηλά στον ουρανό

Δικός μου ο κόσμος

Η ζωή μπροστά

Τίποτα δεν φάνταζε ακατόρθωτο

 

Μ’ ένα ποδήλατο κάποτε

Τ’ ανέφικτο ονειρεύτηκα

Και τρέχω από τότε

Να προφτάσω…

 

Γιώτα Κοτσαύτη

 

Πρωτοδημοσιεύτηκε εδώ:

https://alatoparea.blogspot.com/2021/06/9926884.html

 

 

Ο Ιούνιος έφτασε και…

 

Βλάσση Μαρία

Ο Ιούνιος έφτασε και ονειρεύομαι το κρυφτό,

τα παιχνίδια σαν ήμουν παιδί, μες στις ξανθές πλεξούδες, τα στάχυα μου.

Μύρισε ο βασιλικός στην ασβεστωμένη μάνδρα και

αγκάλιασε την ανάσα του ξυλόφουρνου.

Ζυμωτό ψωμί με τα πρώτα γεμιστά της μάνας.

Ζήλεψε η θάλασσα, έπλεξε την αύρα

με τ’ άρωμα του πεύκου και ήρθε και με ξύπνησε.

Ε! Οκτώ χρόνια έχω να σε αγκαλιάσω. Σε περιμένω!

 

Γακοπούλου Βάγια

Ο Ιούνιος έφτασε γελώντας δυνατά!

Γαλάζια μάτια θαλασσινά, νερένια.

Ξανθά, αχυρένια μαλλιά.

Κοντά παντελονάκια, ξυπόλυτα πόδια στη ζεστή άμμο.

Έκλεισε τα σχολειά, έκρυψε τη σχολική τσάντα στο πατάρι.

Μετράει, στα ηλιοκαμωμένα δαχτυλάκια του, μπάνια και παγωτά.

Παίζει μπάλα με τα παιδιά στις γειτονιές και τα βράδια μετρά τ’ αστέρια ξαπλωμένος στην αυλή με τ’ αγιόκλημα.

 

Γκιντίδου Δήμητρα

Ο Ιούνιος έφτασε και...

Χρυσές οι σαϊτιές σου, ήλιε.

Σκληρές οι βελόνες σου, πεύκο.

Γλυκιά η γαλήνη σου, φεγγαρόφωτη νύχτα.

Αρμονία το τραγούδι σου, τζίτζικα.

Κέντημα τ’ αστέρια σου, ουρανέ.

Βελούδινος ο ήχος σου, θάλασσα.

Γλαυκά χαλιά οι γαλαξίες σου, σύμπαν.

Κι εγώ, κρατώντας θαυμαστικό στο χέρι,

ανεβαίνω στο άρμα σας.

 

Κοτσαύτη Γιώτα

Ο Ιούνιος έφτασε

και κρατάει στα χέρια του ένα χωνάκι.

Τρέχει στην ακρογιαλιά

και κυνηγάει τα γλαροπούλια.

Πώς περιμένει να κλείσουν τα σχολεία!

Να παίξει με τα παιδιά

και να γεμίσει το σακίδιό του με όμορφες στιγμές.

Πολύτιμο φυλαχτό οι αναμνήσεις.

Θα τον ζεσταίνουν τον χειμώνα.

Μέχρι να ξαναγυρίσει και πάλι

κεφάτος κι ολόχρυσος.

 

Κωνσταντίνου Μαρίνα

Ο Ιούνιος έφτασε και...

φέρνει μαζί του την ανεμελιά.

Πόσο όμορφα θα περνάμε τις μέρες μας

στις δροσερές λαμπερές θάλασσες!

 

Ο Ιούνιος έφτασε και...

μαζί του έρχονται οι μεθυστικές μυρωδιές των ολόλευκων ανθέων του γιασεμιού,

να μας κρατούν συντροφιά τα καλοκαιριάτικα βράδια

μαζί με το παγωμένο χυμό

κάτω από τον ξάστερο ουρανό του.

 

Ιούνιε, καλώς όρισες!

 

Λύκου Ιωάννα

Ο Ιούνιος έφτασε και ο νους μας ταξιδεύει σε μακρινά νησιά.

Στις πεντακάθαρες θάλασσές τους θα βουτήξουμε και θα αναπολήσουμε παλιά μας όνειρα.

Σε ωραίες παραλίες τα χάδια του ήλιου θα ζεστάνουν το κορμί και την ψυχή μας.

Ο Ιούνιος έφτασε και με χίλια χρώματα τα μπαλκόνια μας θα στολίσουμε,

υμνώντας την ομορφιά των λουλουδιών και τα μεθυστικά αρώματα.

Με φίλους και με μουσικές τις μέρες του Ιούνη θα χαρούμε!

 

Ρόκα Σοφία

Ο Ιούνιος έφτασε και να κρύβεσαι πια δεν μπορείς!

Περπάτα ανέμελα στις αμμουδιές,

του νησιού ή του ονείρου,

σημασία δεν έχει

Περπάτα ανέμελα και επίτρεψε

στον Ιούνιο να σε λούσει με τις αχτίδες.

Το αεράκι του, το απαλό, άφησε να καθαρίσει από πάνω σου

των εποχών τις σκέψεις.

Καλοδέξου τον Ιούνιο, που κεράσια φέρνει και γέλια και χαρές.

 

Σταθοπούλου Ιωάννα

Ο Ιούνιος έφτασε και ο ήλιος απλώνει παντού το ζεστό του πέπλο.

Κρυστάλλινα νερά ακουμπούν απαλά την ακροθαλασσιά και η χαρά βγαίνει βόλτα.

Ανέμελα βήματα με πέλματα γυμνά πάνω σε χρυσαφένιους κόκκους άμμου.

Με κοντά παντελονάκια και φωτεινά χαμόγελα ζωγραφισμένα στο πρόσωπο ενός ξανθού αγγέλου.

Κοίτα πώς παίζει!

Πώς χαίρεται την κάθε στιγμή.

Έλα, τρέξε κι εσύ μαζί...

Παίξε!

Άγγιξε!

Ανακάλυψε!

Νιώσε!

Γελά! Η ζωή είναι ωραία!

 

Τζιάκη Δέσποινα

Ο Ιούνιος έφτασε και ο κόσμος αλλάζει.... 

μυρίζει αλμύρα και ψητό χταποδάκι. 

Τρέχουν τα παιδιά να δροσιστούν 

και να χτίσουν τα κάστρα στις αμμουδιές. 

Στ’ ουρανού τις στράτες λάμπει ο ήλιος, ο τρανός αρχηγός. 

Μέσα στα δάση, κάτω απ’ τα πράσινα πλατάνια ψάχνουν όλοι σκιά και ξεγνοιασιά.

 Κι έμειναν τα σχολειά βουβά, να μετρούν τις μέρες για τ’ αντάμωμα του Σεπτέμβρη.

 

Χαραλάμπους Ελένη

Ο Ιούνιος έφτασε κι έφερε μαζί του τη ζεστασιά όλου του χρόνου.

Κρατάει ένα παγωτό στο ένα χέρι και στο άλλο μια δροσερή γρανίτα φράουλα.

Στέλνει τα πιο ζεστά του χάδια πάνω στα ηλιοκαμένα κορμιά.

Τα παιδιά ανυπομονούν να κλείσουν τα σχολεία, να πετάξουν βιβλία και τσάντες.

Να τρέξουν στις χρυσές ακρογιαλιές και να κάνουν βουτιές στα καταγάλανα, κρυστάλλινα νερά.

Η θάλασσα να τα αγκαλιάσει και πάλι, που τα περίμενε τόσους μήνες.

Να τα χαϊδέψει απαλά στα κύματά της.

Αχ, Ιούνη, αρχή του καλοκαιριού, όμορφέ μας μήνα!

 

Χαραμή Μεταξία

Καλοκαίρι

Ο Ιούνιος έφτασε και υποδέχεται το καλοκαίρι

που ξέρει να χρυσώνει τις μέρες και τις καρδιές.

Ο ήλιος χτίζει κάστρα στην άμμο μαζί με τα παιδιά.

Ο τζίτζικας τινάζει τα φτερά του και τραγουδάει

για τη ζωή που μεγάλωσε όπως οι μέρες του θέρους.

Είναι το καλοκαίρι, που εισβάλει με υποσχέσεις.

Θάλασσα, ηλιοβασιλέματα, συναπαντήματα.

Άνθρωποι που ονειρεύονται να χαθούν στο κύμα,

να κρατήσουν μια στάλα αρμύρα για φυλαχτό,

να φεγγαρολουστούν μια νύχτα με πανσέληνο.

Παιδιά λευτερωμένα, μελίσσι πολύβουο,

ρουφάν το τώρα μέχρι την πρώτη ψιχάλα της βροχής.

Το καλοκαίρι κι η ζωή αντάμα πορεύονται.

Κι ο Ιούνιος πορτιέρης που δίνει το πρόσταγμα.

 

 

 

Γράφτηκαν με αφορμή το παιχνίδι γραφής εδώ:

https://www.facebook.com/photo?fbid=10228534950352199&set=a.10201219933733855

Μπορείτε ν’ αφήσετε και τις δικές σας εκδοχές στα σχόλια.