Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2024

Ένα δώρο από την Κάριν

 


Το χιόνι έπεφτε απαλά κι η πόλη ήταν στολισμένη πανέμορφα. Η Κάριν λάτρευε τα Χριστούγεννα. Εκείνη τη χρονιά όμως ήταν λυπημένη. Η γιαγιά, που δημιουργούσε πάντα το πιο γιορτινό κλίμα του κόσμου, αρρώστησε και δεν μπορούσε να βγει από το σπίτι.

Καθώς επέστρεφε απ’ το σχολείο, είδε παραταγμένες στο ανθοπωλείο του κύριου Γιόχαν μια σειρά από γλάστρες με κατακόκκινα λουλούδια. «Ποϊνσέτιες» ή «αλεξανδρινά» τα έλεγε η γιαγιά και τα αγαπούσε πολύ γιατί έμοιαζαν με αστέρια. «Σαν το αστέρι που εμφανίστηκε στον ουρανό το βράδυ που γεννήθηκε ο Χριστός» μονολογούσε και χάιδευε τα πολύτιμα φυτά της. «Πού στο καλό θα τις βάλεις τόσες γλάστρες;» δυσανασχετούσε η μαμά. Τότε εκείνη πείσμωνε κι αγόραζε κι άλλες, ώσπου το σπίτι της ξεχείλιζε από τα κόκκινα άνθη. Κι ως το τέλος των γιορτών δεν έμενε ούτε μία, γιατί τις χάριζε σε φίλους, σε συγγενείς, ακόμα και σε άγνωστους ανθρώπους που συναντούσε στον δρόμο.

Η Κάριν μπήκε κατευθείαν στο δωμάτιό της. Χωρίς να βγάλει κασκόλ και παλτό, άνοιξε τον κουμπαρά της και μέτρησε ένα ένα τα χαρτονομίσματα και τα κέρματα που είχε μέσα. Τα μάζευε αρκετό καιρό γιατί ήθελε να αγοράσει ένα καρουσέλ που είδε στο παιχνιδάδικο της κυρίας Άγκνες. Όταν το κούρδιζες, ακουγόταν μια υπέροχη μελωδία και οι φιγούρες του στριφογύριζαν στον ρυθμό. «Το καρουσέλ μπορεί να περιμένει» είπε αποφασιστικά κι έτρεξε στην εξώπορτα. «Πού πας έτσι βιαστική ακόμα δεν γύρισες;» ρώτησε ο μπαμπάς. «Έχω κάτι σημαντικό να κάνω» απάντησε και βγήκε στον κρύο αέρα.

Έφτασε στο ανθοπωλείο και στάθηκε μπροστά στις ποϊνσέτιες. Ο κύριος Γιόχαν απόρησε όταν άφησε στον πάγκο του τα χρήματα. «Είναι για τη γιαγιά μου» εξήγησε κι έπιασε στα χέρια της μια γλάστρα. «Μ’ αυτά τα χρήματα τις αγοράζεις όλες, όχι μόνο μία» απάντησε ο έκπληκτος άντρας. «Ναι, το ξέρω. Αν δεν έχετε αντίρρηση, θα τις αφήσω εδώ και θα περνάω κάθε μέρα να παίρνω από μία» «Είναι υπέροχο αυτό που κάνεις, μικρή μου!» είπε ο ανθοπώλης.

Η Κάριν έφτασε στο σπίτι της γιαγιάς κρατώντας σφιχτά τη γλάστρα. Όταν η ηλικιωμένη γυναίκα αντίκρισε τα αλεξανδρινά, βούρκωσε. «Γιαγιούλα μου, ακόμα δεν είδες τίποτα!» Ως τα Χριστούγεννα το σπίτι είχε γεμίσει γλάστρες. Και μπορεί η μαμά να γκρίνιαζε, όμως όλοι ήταν περήφανοι για το πολύτιμο δώρο του κοριτσιού, που έδωσε τόσο μεγάλη χαρά στη γιαγιά.

Γιώτα Κοτσαύτη

https://www.facebook.com/yota.kotsaftitheofanous

 

 

Θα χαρούμε πολύ να μας γράφετε τις εντυπώσεις σας ή, αν είστε εκπαιδευτικοί και δουλέψετε με κάποια ιστορία στην τάξη σας, να μοιραστείτε την εμπειρία.

Το παρόν ιστολόγιο λειτουργεί, εδώ και δέκα χρόνια, αποκλειστικά και μόνο αφιλοκερδώς (δεν έχει καν διαφημίσεις, όπως η πλειοψηφία των ιστολογίων) κι η ανατροφοδότησή σας είναι για μας ένα ισχυρό κίνητρο για να συνεχίσουμε.

Ηλεκτρονική διεύθυνση επικοινωνίας: yotakotsafti1@yahoo.gr

Ευχαριστούμε θερμά!

 

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Για πες μας, πώς σου φάνηκε;