Στην κοιλάδα των χιονανθρώπων άγριος καυγάς είχε ανάψει. Οι φάρσες του Άισμπορν είχαν φέρει μεγάλη αναστάτωση. Είχε κρύψει τις καροτένιες μύτες τους. Κάθε Χριστούγεννα άφηναν την κοιλάδα και πήγαιναν στις πόλεις των ανθρώπων. Ο κάθε ένας διάλεγε την αυλή κάποιου σπιτιού. Εκεί στέκονταν ακίνητοι, για να μην καταλάβουν οι άνθρωποι πως ήταν ζωντανοί. Χωρίς μύτες, όμως, δεν μπορούσαν να πάνε πουθενά. Λες και δεν έφτανε αυτό, ο Άισμπορν είχε ξεχάσει πού τις είχε καταχωνιάσει.
«Μα όλα εδώ γύρω είναι ίδια» διαμαρτυρήθηκε. «Παντού χιόνι και δέντρα. Και σκεπασμένα κι αυτά με χιόνι. Πώς να αναγνωρίσω το σημείο που τις έκρυψα;»
«Δεν σε αντέχουμε άλλο» φώναξαν οι άλλοι χιονάνθρωποι και του γύρισαν θυμωμένοι την πλάτη.
Ο Άισμπορν, φουρκισμένος από τη συμπεριφορά τους, έφυγε από την κοιλάδα. Ακόμη κι αν με ψάξουν, δεν θα γυρίσω, σκεφτόταν. Όταν νύχτωσε, το είχε μετανιώσει. Μα ήταν αργά για να πάρει τον δρόμο της επιστροφής. Βρήκε μια σπηλιά για να περάσει το βράδυ. Όταν το φως χάθηκε εντελώς, άρχισε να τρέμει από τον φόβο. Παράξενοι ήχοι τον έκαναν να αναπηδά τρομαγμένος. Προσπάθησε να βρει μια γωνιά για να προφυλαχτεί, όταν σκόνταψε κι έπεσε στο έδαφος. Κάτι έλαμψε μπροστά του. Άπλωσε το χέρι και το έπιασε. Ήταν ένα μαγικό ραβδί. Το κούνησε και είδε πολύχρωμες λάμψεις να ξεφεύγουν από την άκρη του. «Με αυτό το ραβδί μπορώ να γίνω ξεχωριστός. Να γίνω μάγος. Και τότε κανείς δεν θα μου γυρίσει ξανά την πλάτη. Όλοι θα με θαυμάζουν».
Αποφάσισε να το δοκιμάσει. Θα ήταν ωραία η σπηλιά στολισμένη όπως τα σπίτια των ανθρώπων. Τίναξε το ραβδί και είπε δυνατά: «Να έρθουν εδώ τα Χριστούγεννα!» Πολύχρωμες λάμψεις φάνηκαν όμως αυτήν τη φορά ακούστηκε και μια δυνατή βουή. Ένας στρόβιλος τον προσπέρασε και χάθηκε στο βάθος της σπηλιάς. Αντί για τα στολίδια μπροστά του εμφανίστηκε ένας τρομερός άντρας. Ο Άισμπορν σάστισε και το ραβδί κύλησε από τα χέρια του. Ο άντρας το άρπαξε πριν προλάβει να πέσει στο έδαφος.
«Δεν ξέρεις πως δεν κάνουν μάγια με ξένο ραβδί;» τον ρώτησε. «Τώρα τα Χριστούγεννα θα φυλακιστούν για πάντα στη σπηλιά. Εκτός αν εσύ…»
«Θα κάνω τα πάντα για να επιστρέψουν τα Χριστούγεννα» κλαψούρισε εκείνος.
«Πολύ καλά! Τότε θα γίνεις ένα στολίδι και μόνο αν πέσει επάνω σου αγνή μαγεία, θα μπορέσεις να επαναφέρεις τα Χριστούγεννα στη μνήμη των ανθρώπων».
Ο μάγος κούνησε το ραβδί του κι ο νεαρός έγινε ένας κρυστάλλινος χιονάνθρωπος, κρεμασμένος σ’ ένα δέντρο, να περιμένει…
Μάουρα Ρομπέσκου
Γράφτηκε στα πλαίσια του εργαστηρίου «Σύντομα παραμύθια για τα Χριστούγεννα» των Εκδόσεων Αλάτι, με συντονίστρια τη Γιώτα Κοτσαύτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;