Ο Γενάρης ήταν όλη την ώρα γκούχου, γκούχου. Περπατούσε λυπημένος, κρατώντας
το μπαστούνι του. Η λευκή του κάπα είχε γίνει γκρι. Σκυφτός όπως ήταν, άρχισε να
κοιτάζει από τα παράθυρα μέσα στα σπίτια. Είδε γονείς να βγάζουν από κουτιά έτοιμα
γλυκά. Η μοσχοβολιά που έβγαινε από τον φούρνο, καθώς ψήνονταν μπακλαβάδες, μελομακάρονα,
βασιλόπιτες, είχε πάρει δρόμο. Την κυνήγησαν οι μπαμπάδες κι οι μαμάδες αλλά με
τόσες δουλειές που έπρεπε να κάνουν, τους ξέφυγε. Πού να προλάβουν να ζυμώσουν!
Στη συνέχεια είδε παιδιά θυμωμένα. Διάβαζαν για τα ατελείωτα διαγωνίσματα του σχολείου. Τον Ιανουάριο τα διαγωνίσματα έχουν την τιμητική τους.
Κι οι
αμυγδαλιές; Ξερές. Δεν είχαν ανθίσει. Άκουσε
πριόνια, γκρ-γκρ, που τις έκοβαν. Δεν
ήταν χρήσιμες πια.
Ο Γενάρης θύμωσε. Ο θυμός μερικές φορές είναι χρήσιμος… «Α, δεν είναι
κατάσταση αυτή!» σκέφτηκε. «Όταν κάτι δεν είναι καλό, προσπαθούμε να το
αλλάξουμε». Πέταξε την γκρίζα κάπα του. Έμεινε με το άσπρο πουκάμισό του και το
άσπρο παντελόνι του. Είχε συνηθίσει το γκρι. Κακό πράγμα η συνήθεια. Είχε
ξεχάσει πως, μέσα του, ήταν άσπρος. Ύστερα έκανε το μπαστούνι ρουκέτα και το πέταξε
με τέτοια δύναμη στον ουρανό… Τα σύννεφα
του μαύρου καπνού τρύπησαν. Άνοιξαν οι φραγμένες πόρτες εκεί ψηλά. Ανυπόμονες χιονοκαρδούλες
σπρώχτηκαν να κατεβούν στη γη. Φίλησαν τα μαλλιά και τα γένια του Γενάρη που
τις ελευθέρωσε και τα έκαναν κάτασπρα. Χαρούμενος άρχισε να χορεύει μαζί τους.
Στον χορό μπήκαν στη στιγμή νέοι, γέροι και παιδιά. Είχαν χρόνια να δούνε
τέτοια ομορφιά. Όλα είχαν γίνει άσπρα. Πιο άσπρα κι απ’ το γιαούρτι!
Γράφτηκε στα πλαίσια του εργαστηρίου δημιουργικής
γραφής «Σύντομα παραμύθια για τους μήνες», των Εκδόσεων Αλάτι, με συντονίστρια
τη Γιώτα Κοτσαύτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;