Το όνειρο που έκρυψε ο Φλεβάρης στο χιόνι

 

Ο Φλεβάρης, ο δευτερότοκος γιος του Χρόνου, γεννήθηκε μ’ ένα πρόβλημα στο πόδι. Όλα κυλούσαν ήρεμα μέχρι τη μέρα που κάποιος τον αποκάλεσε «Κουτσοφλέβαρο». Δεν απάντησε, έσκυψε το κεφάλι όμως, από τότε, η συμπεριφορά του άλλαξε. Έγινε απόμακρος, απέφευγε τις παρέες και απαντούσε απότομα και κοφτά σε κάθε ερώτηση. Κατά έναν περίεργο τρόπο, αυτή η αλλαγή του χαρακτήρα του έκανε όλο και περισσότερους ανθρώπους να ψιθυρίζουν στο πέρασμά του «Να ο Κουτσοφλέβαρος».

Σε μια γιορτή που όλοι χόρευαν, γελούσαν και τραγουδούσαν, αυτός ένιωθε παράταιρος κι αποφάσισε να φύγει. Ο Γενάρης, ο αδελφός του, το αντιλήφθηκε και προσπάθησε να του πιάσει κουβέντα.

«Ποια είναι τα όνειρά σου;» τον ρώτησε.

«Δεν έχω όνειρα» απάντησε κι έφυγε.

Όμως μια φωνή μέσα του ξεσηκώθηκε. Του έλεγε πως «δεν είναι έτσι» και του ζητούσε, για πρώτη φορά, επίμονα, να εκφραστεί. Περπάτησε ως τη χιονισμένη κοιλάδα. Έσκαψε έναν βαθύ λάκκο στο χιόνι και ελευθέρωσε ό,τι τον πίεζε κραυγάζοντας: «Θέλω να με αγαπούν!» Έπειτα τον σκέπασε γρήγορα με το χιόνι, σαν να έθαβε το όνειρό του. Δεν είχε προσέξει τον Γενάρη, που τον είχε ακολουθήσει και στεκόταν παραδίπλα. Πλησίασε και τον αγκάλιασε. Είπαν πολλά εκείνη την νύχτα κι ο Φλεβάρης κατάλαβε πως άφησε εκείνο το «Κουτσοφλέβαρος» να σκεπάσει τα όνειρά του και να μην αντιλαμβάνεται τη γλυκύτητα της καρδιάς του και των άλλων.

Μετά απ’ αυτό ζήτησε από τον πατέρα του να γιορτάζουμε την αγάπη, να μιλάμε γι’ αυτήν, να θυμόμαστε τους αγαπημένους μας. Έτσι ο Χρόνος τού χάρισε τη γιορτή του Αγίου Υάκινθου και του Αγίου Βαλεντίνου.

Πόπη Καραβασίλη

  

Γράφτηκε στα πλαίσια του εργαστηρίου δημιουργικής γραφής «Σύντομα παραμύθια για τους μήνες», των Εκδόσεων Αλάτι, με συντονίστρια τη Γιώτα Κοτσαύτη.