Ο Γενάρης έφερνε πάντα μαζί του τη σιωπή. Οι γιορτές τελείωναν, οι άνθρωποι επέστρεφαν στις δουλειές τους, τα παιδιά στα σχολεία τους κι η ησυχία έπαιρνε τη θέση της ζωντάνιας και του θορύβου της εορταστικής περιόδου.
Ήξερε πως πολλοί τον θεωρούσαν «μήνα της θλίψης», γεμάτο σκοτεινές μέρες και μοναξιά. Όμως εκείνος χαμογελούσε γιατί γνώριζε πολύ καλά πως, πολλές φορές, μέσα στη σιωπή και την ακινησία μπορεί να βρίσκονται κρυμμένες οι πιο σημαντικές απαντήσεις. Κοίταζε γύρω του με προσοχή κι αναρωτιόταν ποιοι θα είναι αυτοί που θα το κατανοήσουν εγκαίρως.
Και, πράγματι, πάντα βρίσκονταν κάποιοι που καταλάβαιναν
και ξεκινούσαν να παρατηρούν τα μικρά θαύματα γύρω τους. Ν’ ακούνε το
κελάηδισμα των πουλιών. Τον ήχο του νερού. Το ψιθύρισμα του ανέμου. Τα
θροΐσματα των δέντρων. Τις βαθύτερες σκέψεις και επιθυμίες τους. Που ένιωθαν με
όλη τους την ψυχή τα αόρατα και τη δύναμη των στιγμών. Αυτοί που δεν είχαν
ανάγκη τον θόρυβο και τη φασαρία για να νιώθουν ότι υπάρχουν…
Γιώτα Κοτσαύτη
https://www.facebook.com/yota.kotsaftitheofanous
Θα χαρούμε πολύ να μας
γράφετε τις εντυπώσεις σας ή, αν είστε εκπαιδευτικοί και δουλέψετε με κάποια
ιστορία στην τάξη σας, να μοιραστείτε την εμπειρία.
Το παρόν ιστολόγιο
λειτουργεί, εδώ και δέκα χρόνια, αποκλειστικά και μόνο αφιλοκερδώς (δεν έχει
καν διαφημίσεις, όπως η πλειοψηφία των ιστολογίων) κι η ανατροφοδότησή σας
είναι για μας ένα ισχυρό κίνητρο για να συνεχίσουμε.
Ηλεκτρονική διεύθυνση
επικοινωνίας: yotakotsafti1@yahoo.gr
Ευχαριστούμε θερμά!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;