Κάπου μακριά, στην παγωμένη Ανταρκτική, ζούσε ένας πιγκουίνος που τον έλεγαν Βιν. Κάθε μέρα παρατηρούσε τους υπόλοιπους πιγκουίνους να κάνουν διάφορα πράγματα: κάποιοι ψάρευαν, άλλοι χόρευαν στις κρύες ακτές ενώ μερικοί κολυμπούσαν σε βάθη που μόνο εκείνοι γνώριζαν. Ο Βιν ένιωθε πως δεν είχε σκοπό. Δεν ήξερε πώς να νιώσει χρήσιμος και χαρούμενος.
Ένα βράδυ, καθώς έκανε τον μοναχικό του περίπατο, συνάντησε έναν ηλικιωμένο πιγκουίνο, να στέκεται δίπλα στη φωτιά.
«Φαίνεσαι προβληματισμένος. Τι σε απασχολεί;» τον ρώτησε.
«Δεν ξέρω ποιο είναι το νόημα της ζωής μου. Όλοι έχουν βρει το δικό τους αλλά εγώ τίποτα ακόμα…»
Ο γέροντας τού έκανε νεύμα να κάτσει δίπλα του. Για λίγη ώρα έμειναν σιωπηλοί, ο ένας κοντά στον άλλον.
«Ξέρεις, Βιν, όταν ήμουν στην ηλικία σου, είχα κι εγώ την ίδια απορία» έσπασε πρώτος τη σιωπή ο μεγάλος πιγκουίνος. Πήρε μια βαθιά ανάσα και τα μάτια του έλαμψαν στο φως της φωτιάς. «Έψαχνα παντού: στον πάγο, στο νερό, ακόμα και στον ουρανό, όταν έβλεπα τα πουλιά να πετούν μακριά».
«Και το βρήκες τελικά; Πού;» ρώτησε ο Βιν γέρνοντας ανυπόμονα προς το μέρος του.
«Κάθε φορά που βοηθούσα έναν φίλο, που απολάμβανα την ηρεμία της θάλασσας ή που έκανα κάτι που με γέμιζε χαρά, ένα κομμάτι του νοήματος ερχόταν κοντά μου. Καμιά φορά μπορεί να μην είναι ένας συγκεκριμένος προορισμός αλλά τα μικρά πράγματα που κάνουμε στο διάβα μας».
Ο Βιν έμεινε για λίγο σκεπτικός. «Δηλαδή πρέπει να ξεκινήσω να κάνω πράγματα για να το βρω;»
«Ακριβώς, μικρέ μου φίλε. Δεν είναι απαραίτητο να ξέρεις από πριν. Δοκίμασε, παρατήρησε, δώσε χρόνο στον εαυτό σου. Το νόημα έχει την τάση να εμφανίζεται όταν το αναζητάς με την καρδιά σου ανοιχτή».
Ο νεαρός πιγκουίνος αποφάσισε να ακολουθήσει τη συμβουλή του γηραιότερου.
Θα αναρωτιέστε αν βρήκε το νόημα της ζωής…
…και η απάντηση είναι ναι! Αλλά όχι με τον τρόπο που φανταζόταν παλιότερα.
Ο Βιν άρχισε να δοκιμάζει νέα πράγματα. Την πρώτη μέρα βοήθησε έναν φίλο του να κουβαλήσει φαγητό για την οικογένειά του. Τη δεύτερη έμαθε να γλιστράει στον πάγο με τέτοια χάρη που έκανε τους υπόλοιπους να χαμογελούν. Την επόμενη τόλμησε να κολυμπήσει λίγο πιο βαθιά από ό,τι είχε συνηθίσει, ανακαλύπτοντας μια πολύχρωμη υποβρύχια ζωή.
Κάθε μέρα που περνούσε, ένιωθε ακόμα πιο γεμάτος. Δεν τον ενδιέφερε, πλέον, να βρει ένα «μεγάλο» νόημα. Γιατί είχε μάθει πως το νόημα της ζωής δεν είναι κάτι που βρίσκεις αλλά κάτι που δημιουργείς με τις επιλογές και τις πράξεις σου. Κι αυτό ήταν αρκετό για να κάνει την καρδιά του να λάμπει!
Γιώτα Κοτσαύτη
https://www.facebook.com/yota.kotsaftitheofanous
Θα χαρούμε πολύ να μας
γράφετε τις εντυπώσεις σας ή, αν είστε εκπαιδευτικοί και δουλέψετε με κάποια
ιστορία στην τάξη σας, να μοιραστείτε την εμπειρία.
Το παρόν ιστολόγιο
λειτουργεί, εδώ και δέκα χρόνια, αποκλειστικά και μόνο αφιλοκερδώς (δεν έχει
καν διαφημίσεις, όπως η πλειοψηφία των ιστολογίων) κι η ανατροφοδότησή σας
είναι για μας ένα ισχυρό κίνητρο για να συνεχίσουμε.
Ηλεκτρονική διεύθυνση
επικοινωνίας: yotakotsafti1@yahoo.gr
Ευχαριστούμε θερμά!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;