Παρασκευή 30 Απριλίου 2021

Το αγκάθινο στεφάνι

 


Ο ήλιος ντράπηκε και κρύφτηκε πίσω από τα διάφανα πέπλα τ’ ουρανού.

Τι κι αν την άνοιξη φωνάζουν τα πουλιά, τ’ άνθη, ολάκερη η φύση;

Ήρθε ξανά ετούτη η μέρα της θύμησης.

Σαν σήμερα απλώσανε στο ιερό κεφάλι στέφανο αγκάθινο.

Στέφανο ξερό, δίχως χλωρό κλαδάκι.

Και τα σουβλιά γινήκανε καρφιά, το αίμα ξεπροβάλλει· βάφει τριγύρω κόκκινα τα πράσινα χορτάρια.

Το μύρο των λεμονανθών στάζει αργά σαν μέλι· ζητά συγνώμη ταπεινά η πλάση. Η πλάση που εστράφηκε αλόγιστα, ενάντια στον πλάστη.

ΜΑΡΙΑ ΓΙΑΝΝΑΔΑΚΗ (κείμενο και εικόνα)

Τετάρτη 28 Απριλίου 2021

Επιθυμίες από κόκκινο

 


«Ήρθα να σε φιλήσω, παπαρούνα μου όμορφη. Να χαθώ στο κόκκινό σου. Το δικό σου, το βαθύ το φωτεινό. Ν’ αγγίξω τα αραχνοΰφαντά σου πέταλα. Να χαϊδευτώ στους νέους στήμονές σου. Ξέρω, δεν σ’ έχω μόνο εγώ αγαπήσει. Πριν από μένα μια θεά, η Δήμητρα, που τη Γη φρόντιζε και νοιαζόταν, σε είχε διαλέξει, ιερό φυτό της,  μαζί με τα χρυσοπράσινα πολύτιμα στάχυα των σιτηρών. Με τον τρόπο σας και τα δυο εφήμερα ανθοφορείτε. Λίγες ημέρες μόνο οι κύκλοι της ζωής σας. Έχω ακούσει και την παράδοση που θέλει το αίμα του Ιησού απ’ το Σταυρό να πέφτει στο χώμα και να βάφει κατακόκκινο το μέχρι τότε λευκό σου σώμα.»

«Να με φιλήσεις, πασχαλίτσα! Όχι πώς να πω… έχω κι εγώ για σένα μάθει πολλά κι ας είναι λίγη η ζωή μου. Της “Παναγιάς σκαθάρι” σε λένε κι οι γεωργοί σ’ αγαπούν. Κόκκινη και λαμπερή με τις πιτσιλιές τις μαύρες, μου μοιάζεις, θαρρώ! Κι ύστερα, λένε πως τύχη φέρνεις. Ακόμα, πως βοηθάς να εκπληρωθούν επιθυμίες – ίσως, κι εγώ να έχω μια, ποιος ξέρει;»

«Μα, πες μου, τι;»

«Να μη χαθεί το κόκκινο. Να βρίσκει τρόπους να ζωντανεύει τα μάγουλα, τα χείλη, τις καρδιές. Είναι το χρώμα της σβελτάδας, των γρήγορων αποφάσεων, της ενεργητικότητας, το χρώμα το δικό μας. Το χρώμα της αγάπης.»

«Έννοια σου κι όλα, όπως τα θες, θα γίνουν. Έρχεται η Λαμπρή με τ’ αβγά τα κόκκινα και τα μαγιάτικα στεφάνια παίρνουν σειρά. Όσο για τις καρδιές, πάντα θα βρίσκουν τρόπο ν’ αγαπούν γιατί εσύ θα πλάθεσαι “απ’ των αθώων τα όνειρα”, λουλούδι της αγάπης!»

ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΥΛΟΥ (κείμενο και εικόνα)

Τρίτη 6 Απριλίου 2021

Δυο πορτρέτα συμπληρώνονται


...Καιρός τώρα να γνωρίσουμε τους Θεναρδιέρους. Ο ταβερνιάρης ήταν πάνω από πενήντα χρονών. Η γυναίκα του πλησίαζε τα σαράντα. Τις δουλειές του σπιτιού τις έκανε όλες μόνη της, με υπηρέτρια την Τιτίκα –ένας ποντικός στην υπηρεσία του ελέφαντα. Όλα έτρεμαν τη φωνή της: άνθρωποι, τζάμια, έπιπλα.

Είχε πρόσωπο πλατύ, με κοκκινωπές βούλες –σαν μεγάλη κουτάλα με τρύπες. Ούτε το μουστάκι της έλειπε. Λες και ήταν χαμάλης της αγοράς μασκαρεμένος σε γυναίκα. Οι βλαστήμιες, οι φοβέρες της, έπαιρναν κι έδιναν. Κι έσπαζε καρύδια με τη γροθιά της, όπως καυχιόταν. Περίεργος τύπος θηλυκού αλήθεια. Σαν να διασταύρωσαν μια πλύστρα με μια γυναίκα του δρόμου και να έβγαλαν τη Θεναρδιέρου. Αν δεν διάβαζε μυθιστορήματα που την έκαναν καμιά φορά να δείχνει πως είναι όχι μόνο δράκαινα μα και λίγο θηλυκό, δεν θα έμοιαζε καθόλου με γυναίκα. Η κουβέντα της θύμιζε χωροφύλακα, το πιοτό, όπως το κατέβαζε, αμαξά. Οι τρόποι της απέναντι στην Τιτίκα ήταν τρόποι δήμιου. Ένα δόντι έβγαινε από το στόμα της όταν καθόταν για να ξεκουραστεί.

Αντίθετα, ο Θεναρδιέρος ήταν μικροκαμωμένος, κιτρινιάρης, αδύνατος, με σουβλερό πρόσωπο και κόκαλα που πετούσαν. Κράση φιλάσθενη έμοιαζε, μα η υγεία του βρισκόταν σ’ εξαίρετη κατάσταση. Η πονηριά του αρχίζει από δω. Μ’ ένα χαμόγελο προσπαθούσε να κρυφτεί. Έδειχνε ευγένεια σε όλους, ακόμα και στου ζητιάνους, χωρίς, φυσικά, να τους δίνει πεντάρα τσακιστή. Το μάτι του θύμιζε νυφίτσα και το μούτρο του άνθρωπο των γραμμάτων. Ευχαρίστησή του ήταν να τα πίνει με τους αμαξάδες. Ποτέ δεν πέτυχαν να τον μεθύσουν. Κάπνιζε μια χοντρή πίπα και κάτω από την μπλούζα του έβλεπες κάτι μαύρα παλιόρουχα. Πίστευε στα σοβαρά πως ήταν υλιστής φιλόσοφος και λόγιος. Στην κουβέντα του ανακάτευε ονόματα διαφόρων σοφών, για να ενισχύει τις απόψεις του όπως του Βολταίρου, ακόμα και του Αγίου Αυγουστίνου. Δεν δίσταζε να λέει πως είχε δικό του φιλοσοφικό σύστημα.

[…]

Στοιχείο του ο τυχοδιωκτισμός και το σκοτάδι. Την ταβέρνα του την άνοιξε μετά την εκστρατεία, αφού εξασφάλισε «κάμποσα», δηλαδή ρολόγια, πορτοφόλια, χρυσά δαχτυλίδια και ασημένια παράσημα από τους σκοτωμένους στο πεδίο της μάχης. Η ρητορική φλυαρία του φάνταζε για σοφία. Μα ο δάσκαλος του Μονφερμέιγ πρόσεξε πως δεν ήταν καθόλου καλός στην ορθογραφία και στους λογαριασμούς

Καπάτσος, υποκριτής, πονηρός, όλο ραδιουργίες, τεμπέλης συμφεροντολόγος, μα συγκρατημένος. Διόλου ακατάδεκτος στις υπηρέτριες, και γι’ αυτό η γυναίκα του που τον είχε για καρδιοκατακτητή, τον ζήλευε τρομερά.

Όταν κάποιος ξένος έμπαινε στην ταβέρνα κι έβλεπε τη Θεναρδιέρου, έλεγε:

-Αυτή είναι το αφεντικό εδώ μέσα. Αυτή ο κύριος.

Λάθος. Αφέντης, κύριος και κυρία μαζί ήταν ο Θεναρδιέρος. Εκείνος τα έκανε όλα, εκείνος είχε όλες τις πρωτοβουλίες. Δίχως να το καταλαβαίνει εκείνη, ο Θεναρδιέρος κυριαρχούσε στη γυναίκα του μ’ έναν περίεργο τρόπο. Αυτή τον έβλεπε σαν κάτι το ξεχωριστό. Τα ‘χε πάντα καλά μαζί του και δεν τον άλλαζε με κανέναν άλλο στον κόσμο. Μόνο τις κόρες της αγαπούσε πάνω στη γη και μόνο τον άντρα της φοβόταν. Κι εκείνο που απασχολούσε αποκλειστικά τον Θεναρδιέρο ήταν να κάνει λεφτά. Μα δεν είχε και μεγάλες επιτυχίες στους υψηλούς αυτούς σκοπούς του. Οι ικανότητές του απέδιδαν μέτρια έσοδα. Τον αδικούσε το στενό εκείνο περιβάλλον. Αν βρισκόταν σε κατάλληλο γι’ αυτόν μέρος, σίγουρα θα τα κατάφερνε καλύτερα.

[…]

Η Τιτίκα που βρισκόταν ανάμεσα στα φοβερά τούτα πλάσματα, πιεζόταν από δυο μεριές. Λες και την άλεθαν δυο μυλόπετρες τη δύστυχη. Ο καθένας είχε τον τρόπο του να τη βασανίζει. Η γυναίκα την έδερνε. Ο άντρας τον χειμώνα την άφηνε δίχως παπούτσια. Όλες τις βαριές δουλειές τις έκανε η μικρή. Πώς άντεχε, αλήθεια, το αδύνατο εκείνο πλασματάκι; Από πουθενά δεν υπήρχε οίκτος. Τι να συνέβαινε άραγε στην αθώα ψυχή της;

ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΩ

Οι άθλιοι (α’ τόμος), εκδοτικός οίκος Α.Α.Λιβάνη, μετάφραση: Γιάννης Κουχ.

Παρασκευή 2 Απριλίου 2021

Η μουσική των λέξεων (Μήνυμα-αφίσα ΙΒΒΥ 2021)

 


Όταν διαβάζουμε, το μυαλό μας βγάζει φτερά.

Όταν γράφουμε, τα δάχτυλά μας τραγουδούν.

 

Οι λέξεις είναι ήχοι από τύμπανα και φλάουτα στη σελίδα,

καλλίφωνα πουλιά που πετούν ψηλά, ελέφαντες που σαλπίζουν,

ποτάμια που κυλούν, καταρράκτες που ξεχύνονται,

πεταλούδες που στροβιλίζονται

ψηλά στον αέρα!

 

Οι λέξεις μας καλούν να χορέψουμε - ρυθμούς, στίχους,

χτυποκάρδια, παλιές ιστορίες και νέες,

φανταστικές και αληθινές.

 

Είτε είσαι στο σπίτι ασφαλής

ή τρέχεις να περάσεις τα σύνορα για μια άλλη χώρα

και μια ξένη γλώσσα, οι ιστορίες και τα μηνύματα

σου ανήκουν.

 

Όταν μοιραζόμαστε λέξεις, οι φωνές μας

γίνονται η μουσική του μέλλοντος,

ειρήνη, χαρά και φιλία,

μια μελωδία

ελπίδας.

 

Κείμενο: Margarita Engle

Αφίσα: Roger Mello

Απόδοση: Λότη Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου

Υπεύθυνο για το φετινό υλικό εορτασμού: το τμήμα των Η.Π.Α

 

 


Η Ακροστιχίδα του ΒΙΒΛΙΟΥ

2 ΑΠΡΙΛΙΟΥ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ


 


 





                          (Εικονογράφηση τίτλου: Ανθή-Αικατερίνη Γκέρμαν)

 

 

Η Ακροστιχίδα του ΒΙΒΛΙΟΥ

Συμμετείχαν μαθητές από το Ε’1 του 1ου Δημοτικού Σχολείου  Τριλόφου, Δήμου Θέρμης, Θεσσαλονίκης.

Υπό την καθοδήγηση της δασκάλας  τους Μαρίας Τζιώτζιου

 

Α ΟΜΑΔΑ (με τη  σειρά των γραμμάτων)

Γιάννης Δημητριάδης (και εικονογράφηση)

Γιώργος Αθανασιάδης

Ανθή-Αικατερίνη Γκέρμαν

Νικόλας Ηλιόπουλος

Κωνσταντίνα Κουβαρά

Παναγιώτης Μπίμπο


Βήμα κάνω στην πρώτη σελίδα,

Ίσια περπατώ και πάω στην εκατό.

Βαδίζω αργά προς την εκατόν πενήντα,

Λέξεις βρίσκω από το παρελθόν που γίνονται

Ιπτάμενο χαλί και με πάνε στην τριακόσια.

Όταν τελειώσω, ξαναρχίζω από την αρχή, επειδή μου άρεσε πολύ!

 

 

 

Β ΟΜΑΔΑ (με τη σειρά των γραμμάτων)

Αποστόλης Γεωργίου

Μιλένα Ζέφι

Δήμητρα Λούδα (και εικογράφηση)

Κυριάκος Γεωργίνης

Νίκη Γουγούση


Βαλίτσα γεμάτη με

Ιστορίες για

Βασιλιάδες που

Λατρεύουν την

Ιππασία και

Ονειρεύονται να γίνουν κάποια μέρα πρωταθλητές!

 

Γ ΟΜΑΔΑ (με τη σειρά των γραμμάτων)

Ελένη Γκουσίδου

Ελένη Κουτσορεβύθη

Χαρούλα Δασκαλάκη (και εικονογράφηση)

Μελίνα Αναγνώστου

Ευαγγελία Καραμάνη

Βλέπω τις υπέροχες εικόνες του βιβλίου αυτού,

Ιδέες φανταστικές μού δίνουν στο λεπτό-

Βραχιόλια χρυσά που γράφουν το μυστικό-

Λέω να ρισκάρω για να βρω τον θησαυρό.

Ιστορία θα μπορώ να γράψω απ’ αυτό,

Όμοιος συγγραφέας μα και πειρατής εγώ!

 

 

 

 

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Χριστόφορος Μερασεντόγλου

 

Βιβλιοπωλείο

Ιστορία

Βιβλιοθήκη

Λογοτεχνία

Ιερό

Όμορφο

 

 

ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Αστέρης Καραδούκας

 

Βύθισμα στων ονείρων τις

Ιστορίες σε

Βιβλιοθήκες γεμάτες.

Λεκτικά σχήματα και

Ιστοί πλοκής με

Ολοκληρώνουν.