Το
πρόσωπό του ήταν βλοσυρό∙
και μόνο μια φορά να το έβλεπες θα το
θυμόσουν,
γιατί είχε κάτι το απαίσιο.
Τι άνθρωπος ήταν ο
Ιαβέρης; Γεννήθηκε στη φυλακή, από μητέρα χαρτορίχτρα και πατέρα κατάδικο. Όσο
μεγάλωνε, ένιωθε την απομόνωσή του από την κοινωνία, όπου δεν έλπιζε να μπει.
Αισθανόταν μέσα του μια περίεργη αυστηρότητα, ευθύτητα και ακρίβεια, κι ένα
βαθύ μίσος για τους αλήτες, όπως ήταν ο ίδιος. Τόσες ικανότητες έδειξε στην
αστυνομία, ώστε σαραντάρης είχε προαχθεί σε αστυνομικό επιθεωρητή. Νεαρότερος
υπηρέτησε ως επόπτης στα κάτεργα.
Είχε μύτη αετίσια, με
βαθιά ρουθούνια, όπου κατέβαιναν από τα μάγουλα δυο μεγάλες φαβορίτες. Αυτά τα
δυο σπήλαια και τα δυο δάση προκαλούσαν αμέσως την αντιπάθεια.
Το σπάνιο και φοβερό
γέλιο του έκανε τα λεπτά του χείλη να ανασηκώνονται και να ξεσκεπάζουν όχι μόνο
τα δόντια αλλά και τα ούλα του. Τότε η μύτη του παραμορφωνόταν κι έμοιαζε με
μουσούδι αγριμιού. Όταν σοβαρευόταν, θύμιζε μαντρόσκυλο. Όταν γελούσε, έβλεπες
έναν τίγρη.
Το κρανίο του ήταν
μικρό, τα μαλλιά του έφταναν ως τα φρύδια. Μια ρυτίδα ανάμεσα στα μάτια τον
έκανε να φαίνεται μονίμως θυμωμένος. Είχε βλέμμα σκοτεινό και ύφος άγριο,
αυταρχικό.
Τα δυο κυρίαρχα
αισθήματά του -ο σεβασμός στην εξουσία και το μίσος στις παράνομες πράξεις-
έφταναν ως την πιο απίθανη υπερβολή. Πίστευε τυφλά πως ο δημόσιος υπάλληλος δε
λάθευε ποτέ κι ότι τους πολίτες που έκαναν σφάλματα δεν έπρεπε να τους
δικαιολογείς, μα μόνο να τους τιμωρείς. Είχε ψυχραιμία, σοβαρότητα, μα και
περηφάνια μαζί, όπως οι θρησκόληπτοι. Η ψυχρή ματιά του σε διαπερνούσε. Καθήκον
του θεωρούσε το να επιβλέπει άγρυπνος την εφαρμογή των νόμων. Κι έζησε μ’ αυτό
το σκοπό.
Η αστυνομία ήταν γι’
αυτόν ό,τι η Σπάρτη για τους Σπαρτιάτες. Έκανε ζωή όλο αυταπάρνηση, εγκράτεια,
χωρίς διασκέδαση, κι αλίμονο σ’ όποιον έπεφτε στα χέρια του. Θα μπορούσε να
πιάσει και τον πατέρα του και τη μητέρα του, αν του το ‘σκαζαν από τη φυλακή.
Είχε νοοτροπία κατάσκοπου, όπως άλλος είναι παπάς. Πάντα καραδοκούσε και
παρακολουθούσε. Περπατούσε κρύβοντας μέτωπο, μάτια, πιγούνι, χέρια, μπαστούνι.
Μα, σαν του δινόταν αφορμή, τα έδειχνε όλα.
Αγράμματο δεν μπορούσες
να τον πεις. Κάτι προσπαθούσε να διαβάσει και να μάθει, αν και σιχαινόταν τα
βιβλία. Μιλούσε με έμφαση. Τη χαρά του την εκδήλωνε με μια πρέζα ταμπάκο, που
έπαιρνε από την ταμπακιέρα του.
Όσοι καταδιώκονταν από
τον Ιαβέρη ένιωθαν φρίκη. Τον έβλεπαν και ήταν σαν να τους χτυπούσε κεραυνός.
ΒΙΚΤΩΡ
ΟΥΓΚΩ,
Οι
άθλιοι (α’ τόμος), εκδοτικός οίκος Α.Α.Λιβάνη, μετάφραση: Γιάννης Κουχ.
…
Κάθε βδομάδα η νηπιαγωγός-συγγραφέας
Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει κείμενα παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθια ή ποιήματα),
διηγήματα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.
Ένας εικονογράφος ή
ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.
Περιμένουμε τις
εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
…
Την εικόνα έκανε η Κέλη Μελά.
Η Κέλη Μελά γεννήθηκε
και μεγάλωσε στον Πειραιά, σπούδασε «Οργάνωση και Διοίκηση
Επιχειρήσεων», όμως το πάθος και η αγάπη της για τη ζωγραφική την
οδήγησε να σπουδάσει εικαστικά. Αρχικά
στη σχολή εικαστικών του Πειραϊκού Συνδέσμου με τον Κωνσταντίνο Μαγδαληνό για 8 έτη και έπειτα με τους
καθηγητές Γρηγόρη Κολιζέρα και Μαρία Τουρλίδου στο ατελιέ τους για 2 έτη και
στη Σχολή Καλών Τεχνών. Στα έργα της κυριαρχούν εξπρεσιονιστικά φουτουριστικά και
ανθρωποκεντρικά στοιχεία. Έχει στο ενεργητικό της Ατομική Έκθεση και έχει λάβει μέρος σε πάνω από 25 ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και Εξωτερικό, Δανία, Σουηδία, Καναδά, 2 φορές Ρώμη-Ιταλία,
Βιέννη και Ν.Υόρκη. Έχει συμμετάσχει σε
διεθνή Φεστιβάλ Τέχνης, σε πινακοθήκες και Μουσεία. Έχει τιμηθεί
με 2 πρώτα βραβεία, με τιμητική
διάκριση από τον Πρέσβη και την Πρέσβειρα της Αυστρίας. Έργα της υπάρχουν σε Gallery, σε Δημόσιες
και ιδιωτικές συλλογές και στη Ν. Υόρκη.
…
Με αγάπη από τη
Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.
…
Η σελίδα του «Ένα
κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;