Η Πασχαλιά

 

Είχε μείνει μόνη της -εκεί, μέσα στη γλάστρα- για έναν ολόκληρο χρόνο, από τη μέρα που έφυγαν και την άφησαν πίσω. Την είχαν ξεχάσει ή μήπως δεν την ήθελαν πια μαζί τους; Αυτό δεν μπόρεσε ποτέ να το απαντήσει...

Κόντευε να φτάσει πάλι το Πάσχα και η φύση είχε στολιστεί. Εκείνη, με τα μικρά ντελικάτα ανθάκια της, ήταν έτοιμη να υποδεχτεί τις Μεγάλες Μέρες. «Μεγάλη Εβδομάδα» θυμάται την έλεγαν οι άνθρωποι. Στο απόλυτο μεγαλείο της και η φύση.

Έστριψε το κλαδάκι της για να καλημερίσει τον ήλιο, όταν είδε μέσα στη γλάστρα της μια μικρούλα πρασινάδα. «Πω πω! Θα έχω καινούργιο συγκάτοικο» είπε χαμογελώντας και κοίταξε το φυτό. «Είδες τι κάνουν οι τόσες βροχές; Ζωντανεύουν κάθε σποράκι που κοιμόταν μέσα στο χώμα» μονολόγησε η Πασχαλιά και το χάιδεψε.

«Δεν θα με διώξεις;» αναρωτήθηκε η τσουκνίδα κοιτώντας την Πασχαλιά φοβισμένα. «Μα και φυσικά όχι. Εγώ περίμενα έναν ολόκληρο χρόνο για να έχω κάποιον συντροφιά, για να βρω μία φίλη». «Και δεν σε ενοχλεί που είμαι ζιζάνιο*;» ρώτησε η τσουκνίδα.

Τότε η Πασχαλιά, χωρίς κουβέντα, έσκυψε και στεφάνωσε με τα ανθάκια της τη μικρή της φίλη, τυλίγοντάς τη στα μεθυστικά αρώματα... των Άγιων Ημερών.

 

Αγγελοπούλου Έλενα

 

*ανεπιθύμητο φυτό που φυτρώνει ανάμεσα στις καλλιέργειες και τις εμποδίζει να αναπτυχθούν σωστά.

 

Γράφτηκε με αφορμή το παιχνίδι γραφής εδώ:

https://www.facebook.com/groups/1006082537869676

 

Θα χαρούμε πολύ να μας γράφετε τις εντυπώσεις σας ή, αν είστε εκπαιδευτικοί και δουλέψετε με κάποιο κείμενο στην τάξη σας, να μοιραστείτε την εμπειρία.

Το ιστολόγιο λειτουργεί, εδώ και δέκα χρόνια, αποκλειστικά και μόνο αφιλοκερδώς (δεν έχει καν διαφημίσεις, όπως η πλειοψηφία των ιστολογίων) κι η ανατροφοδότησή σας είναι για μας ένα ισχυρό κίνητρο για να συνεχίσουμε.

Ηλεκτρονική διεύθυνση επικοινωνίας: yotakotsafti1@yahoo.gr

Ευχαριστούμε θερμά!