Αγγελοπούλου
Έλενα
«Μ’ αγαπάς;» με
ρώτησες ένα βράδυ, λίγο πριν σβήσεις το φως.
«Σ’ αγαπώ» σου
είπα νυσταγμένα.
«Όχι έτσι, θέλω
να μου το πεις με την καρδιά σου!» απάντησες κι έφυγες σκυφτός.
Το πρωί, λίγο
πριν φύγω για το σχολείο, σ’ άκουσα να μιλάς με κάποιον στο τηλέφωνο κι η ματιά
σου ήταν γκρίζο σύννεφο, μαζί κι η καρδιά σου. Τότε, χωρίς να το σκεφτώ, −με τα
μικρά χεράκια μου που έτρεμαν− έτρεξα και σ’ αγκάλιασα. Σ’ αγκάλιασα τόσο
σφιχτά, που δεν χρειάζονταν λόγια.
«Τώρα το νιώθω καλά.
Να, μέχρι εδώ... βαθιά μες στην καρδιά μου!»
«Σ’ αγαπώ και θα
σ’ αγαπώ ακόμα κι όταν δεν σου το λέω, να το θυμάσαι».
«Ναι, από δω και
πέρα και θα το θυμάμαι και θα το ξέρω, κάθε φορά που θα σε κοιτώ» είπες και το
δωμάτιο γέμισε ήλιο.
Γκιντίδου
Δήμητρα
Σ’ αγαπώ ακόμα κι
όταν μου λες «Θα διαλύσω το σύμπαν».
Με κοίταξες με διάπλατα,
γελαστά μάτια, γεμάτα έκπληξη κι ασφάλεια μαζί.
Κι ήσουν μόνο τεσσάρων,
όταν με ρώτησες, ξαφνικά, παρκάροντας και τρακάροντας τ’ αυτοκινητάκια σου στο πάτωμα:
«Μαμά θα μ’ αγαπάς,
αν σπάσω αυτό το βάζο;»
«Φυσικά» απάντησα.
Δεν μου ’δωσες καμία σημασία.
«Κι αν σπάσω τις
λάμπες;»
«Και τότε». Ούτε
γύρισες να με κοιτάξεις.
«Κι αν σπάσω όλα
τα τζάμια;»
«Και τότε».
«Κι αν διαλύσω όλο
το σύμπαν; Και τότε, μαμά;»
«Ναι. Και τότε».
Με κοίταξες με βλέμμα
ακτινοβόλο κι απέραντα χαμογελαστό πρόσωπο.
Και το χαμόγελό σου
απλώθηκε σ’ όλο το σύμπαν! Σ’ αγκάλιασα.
Ήσουν σίγουρος, πια,
ότι εγώ θα «σ’ αγαπώ, ακόμα κι αν...»
«Θέλεις να σπάσουμε
έξω στην αυλή κάτι παλιά πιάτα και κεραμικά και να φτιάξουμε ένα μωσαϊκό;»
«Ναιαια! Μαμάααα,
κι εγώ σ’ αγαπώωωω!»
Είχες φτάσει ήδη
στην αποθήκη, χοροπηδώντας...
Δάρα
Νάσια
Σ’ αγαπώ ακόμα κι
αν δεν μου μιλάς...
Σ’ αγαπώ ακόμα κι
όταν μου θυμώνεις...
Σ’ αγαπώ ακόμα κι
όταν σουφρώνεις τη μυτίτσα σου σαν αγριεμένη γάτα...
Σ’ αγαπώ ακόμα κι
όταν εσύ νομίζεις ότι δεν μ’ αγαπάς...
Σ’ αγαπώ ακόμα κι
όταν εσύ μου ζητάς συνεχώς κάτι...
Αλήθεια, τι υπάρχει
που να μη στο έχω δώσει;
Κι αυτό ακόμα θα
το ψάξω.
Για να είσαι ευτυχισμένο,
παιδί μου…
Καλαϊτζάκη
Μαρία
Σ’ αγαπώ ακόμα κι
όταν κλαις, σ’ αγαπώ ακόμα κι όταν «όχι» λες. Σ’ αγαπώ ακόμα κι όταν σε πιάνουν
τα πείσματα, σ’ αγαπώ χωρίς όρια, μικρό μου αγοράκι, ακόμα κι όταν είμαι κουρασμένη
και μου ζητάς αγκαλιές, ακόμα κι όταν σου προσφέρω τα πάντα και δεν ξέρεις τι θες.
Σ’ αγαπώ με όλη μου την ψυχή, είσαι η ζωή μου. Σε αγαπώ άνευ όρων. Θα σε μαλώνω
όταν χρειάζεται αλλά θα είναι με αγάπη. Μη με ακούς όταν από εξάντληση μπορεί να
πω μια κουβέντα παραπάνω, η αγκαλιά μου πάντα θα είναι ανοιχτή για σένα. Το χαμόγελό
σου μου δίνει δύναμη να συνεχίσω. Είσαι ένα αξιολάτρευτο πλασματάκι κι ευχαριστώ
τον Θεό κάθε μέρα που βρίσκεσαι κοντά μου. Ξέρω, θα ανοίξεις τα φτερά σου σε λίγα
χρόνια μακριά από τη φωλίτσα μας αλλά πάντα η μαμά θα είναι εδώ για σένα −μέσα στην
καρδούλα σου− θα τη νιώθεις πάντα κοντά σου.
Κιζιρίδου
Γεωργία
Σ’ αγαπώ ακόμα κι
όταν απαντάς απότομα ή δεν απαντάς καθόλου όταν σου ζητάω κάτι που για μένα
είναι πολύ σημαντικό.
Το ξέρω ότι κάποιες
μέρες είναι δύσκολες και για τους δυο μας και στενοχωριόμαστε ή θυμώνουμε.
Ίσως εκείνες τις
ημέρες αξίζει να Σ’ αγαπώ ακόμα περισσότερο και να κάνουμε μια ζεστή αγκαλιά
για να διώξουμε τα μαύρα σύννεφα πάνω από τα κεφάλια μας.
Σ’ αγαπώ ακόμα κι
όταν δεν καταφέρνεις όλα όσα εσύ θες γιατί, πάνω απ’ όλα, είσαι το παιδί μου.
Θέλω να είσαι ευτυχισμένο και αληθινό, όχι τέλειο.
Η μαμά σου
Παπαχρήστου
Μαριλένα
Σ’ αγαπώ ακόμα κι
όταν η μέρα σου είναι γεμάτη καταιγίδες και άγχη, γιατί ξέρω ότι σύντομα θα ξαναβρείς
τον ήλιο.
Σ’ αγαπώ όταν προσπαθείς
να μάθεις κάτι νέο και κάνεις λάθη, γιατί τα λάθη είναι η αρχή για να γίνεις καλύτερος.
Σ’ αγαπώ όταν χορεύεις
και τραγουδάς χωρίς να σε νοιάζει αν το κάνεις σωστά, γιατί η χαρά σου είναι αυτό
που μετράει.
Σ’ αγαπώ όταν λες
«όχι» κι όταν λες «ναι», γιατί κάθε απόφασή σου είναι μέρος της πορείας σου.
Σ’ αγαπώ όταν είσαι
έτοιμος να βοηθήσεις τους άλλους κιι όταν χρειάζεσαι βοήθεια για να σηκωθείς.
Σ’ αγαπώ γιατί η
καρδιά σου είναι γεμάτη αγάπη κι αυτή η αγάπη μεγαλώνει, κάθε μέρα, όλο και περισσότερο.
Πάτση
Ελένη
Σ’ αγαπώ ακόμα κι
όταν…
Το πρωί ξυπνάς με
μουτράκια και λες «Δεν θέλω να πάω σχολείο, βαριέμαι, νυστάζω» και πετάς κάτω τα
σκεπάσματα με νεύρα ή όταν μου λες κάποια μεσημέρια «Πάλι φακές, μαμά; δεν μ’ αρέσουν».
Όταν κλαις, όταν γελάς, όταν απογοητεύεσαι και τα παρατάς, όταν είσαι σκεπτικός
και προσπαθώ να μαντέψω τι σε προβληματίζει, για να λύσω κάθε έγνοια σου. Θέλω κάθε
κακό να διώξω μακριά σου, κάθε πίκρα, το προσπαθώ. Σ’ αγαπώ και θα σ’ αγαπώ ακόμα
κι όταν δεν θα με χρειάζεσαι πια. Να ξέρεις θα είμαι πάντα δίπλα σου. Θα μου λείψουν
όλα αυτά τα όμορφα και τα άσχημά μας. Μα θέλω να σε δω να πετάς με τα δικιά σου
φτερά!
Στεργίου
Ευαγγελία
«Μικρό μου, τρόμαξα
πολύ όταν δεν σε βρήκα στη φωλίτσα μας».
«Συγγνώμη που σε
τρόμαξα, μανούλα. Μ’ αγαπάς ακόμα κι όταν σε τρομάζω;»
«Σ’ αγαπώ ακόμα κι
όταν με τρομάζεις. Ακόμα κι όταν μου κρύβεσαι και ψάχνω απελπισμένη να σε βρω.
Ακόμα κι όταν αργείς να γυρίσεις κι η καρδούλα μου τρέμει απ’ τον φόβο μη μου πάθεις
κάτι. Ακόμα κι όταν δεν σου κάνω όλα τα χατίρια.
Θα σ’ αγαπώ ακόμη
κι όταν δεν θα είμαι κοντά σου. Η καρδιά μου, όμως, θα είναι πάντα δίπλα σου, για
να σε προστατεύει από κάθε κακό».
«Κι εγώ, μανούλα,
σ’ αγαπώ ακόμη κι όταν τσακωνόμαστε. Πιο πάνω κι απ’ τον ουρανό».
«Σ’ αγαπώ και θα
σ’ αγαπώ μέχρι το τέλος του κόσμου!» είπε η μαμά στο παιδί της και το αγκάλιασε
σφιχτά.
Φωτάκη
Ελένη
Σ’ αγαπώ ακόμα κι
όταν τα μάτια πετάνε φλόγες,
όταν κοιμάσαι αγκαλιά
με τον μπαμπά γιατί λογοφέραμε,
όταν ξεσπάς τις καταιγίδες
σου πάνω μου,
όταν τα λόγια σου
πληγώνουν την καρδιά μου.
Θα μπορούσα να γράψω
πολλά «όταν», όμως ξέρεις ότι εγώ είμαι εσύ κι εσύ είμαι εγώ, είμαστε οικογένεια.
Πονάμε όταν πονάς και πονάς όταν πονάμε.
Σ’ αγαπώ, λοιπόν,
ακόμα κι όταν τα δικιά μου μάτια θυμίζουν φουρτουνιασμένη θάλασσα,
ακόμα κι όταν τα
δικιά μου λόγια την καρδούλα σου πικραίνουν.
Χαραμή
Μεταξία
Σ’ αγαπώ ακόμα κι
όταν θυμώνεις και μου λες δεν μ’ αγαπάς, καθώς στα μάτια σου ζωγραφίζεται μια απόρριψη.
Είμαι λιγότερο από αυτό που ήθελες μα ξέρω ν’ αγαπώ, να συγχωρώ και να περιμένω.
Είναι που έζησα αλλιώς, ίσως πιο δύσκολα μα θα προσπαθήσω. Ήμουν κάποτε σαν εσένα,
έλεγα κι ένιωθα όλα τα δικιά σου. Όμως η ζωή ξέρει να βάζει στη θέση τους εκείνα
που μέσα μας παλεύουν. Ωριμότητα το λέμε. Έρχεται, μα θέλει χρόνο. Πάρε τον χρόνο
σου, παιδί μου, είμαι εδώ για να σ’ αγαπώ. Σαν άλλος Οδυσσέας, ταξίδεψε και βάλε
στον σάκο σου εμπειρίες. Αν περάσεις από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη αλώβητος, αν οι
σειρήνες δεν σε παρασύρουν, τότε μόνο θα καταλάβεις γιατί στην αγάπη της μάνας δεν
υπάρχουν όρια.
Γράφτηκε με αφορμή το
παιχνίδι γραφής εδώ:
https://www.facebook.com/groups/1006082537869676
Θα χαρούμε πολύ να μας
γράφετε τις εντυπώσεις σας ή, αν είστε εκπαιδευτικοί και δουλέψετε με κάποιο
κείμενο στην τάξη σας, να μοιραστείτε την εμπειρία.
Το παρόν ιστολόγιο
λειτουργεί, εδώ και δέκα χρόνια, αποκλειστικά και μόνο αφιλοκερδώς (δεν έχει
καν διαφημίσεις, όπως η πλειοψηφία των ιστολογίων) κι η ανατροφοδότησή σας
είναι για μας ένα ισχυρό κίνητρο για να συνεχίσουμε.
Ηλεκτρονική διεύθυνση
επικοινωνίας: yotakotsafti1@yahoo.gr
Ευχαριστούμε θερμά!
