Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Νικολέττα Εμμανουήλ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Νικολέττα Εμμανουήλ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2018

Η πολιτεία Ρώμη



Στη Ρώμη είν’ ένας δρόμος,
σ’ αυτό τον δρόμο είν’ ένα σπίτι,
σ’ αυτό το σπίτι είναι μια κάμαρη,
σ’ αυτή την κάμαρη είν’ ένα κλουβί,
σ’ αυτό το κλουβί είναι ένα πουλί,
σ’ αυτό το πουλί είναι μια καρδιά,
σ’ αυτή την καρδιά είν’ ένα γράμμα
και σ’ αυτό το γράμμα είναι μια όμορφη ιστορία.

Η όμορφη ιστορία είναι μέσα στο γράμμα,
το γράμμα είναι μέσα στην καρδιά,
η καρδιά είναι μέσα στο πουλί,
το πουλί είναι μέσα στο κλουβί,
το κλουβί είναι μέσα στην κάμαρη,
η κάμαρη είναι μέσα στο σπίτι,
το σπίτι είναι στο δρόμο,
ο δρόμος είναι στη Ρώμη, τη μεγάλη πολιτεία,
και η ιστορία μας αυτή είναι όλη.


(Γαλλία)

Παγκόσμια Ανθολογία Παραμυθιού
(400 παραμύθια από 100 χώρες), εκδόσεις Ανθολογία, τόμος 1.

Κάθε βδομάδα η νηπιαγωγός-συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει κείμενα παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθια ή ποιήματα), διηγήματα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
Την εικόνα έκανε η Νικολέττα Εμμανουήλ.


Η Νικολέττα γεννήθηκε το 1985 και ζει στη Βέροια. Φοίτησε στο Τεχνικό Επαγγελματικό Λύκειο Βέροιας -ειδικότητα «Συντήρηση Έργων Τέχνης και Αποκατάστασης», καθώς και στο Ι.Ε.Κ (Ινστιτούτο Επαγγελματικής Κατάρτισης) ΟΑΕΔ Βέροιας στην ειδικότητα «Τεχνικός Διακόσμησης». Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με χειροποίητα βιβλία ευχών, προσκλήσεις, παιδικές τοιχογραφίες και πίνακες.

Η σελίδα της Νικολέττας στο facebook:

Με αγάπη από τη Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.

Η σελίδα του «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:



Πέμπτη 9 Νοεμβρίου 2017

Ο ζητιάνος και η Τύχη



Ένας ζητιάνος καθόταν στα σκαλιά ενός μεγάλου αρχοντικού σε κάποια πόλη της Ρωσίας και ζητιάνευε. «Γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο αχόρταγοι;» σκεφτόταν. «Πάρε σαν παράδειγμα τον πρώην ιδιοκτήτη του σπιτιού αυτού. Είχε τεράστιες φυτείες ρυζιού, πολλά λεφτά στις τράπεζες, θα μπορούσε να ζήσει πλούσια όλη τη ζωή του και να αφήσει τεράστια κληρονομιά στα παιδιά και στα εγγόνια του. Κι όμως η απληστία του τον οδήγησε στο να αγοράσει καράβια για να κάνει εξαγωγές και σε άλλες χώρες. Κάποια στιγμή τα καράβια του βούλιαξαν και τα έχασε όλα. Αναγκάστηκε να πουλήσει το σπίτι του στον τωρινό ιδιοκτήτη που βέβαια δεν είναι λιγότερο αχόρταγος. Κοίταξε όμως εμένα: η μόνη μου περιουσία είναι τα ρούχα που φορώ και αυτό το παλιό καπέλο που χρησιμοποιώ και σαν σακούλι. Το μόνο που θα επιθυμούσα, θα ήταν κάτι να τρώω, στέγη να κοιμάμαι και θα ήμουν ευτυχισμένος».

 Καθώς μονολογούσε έτσι, τον άκουσε η Τύχη:

— Μιλάς τόσο σοφά, του είπε, που θα ήθελα να σου δώσω μια ευκαιρία να γίνεις πλούσιος. Με μια συμφωνία όμως: όσα από τα χρυσά νομίσματα μείνουν στο καπέλο είναι δικά σου, όσα πέσουν έξω, χάνονται για πάντα. Κατάλαβες;

— Πώς δεν κατάλαβα; έκανε αυτός μην πιστεύοντας στην απρόσμενη τύχη του. Θα προσέξω να μην πέσει κανένα έξω.

Η Τύχη έκανε μια μαγική κίνηση και από τις παλάμες της άρχισαν να πέφτουν βροχή τα χρυσά νομίσματα μέσα στο παλιό καπέλο του ζητιάνου.

— Φτάνουν αυτά; ρώτησε μόλις τα νομίσματα είχαν φτάσει σχεδόν ως τη μέση.

— Ρίξε κάμποσα ακόμα, έκανε εκείνος.

Η Τύχη έριξε αρκετά νομίσματα ακόμα.

— Νομίζω ότι τώρα φτάνουν, του είπε. Με τα χρήματα που έχεις μπορείς να αγοράσεις ένα ακριβό σπίτι και δεν θα χρειάζεται να ζητιανεύεις ή να δουλεύεις.

— Όχι, όχι, χωράει κάμποσα ακόμα, έκανε εκείνος.

Η γυναίκα έριξε ακόμα μερικά νομίσματα.

— Το καπέλο σου είναι παλιό, μπορεί να σπάσει, τον προειδοποίησε. Και με αυτά που έχεις τώρα είσαι από τους πιο πλούσιους ανθρώπους της χώρας
.
— Μη σε νοιάζει, το καπέλο αντέχει ακόμα, έκανε εκείνος με πάθος στη φωνή του.

Η Τύχη του έριξε και άλλα νομίσματα. Τώρα το καπέλο ήταν γεμάτο και άρχισε να τρίζει από το πολύ βάρος.

— Σταματώ τώρα, του είπε η Τύχη. Το καπέλο σου θα σπάσει, αν ρίξω έστω λίγα νομίσματα ακόμα. Ήδη είσαι ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο.

— Ρίξε, ρίξε, χωράει μερικά νομίσματα ακόμα, είπε εκείνος.

Η Τύχη κούνησε το κεφάλι και έριξε μερικά ακόμα νομίσματα. Ξαφνικά το παλιό καπέλο σκίστηκε, τα νομίσματα έπεσαν όλα στα σκαλιά, και χάθηκαν σαν αέρας. Μαζί τους χάθηκε και η Τύχη.

Ο ζητιάνος έμεινε κρατώντας το άδειο, σκισμένο, άχρηστο καπέλο. Είχε χάσει τη μεγάλη ευκαιρία. Κι ήταν πιο φτωχός από πριν. Τώρα δεν είχε καν καπέλο.

(Ρωσία)

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΓΓΟΥΤΑΣ, Η Σοφία των Λαών, εκδόσεις Σαΐτα.

Η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
Την εικόνα έκανε η Νικολέττα Εμμανουήλ.


Η Νικολέττα γεννήθηκε το 1985 και ζει στη Βέροια. Φοίτησε στο Τεχνικό Επαγγελματικό Λύκειο Βέροιας -ειδικότητα «Συντήρηση Έργων Τέχνης και Αποκατάστασης», καθώς και στο Ι.Ε.Κ (Ινστιτούτο Επαγγελματικής Κατάρτισης) ΟΑΕΔ Βέροιας στην ειδικότητα «Τεχνικός Διακόσμησης». Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με χειροποίητα βιβλία ευχών, προσκλήσεις, παιδικές τοιχογραφίες και πίνακες.

Η σελίδα της Νικολέττας στο facebook:

Με αγάπη από τη Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.

Η σελίδα του «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:


Κυριακή 25 Ιουνίου 2017

Ο λύκος και η αλεπού




Μια φορά ο λύκος κάμανε κολιγιά με την αλεπού, για να σπείρουνε μαζί.

Αρχίσανε καμιά φορά και σπείρανε. Ήρθε και ο καιρός να θερίσουνε. Αλλά πού έκαμνε ζέστη, κάψα πολύ και η αλεπού δεν της ερχότανε καλά να θερίζει μες στη λαύρα!

Τι του λέει λοιπόν του λύκου:

-Νικολό, θέρισε συ, που πιο πολύ επιτηδεύεσαι κι εγώ να πάω να κρατήσω κείνον το βράχο να μην πέσει και μας πλακώσει.

-Όπως ξέρεις κάμε, της είπε ο Νικολός, και έτσι καθότανε η αλεπού στον ίσκιο και κράταε το βράχο να μην πέσει, και ο κουτός ο λύκος εθέριζε.

Μα άκου να δεις τι του ‘καμε στο μοίρασμα.

Όταν αλωνίσανε καμιά φορά, βάλανε χώρια το στάρι και χώρια τάχερα. Του είπε τότες η αλεπού:

-Θέλεις να πάρεις, Νικολό, εσύ το πολύ άχερο κι εγώ το λίγο στάρι ή εγώ το πολύ άχερο; Και ο λύκος θυμότανε την ύστερη κουβέντα και είπε:

-Ας πάρω εγώ το πολύ άχερο!

Και έτσι πήρε η αλεπού το στάρι η πονηρή κι ο λύκος ο κουτός το άχερο. Και στα τελευταία του έλεγε:

-Βλέπεις, Νικολό; Εγώ σένα έβαλα διαλεχτήν, να μην έχεις παράπονο. Συ διάλεξες το πολύ το άχερο. Ε, καλό φάγωμα το άχερο, Νικολό, και του χρόνου.

-Παρομοίως σου, μαργιόλα μου, να είσαι καλά.

ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ (εκλογή Γ.Α.ΜΕΓΑ), έκδοση Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη.

Η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει κείμενα παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθια ή ποιήματα), διήγηματα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
Την εικόνα έκανε η Νικολέττα Εμμανουήλ.


Η Νικολέττα γεννήθηκε το 1985 και ζει στη Βέροια. Φοίτησε στο Τεχνικό Επαγγελματικό Λύκειο Βέροιας -ειδικότητα «Συντήρηση Έργων Τέχνης και Αποκατάστασης» καθώς και στο Ι.Ε.Κ (Ινστιτούτο Επαγγελματικής Κατάρτισης) ΟΑΕΔ Βέροιας στην ειδικότητα «Τεχνικός Διακόσμησης». Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με χειροποίητα βιβλία ευχών, προσκλήσεις, παιδικές τοιχογραφίες και πίνακες.

Η σελίδα της Νικολέττας στο facebook:

Με αγάπη από τη Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.

Η σελίδα του «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:



Παρασκευή 10 Μαρτίου 2017

Τρία χτυπήματα στην πόρτα



-Τάκου τάκου!

-Ποιος είναι, παρακαλώ;


-Με συγχωρείτε… μπορώ να μπω; είμαι ο Βοριάς. Πέρασα πάνω από θάλασσες, σήκωσα κύματα βουνό, πέρασα πάνω από κάμπους και ξερίζωσα δέντρα. Είμαι πολύ κουρασμένος, να μπω λίγο να ξεκουραστώ;

-Θα μας παγώσεις… μα αφού είσαι κουρασμένος, μπες απ΄ όπου μπορείς.

Και μπήκε ο κρύος Βοριάς απ΄ τις χαραμάδες, τρύπωσε κάτω απ΄ την πόρτα και πάγωσε το σπίτι. Η μητέρα άναψε τη θερμάστρα κι έριξε μάλλινες κουβέρτες στα κρεβάτια των παιδιών.




-Τάκου τάκου.

-Ποιος είναι, παρακαλώ;

-Με συγχωρείτε… μπορώ να μπω; είμαι η Βροχή. Έρχομαι από πολύ ψηλά. Με κατάπιαν οι θάλασσες και τα ποτάμια, χώθηκα βαθιά μες στη γη, χτυπήθηκα πάνω στις πέτρες, ξέπλυνα τους δρόμους σας και τις αυλές. Είμαι πολύ κουρασμένη… μπορώ λίγο να ξεκουραστώ;


-Θα μας κάνεις κακό, μα αφού είσαι κουρασμένη, μπες απ΄ όπου μπορείς.


Κι όρμησε η Βροχή απ΄ τις γρίλιες των παραθυριών κι απ΄ το σπασμένο τζάμι, έβρεξε τις κουρτίνες και τους τοίχους και μούσκεψε το πάτωμα και το χαλάκι. Η μητέρα μάζεψε μ΄ ένα σφουγγάρι τα νερά και φώναξε έναν άνθρωπο να περάσει καινούριο τζάμι.


-Τάκου τάκου.

-Ποιος είναι, παρακαλώ;


-Με συγχωρείτε… μπορώ να μπω; Είμαι ο Ήλιος. Έρχομαι από πολύ ψηλά. Έριξα χρυσά παπλώματα στις σκεπές, ζέστανα όλα τα νερά και τα ποτάμια, έβαλα φύλλα στα δέντρα και χρυσά καπέλα στα λουλούδια, είμαι πολύ κουρασμένος. Μπορώ να μπω λίγο, να ξεκουραστώ;


-Έλα, έλα! είπαν όλοι, κι άνοιξαν πόρτες και παράθυρα.

Και μπήκε ο Ήλιος κι έδιωξε τη θερμάστρα, κάθισε πάνω στις καρέκλες και τις πολυθρόνες, κι έστρωσε χρυσά χαλάκια στα πατώματα.


Και τώρα λάμπει όλο το σπίτι, λάμπουν κι οι καρδιές.

ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΙΟΥ

Κάθε βδομάδα η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
Την εικόνα έκανε η Νικολέττα Εμμανουήλ.


Η Νικολέττα γεννήθηκε το 1985 και ζει στη Βέροια. Φοίτησε στο Τεχνικό Επαγγελματικό Λύκειο Βέροιας -ειδικότητα «Συντήρηση Έργων Τέχνης και Αποκατάστασης», καθώς και στο Ι.Ε.Κ (Ινστιτούτο Επαγγελματικής Κατάρτισης) ΟΑΕΔ Βέροιας στην ειδικότητα «Τεχνικός Διακόσμησης». Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με χειροποίητα βιβλία ευχών, προσκλήσεις, παιδικές τοιχογραφίες και πίνακες.
Με αγάπη από τη Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.

Η σελίδα του «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook: