Χειμώνας

Αγόρατζη Βάσω

Νερολακούβα!

Μια μικρή νερολακούβα έπαιζε με μια φατσούλα τον καθρέφτη.

Το πρωί με τη δροσουλα χάθηκ' η νερολακούβα μεσ' την πάχνη.

 

Δίπλα του όμορφο πουλάκι έβρεχε σαν το παιδάκι τα φτερά του.

Το πρωί το κλείσε ο αγέρας στη φωλιά του.

Μιαν αχτίδα τοσοδουλα φώτισε ένα φυλλαράκι ο αγέρας που φυσούσε το ρίξε μεσ' τη λακκούβα και το πήρε το παιδάκι.

 

Το ψωμάκι που κρατούσε άφησε ένα ψιχουλάκι να το πάρει το πουλάκι.

 

Γαλίζη Μαριλύ

Σε περίμενα, χειμώνα!

Χειμάρου δροσοσταλιδες φέρνουν τα χνώτα του χειμώνα στα παγωμένα, ρόδινα μάγουλά μου. Πνοές καθάριες θα φυσήξουν να διώξουν μακριά τις φορτωμένες σκέψεις μου, να τις ελαφρύνουν από το βάρος του λίβα... Σε περίμενα, άγριε χειμώνα να μου ανακατώσεις τα μαλλιά, να μου τυλίξεις τον λαιμό με ζεστά χάδια...Αν δεν υπήρχες οι άνθρωποι θα αναζητούσαν αγκαλιές να κουρνιάζουν...ποιος ξέρει; Χειμώνα, οι φωτιές σου στο τζάκι θα έχουν πάντα τη μυρωδιά της γιαγιάς, των κάστανων τη γεύση, τη νοσταλγία της αναμονής για θαλπωρή κι αγάπη.

 

Γεωργιάδης Αβράαμ

Χειμωνιάτικη αγκαλιά

Τι σου αρέσει απ’ τον χειμώνα;

Μου αρέσουνε πολλά! Που καθόμαστε τα βράδυα γύρω από τη φωτιά, το κασόνι με τα ξύλα σώνεται κι αυτό γοργά κι ο βοριάς έξω απ’ το τζάμι βόλτες φέρνει και σφυρά!

Τι σου αρέσει απ’ τον χειμώνα;

Μου αρέσουνε πολλά! Καστανάκια που τα ψήνει η φουφού του καστανα,

πορτοκάλια, μανταρίνια τι γλυκιά έχουν μυρωδιά!

Παραμύθια με νεράιδες που μας λέει η γιαγιά!

Τι σου αρέσει απ’ τον χειμώνα;

Μου αρέσουνε πολλά! Ο χιονάνθρωπος που παίζει με τα χέρια ανοιχτά, σκούφο και κασκώλ φοράει, μα δεν θέλει ζεστασιά!

Τι σου αρέσει απ’ τον χειμώνα;

Μου αρέσουνε πολλά! Κάλαντα με τριγωνάκια να σκορπάνε τη χαρά,

χιονισμένα ελατάκια στις κορφές και στα βουνά!

Όμως πιότερο απ’ όλα μου αρέσει η αγκαλιά! Του μπαμπά και της μανούλας, του παππού και της γιαγιάς!

Και αν είχα μια ευχούλα θα ευχόμουν δυνατα: τα παιδάκια όλου του κόσμου να ‘χουν μια ζεστή γωνιά, φαγητό να μην πεινάνε και να ζουν ειρηνικά!

 

Γκίνη Ελένη

Η συντροφιά του Χειμώνα

Τρέχει το σκυλάκι να κρυφτεί,

Στην αγκαλιά της μαμάς του.

Νιφάδα χιόνι τού στολίζει τη μουσούδα .

Μπερδεμένο, να τη διώξει προσπαθεί.

Παραπέρα ένα πεύκο λευκοπρασινο, μοσχολοβολά τον τόπο.

Κι ο ήλιος που φεγγοβολλά,

Τις βελόνες του χαϊδεύει.

Χειμώνας είναι αυτός, παιδιά !

Αγαπάει τα παιδιά και τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, και το χιόνι, και τα παιχνίδια!

Κι αν φέτος δεν μπορούμε έξω να τον χαρούμε, τα σπίτια μας θα 'ναι φωλιά για μας και τους δικούς μας.

Χειμώνα, σ' αγαπώ κι όταν μπορέσω, έξω θα βγω,

Φωναχτά να στο πω!

 

Ζερβούλη Σπυριδούλα

Τα δώρα του Χειμώνα

 Άγριος βαρύς χειμώνας έρχεται με φόρα. Στρώνει με κατάλευκα σεντόνια τις αυλές και τα μπαλκόνια και φυσάει, ξεφυσάει κι όλα τα κλωνάρια σπάει. Τα πουλάκια τρομαγμένα ψάχνουν μέρος να κρυφτούν κι η γιαγιά τις γλάστρες της σκεπάζει τα λουλούδια της μην μαραθούν. Όμως αυτός χαμογελά στα παιδιά που από το τζάμι κοιτούν, γιατί κάτω από το χοντρό παλτό του κάτι κρύβει για αυτά. Τρέχουν κοντά του με μεγάλη χαρά, κι αφού πρώτα τους χαρίζει μια ζεστή αγκαλιά, αρχίζει να τους μοιράζει δωράκια πολλά. Ξάφνου βλέπουν μια χιονονιφάδα να πέφτει από ψηλά κι ύστερα να στρογγυλοκάθεται στα γένια του τα πυκνά. Κι αμέσως ένας τρελός χιονοπόλεμος στην αυλή ξεκινά!

 

Ζώρζου Ιωάννα 

Χειμώνας καιρός

Πίσω από το κρύο τζάμι

με τα χνώτα σχηματίζω

δυο αστέρια, μια καρδιά

κι έτοιμη η ζωγραφιά

 

Σβήνω, γράφω, δε με νοιάζει

το μελάνι δε χαλάει

δυο τρενάκια, ένα λουλούδι

κι αρχίζω το τραγούδι

 

Να σου βλέπω ένα σπουργίτι

τσίκι τσίκι μου χτυπάει

δυο φτερούγες, ένα ράμφος

κι είμαι μέγας γω ζωγράφος

 

Έξω όλα ασπρισμένα

Τι ομορφιά! Με γαληνεύει!

δυο στολίδια, ένα λαμπιόνι

πέφτει απαλά το χιόνι

 

Μέσα στο ζεστό το σπίτι

είναι γύρω γιορτινά

δυο αγγελούδια, ένα δέντρο

και η φάτνη μες το κέντρο

 

 

Ιωακειμίδου Αναστασία

Εικοσιτέσσερις μέρες για τα Χριστούγεννα

Έλα να ζωγραφίσουμε

ένα αστεράκι

μια γιρλάντα

ένα έλατο

να λαμπυρίζουν

τη νύχτα

που γεννήθηκε

ο Χριστούλης.

Έλα να τραγουδήσουμε

μαζί, παρέα

έξω στο κρύο

με τη μελόντικα

και τη φλογέρα

συντροφιά

να μας θυμίζουν

ότι ήρθε επιτέλους

ο χειμώνας.

Έλα να φωνάξουμε

όλοι μαζί, δυνατά:

Καλωσήρθες, χειμώνα!

 

Καρακούτα Κατερίνα

Χειμωνιάτικα κρυφοκοιτάγματα

Τι καλά που είναι στο σπίτι μας

Τώρα που έξω έχει κρύο πολύ.

Κρυφοκοιτάζω από το παράθυρο

Δύο σπουργιτάκια χορεύουν

Στα άδεια από φύλλα κλαδιά

Κρυφοκοιτάζω από το παράθυρο

Ένα κοριτσάκι από το απέναντι σπίτι

Σχηματίζει με τα χέρια της και μου στέλνει μία καρδιά

Κρυφοκοιτάζω από το παράθυρο

Μία κυρία με το σκυλάκι της βόλτα

Σαν με βλέπει που κοιτώ μου χαρίζει ένα χαμόγελο!

Και ονειρεύομαι με ελπίδα

Πως θα περάσει και αυτός ο χειμώνας, παιδιά!

 

Κοντόγιαννου Ζωή

Ήρθε ο χειμώνας

Ήρθε ο χειμώνας

Στα χεράκια ζεστά γάντια

Στον λαιμό χρωματιστό κασκόλ

Παγώνει ο βοριάς τη μυτούλα

Στο τζάκι σιγοψήνονται

Κάστανα και φρέσκο ψωμί

Μοσχομυριζει το σπίτι

Αστράφτει

Η βροχή μαστιγώνει τους δρόμους

Αχ και να μουν πάλι παιδί

Να χωθώ στην ποδιά της γιαγιάς

Να μη φοβάμαι τις δυνατές βροντές

Πόσες αναμνήσεις ξυπνάς, καλέ μου χειμώνα

Σαν φορέσεις τα καλά σου

Σαν ο τόπος γεμίσει με λαμπιόνια

Σαν μυρίζουν παντού Χριστούγεννα

Μέλι κανέλα και ζάχαρη άχνη

Ζεστό αγνό χαμόγελο στα χείλη

Πόσο γλυκιά εποχή ο χειμώνας

Να...κάτι σαν τα παιδικά μας χρόνια...

 

Κοτσαύτη Γιώτα

Η μαγική αστερόσκονη του Χειμώνα

Το ξέρω πως είσαι καλός, Χειμώνα.

 

Μήπως δεν φέρνεις μαζί σου τα Χριστούγεννα;

Το κλείσιμο των σχολείων; Το γέλιο και την ξεγνοιασιά;

 

Δεν είσαι κακός, Χειμώνα. Το γνωρίζω.

 

Γι’ αυτό φέτος θα σου ζητήσω έναν σάκο γεμάτο

Μαγική αστερόσκονη.

Αυτή που μόνον Εσύ ξέρεις να ετοιμάζεις.

 

Να την πιάσω στα χέρια μου

Να τη σκορπίσω παντού.

 

«Πάρε το τρενάκι που ζήτησες!»

«Κι εσύ την κούκλα που ονειρευόσουν!»

«Ένα κόκκινο παλτουδάκι για σένα!»

«Μια μπάλα ποδοσφαίρου!»

«Τα παπούτσια που ήθελες!»

«Καινούργια ρούχα!»

«Μολύβια και χρώματα!»

«Ένα ζεστό σπιτικό και γεμάτο τραπέζι!»

 

Πάνω απ’ όλα, όμως, φέρε υγεία, Χειμώνα.

Φέρε χαμόγελα. Αγάπη. Αγκαλιές. Και χέρια ενωμένα.

 

Κωνσταντίνου Κυριακή

Ένας χειμώνας σαν Άη Βασίλης

Ένας χειμώνας παχύς και άσπρος

Ξεπρόβαλε στο ξέφωτο

Τον είδαν τα παιδάκια

Απ’ του σχολειού τους την αυλή

«Ο Άη Βασιλης είναι!» φώναξαν

Και ένα πλατύ χαμόγελο

Απλώθηκε στα χείλη

Και στα ρουθούνια τους έφτασε

Των τζακιών η μυρωδιά απ’ τα καμένα ξύλα

Και στα μαλλιά τους κάθισαν οι πρώτες νιφάδες, από ένα χιόνι απαλό

«Πού ειν’ το έλκηθρο;»

«Πού είναι τα δώρα;»

Μπερδεύτηκαν τώρα τα παιδιά...

Είναι παχύς και άσπρος,

Και είναι ο χειμώνας

Δώρα δεν φέρνει

Μόνο ελπίδα

με μια γέννηση, τα Χριστούγεννα

και μιαν νέα αρχή, την Πρωτοχρονιά

Τα παιδιά χαμογελούν!

 

Λύχνου Ευτέρπη

Χειμώνας στην ακροθαλασσιά

Η Θάλασσα θυμώνει

αφρίζει

και τα χείλια της σουφρώνει.

Κι ο Άνεμος τη ζήλεψε

τη δόξα της αρπάζει

τα κύματα σφιχτά αγκαλιάζει

στα ύψη τα σηκώνει.

Κι ο Χειμώνας περήφανος

χειροκροτεί

σύννεφα άσπρα και παχιά

ρίχνει εδώ κι εκεί.

Παγωμένες σταγονίτσες αλμυρές

τα χείλη νοστιμίζουν

τη μύτη κοκκινίζουν.

Σουπίτσα ζεστή και μοσχομυριστή

Θέση στη γωνιά παίρνει η γιαγιά

Νύμφες και θαλασσινά στοιχειά

το σπίτι τριγυρίζουν

φωνούλες που τσιρίζουν.

 

Μακαριάν Μαριάννα

Συνταγή για τον τέλειο χιονανθρωπο

Δύο κουμπιά και ένα καρότο

Ένα κασκόλ και ασημόσκονη

Λίγο ύφασμα για χρώμα

Τώρα φέρε δυο κλαδιά

ένα καπέλο;

Ναι, φυσικά και το καπέλο

Πολύχρωμο μέσα στον λευκό πεζόδρομο

Ανακατεύουμε καλά

Δύο μπάλες και άλλη μια

Ένα δύο τρία

Όλα μπήκαν στη σειρά

μα κάτι μας λείπει…

Το όνομα;

Και αυτό μα σκέψου καλύτερα!

Μα ναι, Αγάπη!

Πασπαλίζουμε με μπόλικη αγάπη στο τελείωμα

Έτοιμος

Ο πιο αγαπησιάρης χιονάνθρωπος της γειτονιάς

Τις νύχτες μάλιστα κάποιοι λένε

Πώς κλείνει το μάτι του και χαιρετάει

Ο ζεστόκαρδος χιονάνθρωπος

του χειμώνα το καμάρι!

 

 

Μπασούρης Κωνσταντίνος

Μια ευχή

Πρώτη του Δεκέμβρη,

πρώτη του Χειμώνα,

λευκές νιφάδες στόλισαν

την κόκκινη ανεμώνα.

 

Έφτασαν οι μέρες,

τα ξωτικά χορεύουν,

Χριστούγεννα μυρίσανε,

τις μέρες μας μαγεύουν.

 

Μια ευχή ας κάνουμε

στο έμπα του Γενάρη,

η απόσταση να σβήσει,

να σμίξουμε μακάρι.

 

Σαν οι μέρες περπατούν

κι ο Χρόνος, πια, φλεβίσει,

της Άνοιξης η ελπίδα

μέσα μας ν' ανθίσει.

 

Για όλο τον κόσμο εύχομαι,

με τούτα και μ' εκείνα,

υγεία, αγάπη, δύναμη

και καλό μας μήνα!

 

Μπαφούτσου Χρύσα

Χειμώνα μου γλυκέ,

Κατηφορίζεις στα σοκάκια τα λευκά,

Κρατάς ξύλα, κάστανα,

κουραμπιέδες και σούπες ζεστές..

 

Ζεσταίνεις τις παιδικές ψυχές

σαν ντύνεις τον χιονάνθρωπο

με το ολοκόκκινο κασκόλ

της Κατερινιώς.

Γλιστράς στα παγωμένα σοκάκια

και μοιράζεις καραμέλες

ζεστά κουλούρια

και πολύχρωμα δώρα στα παιδιά

που σε καρτερούν

με αναψοκκινισμένα μάγουλα.

 

Δίνεις, χαρίζεις, μοιράζεσαι

χορεύεις με τις νιφάδες του χιονιού, τραγουδάς με τα παιδιά κάλαντα

και αφηγείσαι παραμύθια για νεράιδες ξωτικά και μαγεμένους τόπους.

 

Ο παππούς με τη γιαγιά

σε καρτερούν στο τζάκι

να σε φιλέψουν

γεμιστά μελομακάρονα και αγκαλιές.

 

Αχ χειμώνα μου γλυκέ,

ξαναφέρε μας τις αγκαλιές και τα φιλιά

να ξαναχαρούν

όλου του κόσμου τα παιδιά!

 

Μπέλου Βάσω

Μια νιφάδα,

δυο νιφάδες,

τρεις νιφάδες χέρι- χέρι

Ήρθε η ώρα να χορέψουν στην Ουράνια την πίστα

Αργά και ανάλαφρα να πέσουν στις σκεπές από τα σπίτια.

Μια νιφάδα,

δυο νιφάδες,

τρεις νιφάδες χέρι- χέρι

Έμαθαν πως ήρθε ο Χειμώνας, πάει πια το καλοκαίρι

Θα σκεπάσουνε το χώμα, του φθινόπωρου τα φύλλα

Θα αγκαλιάσουν τα λουλούδια, τα αρκουδάκια θα κοιμίσουν

Των παιδιών τα μαγουλάκια, γλυκά- γλυκά θα κοκκινίσουν.

Μια νιφάδα,

δυο νιφάδες,

τρεις νιφάδες χέρι- χέρι

Τρέχουν βουνά για να ποτίσουν, πηγές και λίμνες να γεμίσουν

Να φουσκώσουν τα ποτάμια

Να έχει η Άνοιξη νεράκι για να ανθίσουν τα λιβάδια.

Εμπρός! Ας ανάψουμε το τζάκι για να τις υποδεχτούμε

Με μια κούπα σοκολάτα, λαχταριστή να ζεσταθούμε!

 

Μπόικου Θεοδώρα

Ο Χειμώνας φέρει τα τρία παιδιά του με καμάρι!

 

Το μεγάλο του ο Δεκέμβρης,

ο τελευταίος του χρόνου,

μα το πρώτο του ανθάδι!

Ελάτε για του Άγιου

τους λουκουμάδες τους μελένιους,

να γεμίσουν άχνη ζάχαρη

οι μουσουδίτσες!

Κυράδες, στρωθείτε για μελομακάρονα,

κουραμπιέδες, χριστόψωμα,

να μυρίσει κανελογαρύφαλλο, βουτύρατα,

η Γέννηση του Λυτρωτή!

 

Καρύδια, ρόδια, αμύγδαλα

ανακατέψτε για να υποδεχθείτε

τον Άγιο Βασίλη μαζί με τον Γενάρη!   

Φορέστε τα ζεστά σας

τα γιορτινά σας

τα κόκκινα, τα πράσινα

τα μπλε παλτά σας

για να παίξετε πόλεμο με τον χιονιά!

Ακολουθείστε τον στις πλαγιές,

στις οχθες για να σας δείξει

την παγωμένη ζεστασιά του!

 

Μα πιο κει περιμένει το αδέρφι του,

ο Φλεβάρης,

το στερνογένι του μπαμπά Χειμώνα!

Εκείνος προϋπαντει την Άνοιξη,

και νύφες ντύνονται οι μυγδαλιές,

τα πουλιά ξεθαρρεύουν

και σεργιανούν λιγάκι

και το φως της μέρας,

ξεγελάει τη νύχτα

και παίζουν κρυφτό μεταξύ τους!

 

Ελάτε όλοι και πιαστείτε χέρι χερι

να χορέψουμε στο χειμωνιάτικο ταλάνισμα

και οι εποχές να κρατούν το ίσο!

 

Παπαδοπούλου Αριστέα

Χειμωνιάτικα όνειρα 

Έρχεται πάλι ο χειμώνας με τις μεγάλες νύχτες του

που οι ανάσες γίνονται χνώτα ορατά

και τα ζωντανά της πλάσης

καταφύγιο ψάχνουν σε μια ζεστή ζεστή φωλιά.

 

Μα τι κι αν έχει κρύο; Τι κι αν πέφτει χιόνι;

Τη δικιά μας την καρδούλα σαν μια φάτνη ιερή

δεν την πιάνει το αγιάζι μήτ’ η παγωνιά.

Τη ζεσταίνει η αγάπη, τη φωτίζει η ελπίδα,

χρώμα της δίνει η φιλία και μια τρυφερή αγκαλιά.

Και ποια είν’ τα όνειρά μας για τη νέα τη χρονιά;

 

Πόλεμοι μόνο για παιχνίδι με χιονόμπαλες σωρό.

Πείνα μοναχά για γνώση, δημιουργία και ρυθμό.

Δίψα να υπάρχει για ζωή και πρόοδο πνευματική.

Πλημμύρες μόνο από χαρές και μουσικές μελωδικές.

Να σκορπιστούνε φλόγες πίστης στις ανθρώπινες αξίες.

Κι επιδημία από αγάπη ν’ απλωθεί σ’ όλη τη γη

κάθε ψυχή απ’ άκρη σ’ άκρη να γιομίζει από αυτή.

 

Τούτα δα τα όνειρά μας απ’ τις νύχτες του χειμώνα

ας φωτίσουν τις στιγμές, των ανθρώπων τις ζωές.

Με αγάπη απ’ τα βάθη της καρδιάς μας, τα παιδιά.

 

Πρωτοπαπά Αθηνά

Καλώς ήρθες, Χειμώνα

Καλέ μου Χειμώνα,

Σε προσμέναμε να 'ρθεις

Ντυμένος στα λευκά

Κουβερτούλες αγάπης να φέρεις

Γαντάκια και μποτίτσες φοδραρισμένες

Τα χέρια και τα πόδια ν’ αντέχουν στο σκληρό σου το κρύο

Μπόλικα ξύλα στο τζάκι να βάλεις

Τις καρδιές να ζεστάνουν

Και κατάλευκο χιόνι ν’ απλώσεις

Χιονάνθρωποι όμορφοι να γίνουν

Μυρωδάτα μπισκότα να φτιάξουμε όλοι

Να γλυκάνουν τον παγωμένο σου αέρα σ' όλα τα μέρη...

Καλέ μου Χειμώνα, φέρε στον κόσμο Χριστουγέννων τραγούδια αγάπης

Και χάρισε ρουχαλάκια ζεστά σ’ όλα τα παιδάκια που γεννιούνται σε φάτνη.

Καλώς ήρθες, Χειμώνα!

 

Ράλλη Ζωή

Μύρισε χειμώνας

Τρέχει ο χειμώνας με μια ξύλινη κουτάλα που στάζει πορτοκάλι μαρμελάδα.

Δεν πρόλαβε να πήξει του Νοέμβρη, πριν να του δώσει

τη σκυτάλη βιαστικά.

Χιόνι αφράτο κι απαλό

σαν άχνη

ρίχνει στο μυρωδάτο κέικ της μαμάς μου.

Καροτομύτη στον χιονάνθρωπο καρφώνει,

που βούτηξε μεσα απ’ τη σούπα της γιαγιάς.

Μοσχοβολάει μανταρίνι και φλαμούρι,

ξύλο κανέλας σιγολιώνει

στη φωτιά,

μια κουκουνάρα τρίζει μες το τζάκι, κι ολόγυρα του τα παιδιά χοροπηδούν!

 

Σωτηροπούλου Χαρά

Χειμωνιάτικη Ευχή!

Καλώς ήρθες Χειμώνα, σε περίμενα καιρό.

Με λαχτάρα και ανυπομονησία, όπως κάθε φορά.

Ξέρω πως δείχνεις σοβαρός

Ξέρω πως είσαι σοφός

Πίσω από τα βαριά σου ρούχα  κρύβεται η καρδιά ενός μικρού παιδιού.

Πίσω από το παχύ, λευκό σου μουστάκι κρύβεται η ελπίδα.

Θαύμα! Μαγεία!

Ζάχαρη άχνη, μαγική αστερόσκονη!

Βρέχει αγάπη, βρέχει χαρά!

Κάθε νιφάδα χιονιού, μια ευχή που φτάνει στη γη!

Χειμώνα σε αγαπώ, σε περίμενα καιρό!

Γιατί κάνεις πράξη τη μεγαλύτερή μου ευχή!

«Χειμώνα, κάνε τους μεγάλους να γίνουν ξανά παιδιά! Να χαμογελάνε, να χαίρονται με τα απλά! Δώσε αγάπη, δώσε ζεστασιά, φύτρωσε την αγάπη σε κάθε γειτονιά!».

 

Ταμουρατζή Έλενα

Ο ζηλιάρης χειμώνας

Έρχεται πάλι ο χειμώνας, ο τρομερός κι ο φοβερός

Φέρνει μαζί του ανέμους και βροχές, κρύο πολύ και χιόνια

Και διαβάσματα ένα σωρό

Τα καημένα τα παιδάκια τα έχει να ξυπνούνε από νωρίς

Το σχολείο να προλάβουν προτού ακούσουν το κουδούνι να χτυπά

Με γαλότσες περπατούνε και χοροπηδούν μαζί

Αγόρια και κορίτσια κι ας είναι οι σάκοι τους ασήκωτοι

Αχ κακέ χειμώνα, που ήρθες πάλι βιαστικός

Άστα λίγο να χαρούνε την αγκαλιά του κρεβατιού

Είναι ζεστός ο ύπνος και τα όνειρα γλυκά στου καλοκαιριού τη θύμηση

Βλέπουν τη θάλασσα, τον ήλιο και παιχνίδια ξέγνοιαστα χωρίς δασκάλους

Αχ ταλαίπωρε χειμώνα, σε περνάνε όλοι για κακό

Μα έχεις κι εσύ αγάπη μέσα σου για κείνα σαν τον ξανθό Αυγουστιάτικο ήλιο

Κι όταν είσαι στις καλές σου τους φέρνεις δώρα και γλυκά

Τι όμορφα που στόλισες πάλι την πόλη

Ανοίγεις τον δρόμο για το μαγικό έλκηθρο

Φωτίζεσαι ολόκληρος και χαίρεσαι κι εσύ με τη χαρά τους

Καινούργια παιχνίδια και βιβλία φέρνεις μαζί

Κι επειδή θέλουν χρόνο όλα αυτά και ύπνο πολύ αργά

Τους το κάνεις το χατίρι τελικά και τα στέλνεις διακοπές.

 

Τζιώτζιου Μαρία

Πιο κοντά

Τα μαζεμένα κοχύλια φύλαξε,

τα πεσμένα φύλλα σε ζωγραφιά στόλισε

κι έλα πιο κοντά.

 

Το πουλόβερ στένεψε

σ’ αγκαλιάζει τρυφερά.

Σκούφος, γάντια, κασκόλ

σε φωνάζουν κι αυτά:

«Έλα πιο κοντά!»

 

Με τη μαμά ή τον μπαμπά όταν περπατάς

και κάστανα ζεστά σε σακούλι κρατάς,

ακούς τη φωνή τους να λέει αχνιστά:

«Έλα πιο κοντά!»

 

Στο σαλόνι, στη φωτιά τριζοβολώντας,

πρόσεξε πώς τα ξύλα

μουρμουρίζουν ρυθμικά:

«Έλα πιο κοντά!

Πάρε τους φίλους σου αγκαλιά

και πάνω σε χαλιά μαγικά,

ακούστε παραμύθια μοναδικά.»

 

Τοσουνίδου Δέσποινα

Χειμώνα μην αργείς

Έλα χειμώνα, μην αργείς

Έχω ανοίξει την αγκαλιά μου

Μη φοβάσαι δεν θα κρυώσω

Φοράω ζεστό παλτό

σκουφάκι πλεκτό κοκκινωπό

Κι άμα φέρεις μαζί σου

τις πρώτες νιφάδες χιονιού

Θα σ' αγαπώ λίγο πιο πολύ

γιατί με τα γάντια του παππού

θα φτιάξω τον κυρ πατάτα

 

Όχι δεν θα φτιάξω μια πατάτα

μόνο έναν παχουλό χιονάνθρωπο

όνομα και πράμα

κι όταν φέρεις αέρα δυνατό

πριν πάρουμε τα τρίγωνα στα χέρια

αγκαλιά θα τραγουδήσουμε

σε εσένα χειμώνα

Έλα, έλα, μην αργείς

 

 

Τρίψα Νικολέτα

Ήρθες χειμώνα

και γύμνωσες

την κόρη τη ροδιά μας.

Χιόνι λαμπρό τη στόλισες

βασίλισσα την έστεψες

στο κέντρο της αυλής μας.

Φίλοι της τα σπουργιτάκια

κάθονται στα κλαδιά

κι ένας άνθρωπος

χιονένιος στέκεται

από κάτω συντροφιά.

Καρδερίνες στα χεράκια

του χιονένιου τραγουδούν

για την όμορφη φιλία

τον χειμώνα ευγνωμονούν!

 

Τσιπούρα Μάντυ

Χριστουγεννιάτικο σκηνικό 2020

Καμπάνες ηχηρά χτυπούν

τα παιδιά προσμονούν

την άγια φάτνη να δουν.

 

Κι αν τις μάσκες φορούν

οι απαγορεύσεις δεν τα πτοούν

τα χαμόγελα ξανά θα φανούν.

 

Κι αν τα δώρα αργούν

ζεστασιά κι αγκαλιές καρτερούν

στην ψυχή τη χαρά να γευτούν.

 

Κι αν τα γέλια στα χείλη υστερούν

χριστολούλουδα τα σπίτια κοσμούν

γι' αρνητικές σκέψεις απαξιούν.

 

Κι αν οι παππούδες μακριά κατοικούν

τρυφερές θύμησές τους, στοργικά τα ξυπνούν

σαν πουλιά, οι γλυκές αναμνήσεις στο μυαλό τους σκιρτούν.

 

Οι μεγάλοι στολίδια κρατούν

άδειοι, από θλίψη και πόνο αγωνιούν

παγερά, το Χριστουγεννιάτικο δέντρο διακοσμούν.

 

Κι αν οι ώρες πικρά αιμορραγούν

οι φωνές στα μπαλκόνια ηχούν

αισιόδοξο μήνυμα, «γεννιέται ο Χριστός» διαλαλούν.

 

Με λαχτάρα όλοι διψούν

τη θεία χάρη να δεχτούν

με την ευλογία Κυρίου να σωθούν.

 

Χριστούγεννα παντού αντηχούν

με το "Ωσαννά", νέοι, γέροι το Θεό δοξολογούν

ελπίδα κι αγάπη ισχυρά στις καρδιές μας δονούν.

 

 

Ψυχομάνη Βάσω

Θα πέσει στην παγίδα;

Κάνει πιρουέτες στην αυλή

Η γιαγιά φωνάζει: «Πού είναι το μπουφάν;»

Τραβάει τα φύλλα της πορτοκαλιάς

Η μαμά αγκομαχά: «Έλα μέσα! Θα κρυώσεις!»

Αδερφούλη, έλα γρήγορα!

Θα κρυφτούμε στο καζάνι

Ένα, δύο, τρία, ωπ! Μέσα το κεφάλι

Πολλή ζέστη έχει εδώ

Θα μείνω ως το βράδυ

Μα τι είναι αυτό που ακούγεται;

Βήματα βαριά, πατημασιές στο χιόνι

Δεν με ξεγελούν...

Μονάχα μια ματιά

Ω Θεέ μου! Είναι κατακόκκινος και πολύ χοντρός

Σαν γατάκι τρέχει αθόρυβα

Με μικρά χεράκια τον γραπώνει

Πόσο τρόμαξε! Γυρίζει το κεφάλι...

Έκπληξη!

Μπαμπά; Μου τη φέρατε και πάλι...