Μια περίεργη συνταγή

 

 Ζούσε κάποτε σε μια οικογένεια ένα κορίτσι, η Άννα. Η Άννα είχε μια πολύ σοφή γιαγιά. Η γιαγιά της της έδινε απάντηση σε  όποια απορία είχε.

Μια μέρα, η Άννα ρώτησε τη γιαγιά της:

«Ποια είναι η πιο ωραία συνταγή, γιαγιά;». Βέβαια, τη συνταγή την ήθελε, επειδή η μητέρα της της είχε αναθέσει να βρει τι φαγητό θα φτιάχνανε για το χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν. H γιαγιά της απάντησε:

«Η πιο νόστιμη συνταγή είναι η Συνταγή της Ευτυχίας».

Πριν καλά καλά προλάβει να τη ρωτήσει πού θα μπορούσε να τη βρει, ο μπαμπάς της την πήρε από το χέρι για να την πάει στο σπίτι, επειδή με την γιαγιά δεν μένανε στο ίδιο σπίτι και το σπίτι της γιαγιάς απείχε από το σπίτι τους τουλάχιστον 1 ώρα δρόμο.

Σε όλο τον δρόμο η Άννα σκεφτόταν ποια ήταν εκείνη η συνταγή, τι γεύση μπορεί να είχε. Όταν γύρισε σπίτι της, ρώτησε τους πάντες για το συγκεκριμένο θέμα, όμως κανείς δε γνώριζε τη συγκεκριμένη συνταγή. 

Την επόμενη ημέρα, η Άννα πήγε μαζί με την οικογένειά της, σε ένα εστιατόριο για να φάνε. Η μικρή Άννα δεν είχε ξεχάσει ούτε για μια στιγμή  το περιστατικό της προηγούμενης ημέρας, πάντα το είχε στον νου της. Όταν φτάσανε, ήρθε ένας σερβιτόρος για να τους πάρει παραγγελία. Εκείνη την ώρα η Άννα τον ρώτησε, αν θα μπορούσε να δει τον μάγειρα. Οι γονείς της και η αδερφή της αναρωτήθηκαν τι τον ήθελε. Ο σερβιτόρος της είπε να τον ακολουθήσει κι έτσι κι έκανε. Όταν η Άννα είδε τον μάγειρα, τον ρώτησε αν γνώριζε τη συνταγή της ευτυχίας.  Εκείνος της απάντησε ότι δεν υπάρχει τέτοια συνταγή κι έφυγε. Η Άννα δεν τον πίστεψε παρόλο που ήξερε πως ήταν πολύ έμπειρος μάγειρας. Αφού έφυγε από την κουζίνα, πήγε στο τραπέζι της, έφαγε μαζί με την οικογένειά της και γύρισαν στο σπίτι.

 Όταν ήρθε το απόγευμα, ζήτησε από τον μπαμπά της να πάνε να επισκεφτούν τη γιαγιά. Εκείνος φυσικά συμφώνησε κι έτσι μπήκαν στο αυτοκίνητο και έφυγαν για το σπίτι της γιαγιάς. Όταν φτάσανε, είδαν τη γιαγιά να κάθεται στη βεράντα. Η Άννα την πλησίασε και τότε άρχισαν να συζητούν:

 -Γιαγιά, θυμάσαι που σε ρώτησα, ποια είναι η πιο νόστιμη συνταγή;

-Ναι, αποκρίθηκε η γιαγιά.

- Μήπως μπορείς να μου πεις τι συστατικά έχει μέσα; Στο ρωτάω αυτό, επειδή όταν γνώρισα έναν βραβευμένο σεφ από την Ιταλία, μου είπε ότι δεν υπάρχει τέτοια συνταγή.

-Μάλλον ο σεφ αυτός δεν έχει καταλάβει τι σημαίνει «ζω ευτυχισμένα». Κορίτσι μου, η συνταγή είναι αυτή εδώ, εκείνη τη στιγμή της έδωσε ένα χαρτί που έγραφε:

 

 

Η Συνταγή της Ευτυχίας

 

Υλικά

1. Μπόλικο χιούμορ

2. Μια μεγάλη δόση ελπίδας

3. Πολλή αγάπη

4. Πολλή χαρά

5. Πίστη στον εαυτό μας

6. Πιστοί φίλοι

7. Άφθονη αισιοδοξία

8. Αρκετή υπομονή

9. Απεριόριστη καλοσύνη

 

Εκτέλεση

Βήμα 1: Το πρωί, όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να τον χαιρετάς ευγενικά. Σε αυτό χρησιμεύει η χαρά.

Βήμα 2: Όταν βλέπεις πως ένας άνθρωπος χρειάζεται τη βοήθειά σου, να την προσφέρεις χωρίς αντάλλαγμα, και να είσαι σίγουρος πως κάποτε αυτή η βοήθεια θα ξαναγυρίσει σε εσένα. Σε αυτό, χρειάζεται μπόλικη καλοσύνη και αγάπη για τον συνάνθρωπο.

Βήμα 3: Όταν κάτι θέλεις να πετύχεις, να προσπαθείς μέχρι να το καταφέρεις. Θα πρέπει να έχεις αρκετή υπομονή για να το πετύχεις.

Βήμα 4: Όταν κάτι δεν πάει καλά, να βλέπεις τη θετική πλευρά. Να είσαι αισιόδοξος!

Βήμα 5: Όταν κάτι σε απασχολεί να το λες σε κάποιον για να σε βοηθήσει. Γι’ αυτό χρειάζονται οι φίλοι, για να σε στηρίζουν στις δυσκολίες!

Βήμα 6: Αν θες να φτιάξεις σε κάποιον την ημέρα, πρέπει να τον κάνεις να γελάσει. Εκεί χρειάζεται το χιούμορ.

Βήμα 7: Αν κάτι δεν πάει καλά, να μην τα παρατήσεις, σε αυτόν τον τομέα χρειάζεται η ελπίδα.

Λίγα μυστικά

Για να πετύχει η συνταγή πρέπει να μη βάλεις  καθόλου εγωισμό, ρατσισμό και ζήλια.

Το πιο σημαντικό όμως είναι, ότι, αν πετύχει η συνταγή θα έχεις καταλάβει το νόημα της!!!

 

Αφού  η Άννα το διάβασε, άρχισε να κουβεντιάζει με τη γιαγιά:

-Γιαγιά, μοιάζει με αυτές που έχει η μαμά, αλλά το περιεχόμενο τους δεν έχει καμία ομοιότητα. Γιατί;

-Αυτή είναι μια διαφορετική συνταγή. Μπορώ να σου πω ένα μεγάλο μυστικό;

-Φυσικά.

-Αν τηρείς αυτήν τη συνταγή για πάντα, θα είσαι αγαπητή σε όλους, όμως αν την ξεχάσεις αυτό θα αλλάξει κατευθείαν.

-Πάντα θα την τηρώ, γιαγιά, σε ευχαριστώ πολύ που μου την έμαθες!

-Αχ, παραλίγο να το ξεχάσω, αυτή τη συνταγή να φτιάξεις και είμαι σίγουρη ότι θα αρέσει σε όλους. Έτσι κι αλλιώς έρχονται οι γιορτές, μια τέτοια συνταγή πάντα είναι χρήσιμη.

Χρυσούλα Χριστάκη, 10 ετών

 

 (Τα κείμενα δημοσιεύονται στην αρχική τους μορφή, όπως τα λάβαμε, χωρίς καμία παρέμβαση)