Ο Διονύσης Λεϊμονής επιλέγει και προτείνει

Έλληνες συγγραφείς επιλέγουν και μοιράζονται μαζί μας αγαπημένα τους αποσπάσματα από βιβλία παιδικής, εφηβικής ή νεανικής λογοτεχνίας

Αυτήν τη φορά κάτι μου έλεγε μέσα μου πως θα ήταν η τελευταία βουτιά μου.

Τρίτη και 13  -α ρε Μάξιμε τι μου ‘κανες- κι ακολούθησα την ομάδα φροντίζοντας να μη χάνω κι όμορφες εικόνες από τον κόσμο του βυθού. Τόσες μέρες πια είχαμε μάθει απ’ έξω κι ανακατωτά το δρόμο ως τον βυθισμένο «Μέντορα». Αυτή η βόλτα μέχρι τα βάθη της θάλασσας μού είχε γίνει απαραίτητο σουλάτσο στη γειτονιά του Ποσειδώνα.   Εκεί χωμένο στα φυτά της θάλασσας βρίσκεται το τεράστιο βασίλειό του με τις εξήντα δυο πόρτες και τα διακόσια δωμάτια. Ο Ποσειδώνας όμως γυρνάει από δω κι από κει, δε χαίρεται πολύ το σπίτι του. όλο σε γιορτές τον καλούνε, για να κρατάει ήσυχη τη θάλασσα. Μπορεί σήμερα να τον έβλεπα, μόνο να  μην ήταν θυμωμένος. Καλύτερα να τον έπιανα στον ύπνο. Έτσι θα τον έβλεπα δίχως να με πειράξει. Θα πήγαινα τότε τσουπ τσουπ τσουπ κι ενώ αυτός θα ροχάλιζε, θα του άρπαζα με τρόπο την τρίαινα να την πετάξω μακριά, τόσο που να μην τη βρίσκει κι ας ήταν θεός. Θα με βοηθούσαν οι υπηρέτριες γιατί όταν  ταράζει τη θάλασσα, τις πιάνει εμετός τις καημένες κι υποφέρουν πολύ απ’ το ταρακούνημα. Γι’ αυτό κι εγώ αν έβρισκα ευκαιρία θα την άρπαζα κι ας ψάχνει να την βρει μέσα στο χάος του βυθού. Τότε να δούμε με τι θα ξανά ταράξει τα νερά που μας κάνει τον ξύπνιο. Ο «καπετάνιος» μόνο ξέρει τι τράβηξε τόσα χρόνια απ’ τα νεύρα του κυρ Ποσειδώνα μας. Έτσι δε θα ξανά χαθούν άνθρωποι στη θάλασσα, κι οι γυναίκες τους οι καημένες θα σταματήσουν να κλαίνε και να ανησυχούν. Γι’ αυτό ο «καπετάνιος» δε σταμάτησε τα ταξίδια;  Έβλεπε τη γυναίκα του να λυπάται, κι έγινε κι αυτός της στεριάς, μα είπε θα κατεβαίνει τώρα κάτω στο βυθό να αρπάξει απ’ τον Ποσειδώνα τους θησαυρούς που έκλεβε τόσα χρόνια απ’ τα βυθισμένα καράβια…

…Όλα αυτά είχα στο μυαλό μου, όταν σκόνταψα σε έναν όγκο ασυνήθιστο. Στην αρχή τον πέρασα για βράχο κι έκανα ένα ζιγκ ζαγκ να τον αποφύγω σκουντώντας την Ελίνα να μην την πατήσει σαν εμένα. Μα κάτι με έσπρωξε να εξερευνήσω καλύτερα το εμπόδιο. Πλησίασα σε απόσταση αναπνοής και με το δεξί μου χέρι παραμέρισα τα φύκια που είχαν τυλίξει τον «βράχο». Στο μεταξύ με είχαν πλησιάσει κι οι υπόλοιποι που είδαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο «επιστήμονας» με άρπαξε από τον ώμο να απομακρυνθώ. Έμεινα με τα μάτια γουρλωμένα σαν λουκουμάδες, όταν κατάλαβα ότι ο «βράχος» δεν ήταν παρά ένα κιβώτιο μεταλλικό αφημένο στο ρεύμα των κυμάτων. Δεν πίστευα στα μάτια μου μπροστά στην ανακάλυψη. Παρόλα αυτά έκανα τόπο να περάσει μπροστά ο «επιστήμονας» που ήταν πιο ειδικός. Αυτός μπορούσε να πει αν μας γελούσαν τα μάτια μας ή ήταν αλήθεια αυτό που βλέπαμε μπροστά μας. 

Ο «επιστήμονας» κολυμπώντας ανάμεσά μας με βιασύνη στάθηκε έκπληκτος μπροστά στο εύρημα κι άρχισε να το περιεργάζεται με τα δυο του χέρια. Λίγα λεπτά πέρασαν που τα μετρήσαμε για έναν αιώνα ακριβώς και κάτι , όταν ο «επιστήμονας» με νοήματα μας παράγγειλε να βοηθήσουμε για να ανεβάσουμε το κιβώτιο πάνω στο λιμανάκι. Πήραμε να μεταφέρουμε το κιβώτιο ξεκολλώντας το με δύναμη απ’ τη λάσπη του βυθού, και τότε τρίβαμε τα μάτια μας για να δούμε καλύτερα δυο ψηφία χαραγμένα στο πλαϊνό του μέρος δεξιά. Ήταν ο αριθμός 17!!!

Αμίλητοι μπήκαμε στο παιχνίδι να βάλουμε ένα χεράκι στην επιχείρηση «το κιβώτιο στο φως».

Απόσπασμα από το βιβλίο «Το δέκατο έβδομο κιβώτιο»

(Διονύσης Λεϊμονής, Το δέκατο έβδομο κιβώτιο, εκδόσεις Πατάκη, εικονογράφηση Κιουρτσόγλου Λευτέρης)

Ο Διονύσης Λεϊμονής γεννήθηκε στο Αιτωλικό. Από πολύ νωρίς στράφηκε στη συγγραφή παιδικών και νεανικών ιστοριών. Είναι απόφοιτος της Φιλοσοφικής Ιωαννίνων του Φιλολογικού τμήματος. Σήμερα ζει στη Νέα Ιωνία Βόλου και εργάζεται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Ασχολείται με την αρθρογραφία σε εφημερίδες και περιοδικά καθώς και με τη συγγραφή λογοτεχνικών έργων, ενώ  έχει λάβει διακρίσεις για διηγήματα, παραμύθια αλλά και ποιήματά του. Ασχολείται με την επιμέλεια και κριτική έργων παιδικών και για ενήλικες, την παρουσίαση βιβλίων, πολλά από τα οποία έχει προλογίσει ο ίδιος, τη διοργάνωση φιλολογικών-λογοτεχνικών εκδηλώσεων, τη διοργάνωση σεμιναρίων δημιουργικής γραφής για παιδιά και ενήλικες. Επιμελείται επίσης και παρουσιάζει τη λογοτεχνική ραδιοφωνική εκπομπή «Μιλάμε για το βιβλίο» τα τελευταία έξι χρόνια.  Είναι μέλος της εξελεγκτικής επιτροπής του Κέντρου Βιβλίου Μαγνησιωτών συγγραφέων, τακτικό μέλος  του ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίων για τη Νεότητα (ΙΒΒΥ)- του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και ειδικός γραμματέας του Συνδέσμου Τεχνών και Γραμμάτων Θεσσαλίας. Τον Απρίλη του 2015 βραβεύτηκε από τον Κύκλο του παιδικού βιβλίου με το βραβείο «Βασίλης Δ. Αναγνωστόπουλος» ως εκπαιδευτικός δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που προωθεί συνειδητά τη φιλαναγνωσία. Τέλος, «Το δέκατο έβδομο κιβώτιο» βρέθηκε μεταξύ των δέκα πρώτων στην κατηγορία της παιδικής λογοτεχνίας για το βραβείο αναγνωστών  Public 2015.   

                                                

Έργα του: 

«Η Κολυμβήθρα του Σιλωάμ», Εκδόσεις Παππάς,

«Το μυστικό της Δαγκάνας (Εκδόσεις Πολιτιστικού Ιδρύματος Τραπέζης Κύπρου κατόπιν βράβευσής του από τον Κυπριακό Σύνδεσμο Παιδικού και Νεανικού βιβλίου)

«Το Χαμένο ταίρι», Εκδόσεις Ακρίτας

«Τα Τίμια δώρα», ΄Ηρα Εκδοτική

«Το δέκατο έβδομο κιβώτιο», σειρά «Περιστέρια», Εκδόσεις Πατάκη

Συλλογικές εκδόσεις

Το γέλιο κάνει καλό στο σχολείο, Κύκλος παιδικού βιβλίου, εκδόσεις Faber, Αθήνα 2015

Ιδέα-επιμέλεια στήλης: Γιώτα Κοτσαύτη 

https://www.facebook.com/yota.kotsaftitheofanous