Ο Κέρβερος του Άδη και τα χρυσά µήλα των Εσπερίδων

Στη γη ο Ηρακλής ήταν ανίκητος. Γι’ αυτό ο Ευρυσθέας αποφάσισε να τον στείλει στον Κάτω Κόσµο για να του φέρει τον Κέρβερο, ένα φοβερό σκυλί µε τρία κεφάλια, που φύλαγε την είσοδο του Άδη. Ο Ηρακλής πήγε στον Άδη και, µε την άδεια του Πλούτωνα και της Περσεφόνης, πάλεψε µε τον Κέρβερο, τον νίκησε, τον έδεσε και τον έφερε στις Μυκήνες. Όταν τον αντίκρισε, ο Ευρυσθέας τρόµαξε και κρύφτηκε πάλι στο πιθάρι. Ο Ηρακλής γύρισε τον Κέρβερο στον Άδη, όπως είχε υποσχεθεί στον Πλούτωνα. Μετά ο Ευρυσθέας τού ζήτησε να κάνει έναν τελευταίο άθλο. Ήθελε να του φέρει τα χρυσά µήλα των Εσπερίδων.

Ο κήπος των Εσπερίδων βρισκόταν στην άκρη της γης. Εκεί υπήρχε το δέντρο που έκανε τα χρυσά µήλα. Όποιος τα έτρωγε έµενε για πάντα νέος. Το φύλαγαν οι νύµφες Εσπερίδες κι ένας ακοίµητος δράκος. Εκεί κοντά βρισκόταν κι ο τιτάνας Άτλαντας που κρατούσε τον Ουρανό στη ράχη του.

Ο Ηρακλής ταξίδεψε πολύ για να φτάσει εκεί. Πέρασε από πολλές χώρες. Πέρασε κι από τον Καύκασο όπου ελευθέρωσε τον Προµηθέα. Εκείνος, για να τον ευχαριστήσει, του έδειξε το δρόµο για να φτάσει στον κήπο των Εσπερίδων και τον συµβούλεψε να στείλει τον Άτλαντα να πάρει τα χρυσά µήλα. Ο Ηρακλής βρήκε τον Άτλαντα κι εκείνος δέχτηκε να πάει στον κήπο των Εσπερίδων. Ο Ηρακλής όµως αναγκάστηκε να κρατήσει ο ίδιος τον ουρανό στη ράχη του, ώσπου να γυρίσει.

Ο Άτλαντας µε τη βοήθεια των Εσπερίδων, που έφτιαξαν ένα µαγικό ποτό και κοίµισαν το δράκο, πήρε τα χρυσά µήλα. Επιστρέφοντας στον Ηρακλή δεν ήθελε να ξαναπάρει τον Ουρανό στη ράχη του και είπε ότι θα πήγαινε ο ίδιος τα µήλα στον Ευρυσθέα. Ο Ηρακλής έκανε πως συµφώνησε και τον παρακάλεσε να τον βοηθήσει να βάλει ένα µαξιλάρι στη ράχη του, για να κρατάει καλύτερα τον Ουρανό. Ο Άτλαντας πλησίασε να τον βοηθήσει κι ο Ηρακλής µε µια γρήγορη κίνηση έριξε τον Ουρανό στη ράχη του Άτλαντα, άρπαξε τα χρυσά µήλα και γύρισε στις Μυκήνες. Καταφέρνοντας και αυτό τον άθλο, επιτέλους ήταν ελεύθερος.

Από το βιβλίο ιστορίας της Γ’ Δημοτικού

…

Η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει κείμενα παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθια ή ποιήματα), διηγήματα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

…

Την εικόνα έκανε ο Νίκος Πολυχρονόπουλος.

Γεννήθηκα στις 13 Ιουλίου του 1992. Από μικρός μου άρεσε να πλάθω δικούς μου κόσμους και να τους δίνω πνοή με τις ζωγραφιές μου. Δεν γνωρίζω αν οι αληθινοί καλλιτέχνες με εκτιμούν, μα με έχουνε πάντα δίπλα στην πένα και το πινέλο τους.

Ο Νίκος Πολυχρονόπουλος σπούδασε στο Τμήμα Εικαστικών κι Εφαρμοσμένων Τεχνών στην όμορφη και πολύχρωμη Φλώρινα.

Πέρα από τη ζωγραφική, ασχολείται με εικονογραφήσεις βιβλίων.

•           2013 εικονογράφησε το βιβλίο του Δημόκριτου Τσουκάπα «Του ουρανού τα παραμύθια», Εκδόσεις Ζήτη.

•           2014 εικονογράφησε το βιβλίο της Γεωργίας Σταυριανέα «Στίλης Τριφύλης- Ταξίδι στον πλανήτη Φις-Τι-Κιού», Εκδόσεις Φυλάτος.

•           2014 εικονογράφησε το βιβλίο του Γιώργου Πολύδωρου «Ο καλύτερός μου φίλος», Εκδόσεις Φυλάτος.

•           2015 έγραψε και εικονογράφησε το βιβλίο «Σταματίτιδα», Εκδόσεις Φυλάτος.

•          2015 εικονογράφησε το Ημερολόγιο-Ανεκδοτολόγιο του Γιάννη Σερβετά «Ένα παιδί ακόμα μετράει τ’ άστρα», Εκδόσεις Ιανός.

•           2016 Εικονογράφησε το εξώφυλλο και το εγχειρίδιο από το μουσικό CD «Δυόμιση χρόνια αργότερα» του συγκροτήματος «Κακώς Πρέπει».

•           2016 Εικονογράφησε το βιβλίο του Θεοφάνη Θεοφάνους: «Όσα φέρνει η ώρα στης ποίησης τη χώρα», Εκδόσεις Άνεμος.

•           2017 Εικονογράφησε το βιβλίο του Γιάννη Μύρτση: «Η πέτρα της τύχης», Εκδόσεις Φυλάτος.

Μόνιμος συνεργάτης της λογοτεχνικής στήλης «Ένα κείμενο, μία εικόνα» της Γιώτας Κοτσαύτη και του ηλεκτρονικού λογοτεχνικού περιοδικού Book Tour.

Το 2014 ολοκλήρωσε με επιτυχία τη Διευρυμένη Πρακτική Άσκηση στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Φλώρινας.

E-mail επικοινωνίας: eaglehead73@gmail.com

…

Με αγάπη από τη Φλώρινα,

Γιώτα Κοτσαύτη.

…

Η σελίδα του «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/%CE%88%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1/253798364810713?ref=bookmarks

Τρία χτυπήματα στην πόρτα του κοροναϊού

- Τάκου τάκου!

- Με συγχωρείτε, μπορώ να βγω; Είμαι η αγκαλιά. Έρχομαι από την τρυφερότητα  των ανθρώπων. Θέλω να σε σφίξω με τα δυο μου χέρια και να σε ζεστάνω. Είμαι μέρες κλεισμένη στο σπίτι, μπορώ λίγο να βγω για να ξεσκάσω;

- Όχι! Δεν μπορείς. Είμαι ένας βλαβερός ιός. Έρχομαι από μακριά. Αν με αγκαλιάσεις, θα κολλήσεις. Μείνε στο σπίτι.

Η αγκαλιά δεν άκουσε και βγήκε. Αγκάλιασε τον ιό και κόλλησε. Η δύναμή της χάθηκε κι ύστερα την απομόνωσαν.

- Τάκου τάκου!

- Με συγχωρείτε, μπορώ να βγω; Είμαι το φιλί. Έρχομαι από την αγάπη των ανθρώπων. Θέλω να σου δώσω ένα πεταχτό φιλί. Ίσως και δυο.

- Όχι! Δεν μπορείς. Είμαι ένας βλαβερός ιός. Έρχομαι από μακριά. Αν με φιλήσεις, θα κολλήσεις. Μείνε στο σπίτι.

Το φιλί δεν άκουσε και βγήκε. Φίλησε τον ιό και κόλλησε. Η δύναμή του χάθηκε κι ύστερα το απομόνωσαν.

-Τάκου  τάκου!

- Με συγχωρείτε, μπορώ να βγω; Είμαι η Ελπίδα. Έρχομαι από τα παιδικά όνειρα. Τα βράδια σκεπάζω με πολύχρωμες κουβέρτες τις καρδιές τους να μην κρυώσουν και το πρωί τα ξυπνώ με τα πιο χαρούμενα τραγούδια.

-Έλα, έλα! Βγες, είπε ο ιός στην Ελπίδα. Εσένα  δεν μπορώ να σε μολύνω γιατί είσαι δημιούργημα των παιδιών.

Βγήκε η Ελπίδα και πέταξε με ολόλευκα φτερά πάνω απ’ όλο τον κόσμο.

Τώρα λάμπει ο κόσμος, λάμπουν και οι καρδιές μας.

ΙΩΑΝΝΑ ΖΩΡΖΟΥ

(Βασισμένο στο κείμενο της ΧΡΥΣΟΥΛΑΣ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΙΟΥ

«Τρία χτυπήματα στην πόρτα».)

Η Ιωάννα Ζώρζου μεγάλωσε  στο Κερατσίνι και κατάγεται από δυο Αιγαιοπελαγίτικα νησιά, την Κίμωλο και τη Σαντορίνη.

Σπούδασε Λογιστική στο ΤΕΙ Μεσολογγίου. Διαμένει στη Μαλεσίνα Φθιώτιδας με τον σύζυγο και τα δύο τους  παιδιά.

Λατρεύει τα παραμύθια γιατί στις σελίδες τους παύει να ισχύει το ανέφικτο. Γράφει ποίηση και της αρέσει πολύ να ταξιδεύει με την πένα της στους δρόμους της Δημιουργικής Γραφής, γενικότερα.

Τον Ιούνιο του 2019 έλαβε μέρος για πρώτη φορά στους 34ους Πανελλήνιους  Ποιητικούς Αγώνες Δελφών, όπου ποίημά της έλαβε Τιμητική Διάκριση.

Εικόνα: Νίκος Πολυχρονόπουλος

Γεννήθηκα στις 13 Ιουλίου του 1992. Από μικρός μου άρεσε να πλάθω δικούς μου κόσμους και να τους δίνω πνοή με τις ζωγραφιές μου. Δεν γνωρίζω αν οι αληθινοί καλλιτέχνες με εκτιμούν, μα με έχουνε πάντα δίπλα στην πένα και το πινέλο τους.

Ο Νίκος Πολυχρονόπουλος σπούδασε στο Τμήμα Εικαστικών κι Εφαρμοσμένων Τεχνών στην όμορφη και πολύχρωμη Φλώρινα.

Πέρα από τη ζωγραφική, ασχολείται με εικονογραφήσεις βιβλίων.

•           2013 εικονογράφησε το βιβλίο του Δημόκριτου Τσουκάπα «Του ουρανού τα παραμύθια», Εκδόσεις Ζήτη.

•           2014 εικονογράφησε το βιβλίο της Γεωργίας Σταυριανέα «Στίλης Τριφύλης- Ταξίδι στον πλανήτη Φις-Τι-Κιού», Εκδόσεις Φυλάτος.

•           2014 εικονογράφησε το βιβλίο του Γιώργου Πολύδωρου «Ο καλύτερός μου φίλος», Εκδόσεις Φυλάτος.

•           2015 έγραψε και εικονογράφησε το βιβλίο «Σταματίτιδα», Εκδόσεις Φυλάτος.

•          2015 εικονογράφησε το Ημερολόγιο-Ανεκδοτολόγιο του Γιάννη Σερβετά «Ένα παιδί ακόμα μετράει τ’ άστρα», Εκδόσεις Ιανός.

•           2016 Εικονογράφησε το εξώφυλλο και το εγχειρίδιο από το μουσικό CD «Δυόμιση χρόνια αργότερα» του συγκροτήματος «Κακώς Πρέπει».

•           2016 Εικονογράφησε το βιβλίο του Θεοφάνη Θεοφάνους: «Όσα φέρνει η ώρα στης ποίησης τη χώρα», Εκδόσεις Άνεμος.

•           2017 Εικονογράφησε το βιβλίο του Γιάννη Μύρτση: «Η πέτρα της τύχης», Εκδόσεις Φυλάτος.

Μόνιμος συνεργάτης της λογοτεχνικής στήλης «Ένα κείμενο, μία εικόνα» της Γιώτας Κοτσαύτη και του ηλεκτρονικού λογοτεχνικού περιοδικού Book Tour.

Το 2014 ολοκλήρωσε με επιτυχία τη Διευρυμένη Πρακτική Άσκηση στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Φλώρινας.

E-mail επικοινωνίας: eaglehead73@gmail.com

Άνοιξη

Ευλογημένα τα ταξίδια στον χρόνο,

στις μέρες που ήμασταν παιδιά,

στα μέρη που γέμιζε αγάπη η καρδιά...

Ευλογημένος ο χρόνος της άνοιξης!

Μεγαλώνουν οι μέρες

το φως κυβέρνα.

Χρώματα, ευωδιές, λουλούδια,

ό,τι τον χειμώνα κοιμόταν,

και πάλι ξυπνά...

Ευλογημένη η θάλασσα

τη στεριά απαλά σαν φιλά,

Μια βουτιά, μια ανάσα και ταξιδεύω μακριά...

ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΖΕΡΒΟΥ

Ονομάζομαι Χρυσούλα Ζερβού.

Είμαι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια.

Σπούδασα στο Εθνικό και Καποδιστριακό Παν/ιο Αθηνών, έζησα για πολλά χρόνια στην Αθήνα και έκανα πολλές επιπλέον σπουδές και εξειδικεύσεις. Τώρα ζω και εργάζομαι στη Ρόδο.

Αγαπώ το γράψιμο και γι' αυτό σε κάθε ευκαιρία δημοσιεύω όχι μόνο γνώσεις, αλλά και σκέψεις, εμπειρίες και συναισθήματα που θα μπορούσαν να αγγίξουν και να μιλήσουν στην καρδιά άλλων ανθρώπων.

Γράφω παραμύθια, στίχους, ποιήματα και ό,τι άλλο μου φέρει η θεά έμπνευση!

Εαρινή Ισημερία

Παιδάκι μόνο του που είναι κλεισμένο μέσα στο σπίτι του τόσον καιρό,

με την ανάσα του παίζει στο τζάμι, φτιάχνοντας σχήματα ένα σωρό.

Ξάφνου πετιέται, κάθεται κάτω κι αναρωτιέται καθώς κοιτά,

ποιος ανασαίνει πίσω απ' το τζάμι κι αφήνει πάνω του χνώτα ζεστά;

Βλέπει την Άνοιξη, που καθρεφτίζεται, κρυφά να γνέφει και να γελά,

σαν το παράθυρο του νου του άνοιξε, Εκείνη άρχισε να του μιλά!

Του λέει να βάλει φτερά στα πόδια του, να τρέξει πάνω της, να φιληθούν

και με λουλούδια στο κεφάλι τους δρόμο να πάρουνε και όπου βγουν!

Τον χαρταετό του, σαν ακούμπησε, τον μεταμόρφωσε σ’ ένα χαλί

και σε τρελό χορό ξεφάντωσαν με καλεσμένη όλη τη Γη!

Πέταξαν πάνω από τη θάλασσα, μέσα απ' τα σύννεφα τα απαλά,

έναν κουβά μπογιά τούς ρίξανε κι όλα τα βάψανε χρωματιστά!

Δειλά ο κόσμος βγήκε απ' το σπίτι του, ψηλά κοιτάζει, τους χαιρετά...

κι άρχισε η Γη να θεραπεύεται απ’ τα πινέλα και την μπογιά!

Το ημερολόγιο κοίταξα έγραφε «Ισημερία Εαρινή»

και βλέπω τότε μέσα στα σύννεφα, πετάει η Άνοιξη μ’ ένα Παιδί!

ΖΩΗ ΡΑΛΛΗ

Γεννήθηκα το 1969 στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσα στον Φοίνικα, μια απλή και λαϊκή γειτονιά.

Από μικρή ηλικία, αγάπησα τα βιβλία και το διάβασμα, γιατί με τη βοήθειά τους άντεξα  δύσκολες καταστάσεις.

Μεγαλώνοντας σπούδασα νηπιαγωγός και εργάζομαι σε ένα δημόσιο νηπιαγωγείο της πόλης μου.

Δεν έπαψα στιγμή να αγαπάω το διάβασμα και να προσπαθώ να κάνω και τα παιδιά να το αγαπήσουν.

Πολύ συχνά τις σκέψεις μου για όσα συμβαίνουν γύρω μου τις κάνω ποιήματα για μικρά και μεγάλα παιδιά.