Μπουκέτα ανθισμένα

Μία συλλογή χαϊκού για παιδιά με θέμα τις εποχές, που τιμήθηκε με έπαινο στον 59ο διαγωνισμό της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ:

«Ένα μπουκέτο μυροβόλα πολύτιμα μικρά ανθάκια, γεμάτα εικόνες, ευαισθησία, νοήματα. Η υπαινικτικότητα, η συμπύκνωση, η φιλοσοφική διάθεση, στολίδια ακριβά, των μικρών ευσύνοπτων στίχων που σε οδηγούν σε περαιτέρω σκέψεις χωρίς παρόλα αυτά να χάνουν την παιδικότητά τους. Μπράβο στη δημιουργό. Μια πολύχρωμη παλέτα γεμάτη δροσερά χρώματα, ζωγραφίζουν το πέρασμα του χρόνου και μιλούν σιγανά στην καρδιά των μικρών αναγνωστών. Ο ρυθμός και το προσεγμένο λεξιλόγιο νομίζεις πως καλούν όσους τα διαβάζουν σε τραγούδι και χορό.»

«Τα ποιήματα της κ. Κοτσαύτη διακρίθηκαν για την απλότητα, την πρωτοτυπία και τη χάρη τους. Έχουν προσεγμένο λεξιλόγιο, όμορφες εικόνες, είναι ευσύνοπτα και μιλούν στην καρδιά των μικρών αναγνωστών.

Η Επιτροπή συγχαίρει την κ.Κοτσαύτη για την επιτυχία της.»

Αναζητήστε το σε όλα τα φυσικά και ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία, καθώς και στο φυσικό και ηλεκτρονικό κατάστημα των εκδόσεων Βεργίνα.

https://www.facebook.com/Vergina-Books-Publications-%CE%95%CE%BA%CE%B4%CF%8C%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%92%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B1-197149367096939/

Εικονογράφηση: Αθηνά Πετούλη

https://www.facebook.com/Athina-Petouli-illustration-629966553779944/

Η Γιώτα Κοτσαύτη γεννήθηκε το 1981 και μεγάλωσε στη Λεβαία Φλώρινας.

Είναι συγγραφέας, απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών και μεταπτυχιακή φοιτήτρια του τμήματος «Δημιουργικής Γραφής» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου.

Κείμενά της έχουν βραβευτεί από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά, από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, από τις εκδόσεις Εντύποις και από την ΕΠΟΚ (Ελληνικό Πολιτιστικό Όμιλο Κυπρίων).

Η αγάπη της για την παιδική, εφηβική, νεανική λογοτεχνία την οδήγησε στη δημιουργία του δημοφιλούς ιστολογίου «Ένα κείμενο, μία εικόνα».

http://enakeimenomiaeikona.blogspot.gr/

Τον Ιούλιο του 2018 ανέλαβε εθελοντικά τη δημιουργία βιβλιοθήκης-χώρου δημιουργικής απασχόλησης στην περιοχή της, εγχείρημα που αγκαλιάστηκε με θέρμη από πολλούς ανθρώπους από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Κατοικεί στον νομό Φλώρινας (στο χωριό Λεβαία) με την οικογένειά της.

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ

-Ένα λιοντάρι με πυρετό μαθαίνει να μην είναι κακό, εκδόσεις Σαΐτα (2013)

-Γραννέτα, η πρωταγωνίστρια μαριονέτα, εκδόσεις το βιβλίο (2014)

-Ιστορίες κάτω από το γκι (συλλογικό), εκδόσεις Πολύτροπον (2014)

-Το μαγικό βοτάνι, εκδόσεις Σαΐτα (2016)

-Μπουκέτα Ανθισμένα (συλλογή χαϊκού για παιδιά-έπαινος από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά), εκδόσεις Βεργίνα (2019)

-Κι αν τα κτίρια μιλούσαν... (συντονισμό-γενική επιμέλεια-εισαγωγή σε συλλογικό βιβλίο από τους μεταπτυχιακούς φοιτητές του τμήματος δημιουργικής γραφής του ΕΑΠ), εκδόσεις Κέδρος (υπό έκδοση)

-Μενέλαος Λουντέμης: ο συγγραφέας που μετρούσε τ’ άστρα, εκδόσεις Εντύποις (υπό έκδοση, α’ βραβείο παιδικής λογοτεχνίας)

Τα αθώα ψέματα των παιδιών

[Η Βίτω κουβεντιάζει με τη φίλη της τη Λέτρω για τον μπαμπά της και για τη μητέρα της, που πρόκειται να ξαναπαντρευτεί, υπό το άγρυπνο βλέμμα της νταντάς και της αυστηρής γιαγιάς της.]

-Τι λέγατε; ρώτησε η γιαγιά με τη βαριά σαν αντρική φωνή της.

-Για τα μαθήματά μας, απάντησε χωρίς να διστάσει καθόλου η Βίτω.

Ψέματα! Πόσα ψέματα λέμε! Κάθε μέρα. Πολλά πολλά ψέματα. Μια φορά ρώτησα τον κύριο Μαρσέλ:

-Τα παιδιά στη Γαλλία λένε ψέματα;

-Ε, καμιά φορά, μου απάντησε.

Τ’ αδέρφια μου κι εγώ θα θέλαμε πολύ να πάμε στη Γαλλία για να δούμε αυτά τα παιδιά που λένε μόνο καμιά φορά ψέματα. Εμείς οι τρεις, και η Βίτω ακόμα περισσότερο, είμαστε στο ψέμα ως το λαιμό. Μα δε γίνεται αλλιώς. Δε λέμε όμως σ’ όλους ψευτιές. Η Βίτω λέει μόνο στη γιαγιά της, κι εμείς στον μπαμπά.

Γιατί αν έλεγε η Βίτω την αλήθεια, πως μου μιλούσε δηλαδή για τον μπαμπά της, η κυρία Υπατία δε θα την άφηνε να με δει ξανά. Κι ο μπαμπάς της θα ήτανε «σαν να μην έχει υπάρξει ποτέ», αφού στον μόνον άνθρωπο που η Βίτω μιλούσε για κείνον ήμουν εγώ. Κι αν εγώ, πάλι, έλεγα αλήθεια στον μπαμπά όταν με ρωτούσε για τις αταξίες που έκαναν τα δίδυμα, θα έπρεπε να τρώνε ξύλο τρεις φορές τουλάχιστον τη μέρα. Και μήπως εγώ θα είχα διαβάσει ποτέ μου τον Ναύκληρο του Ειρηνικού, τον Ελέφα Καρί, τον Μάγκα και τον Τρελαντώνη, κι ένα σωρό βιβλία που χάριζε ο μπαμπάς της στη Βίτω; Εκείνη μου τα δάνειζε ευχαρίστως γιατί δεν τα διάβαζε. Με έβαζε όμως να της τα διηγούμαι. Θα τα διάβαζα ποτέ αν τ’ αδέρφια μου δε λέγανε ψέματα στον μπαμπά πως ροχαλίζαμε από τις εννιά, ενώ εγώ, κουκουλωμένη με τα σκεπάσματα, διάβαζα μ’ ένα κλεφτοφάναρο ως αργά τη νύχτα; Μπορεί στη Γαλλία ν’ αφήνουν τα παιδιά να μιλάνε όσο θέλουν για τους μπαμπάδες τους και να μη λένε στα κορίτσια, όταν πιάνουν βιβλίο στο χέρι: «άσε το βιβλίο, να κάνεις κάτι χρήσιμο τώρα που δεν έχεις μαθήματα», όπως μου ‘λεγε εμένα ο μπαμπάς, και μ’ έστελνε στην κουζίνα να δω πως φτιάχνει η μαμά τους κεφτέδες.

ΑΛΚΗ ΖΕΗ, Η μωβ ομπρέλα, εκδόσεις Κέδρος, δεύτερη έκδοση, 1995.

Το Καλοκαίρι

Κάθε χρόνο ανοίγει

τα βαριά βλέφαρά του

μ’ έναν κίτρινο ήλιο

καθιστό στα μαλλιά του.

Μες στα μάτια του πλέει

γαλανό τ’ ακρογιάλι,

στον λαιμό του πλεχτό

φιλντισένιο κοράλλι.

Θαλασσί το καράβι

και λευκό το πανάκι,

απ’ τη χούφτα του μέσα

φτερουγίζει γλαράκι.

Χρυσαφένια τα ρούχα,

αχυρένιο καπέλο,

στα δροσάτα του χείλη

κυματίζει το γέλιο.

Στη ζεστή αγκαλιά του

ένα μπουκέτο λουλούδια,

πώς χτυπά η καρδιά του

στων παιδιών τα τραγούδια!

Περιοδικό Παράθυρο Junior, τεύχος 3, Μάιος-Ιούνιος 2009.

Η αλεπού που δεν είχε δει ποτέ λιοντάρι

Μια αλεπού που δεν είχε δει μέχρι τότε ποτέ της λιοντάρι, μόλις συνάντησε τυχαία κάποιο, φοβήθηκε τόσο πολύ, που παραλίγο να πεθάνει. Όταν το συνάντησε δεύτερη φορά, και πάλι φοβήθηκε, αλλά όχι όπως την πρώτη. Την τρίτη φορά που το συνάντησε, πήρε τέτοιο θάρρος, που άρχισε να συνομιλεί μαζί του.

Ο μύθος μάς λέει ότι η συνήθεια κάνει εύκολα στην αντιμετώπισή τους ακόμη και τα πιο φοβερά πράγματα.

ΑΙΣΩΠΟΣ ΜΥΘΟΙ (α’ μέρος), NATIONAL GEOGRAPHIC.