Παιδιά σημαδεμένα από τις Μοίρες

«Τι είναι οι Μοίρες;» ρώτησε το παιδί.

Οι Μοίρες, του είπε, είναι καλές γυναίκες που κάθουνται στον ουρανό με τους αγγέλους. Κάθε τόσα χρόνια, κάθε πολλά χρόνια, σε μια νύχτα φουρτουνιασμένη είναι ορισμένο να κατέβουν στη γη. Οι άνθρωποι ανυποψίαστοι κοιμούνται. Μονάχα οι μητέρες που περιμένουν να τους έρθει παιδί κάθουνται και ξαγρυπνούνε. Λένε: «Ας γίνει να ‘ρθουν οι Μοίρες φέτος. Ας γίνει να ‘ναι η χρονιά τους φέτος». Μ’ ολάνοιχτα μάτια κοιτάνε το σκοτάδι κι όλο παρακαλούνε: «Ας γίνει να ‘ρθουν φέτος. Ας γίνει να ‘ρθουν για το παιδί μου που θα γεννηθεί…». Όταν, για μια μητέρα, για μια μονάχα σε κάθε τόσα χρόνια, κάθε πολλά χρόνια, θα ‘ρθει επιτέλους η ευλογία, οι Μοίρες ανοίγουν την πόρτα της, κι εκεί που ήταν το σκοτάδι γίνεται φως. Πάνε σιωπηλές στη μητέρα, χαμογελώντας γλυκά. Βάζουν το χέρι στο κεφάλι της, το κρατάνε λίγο, πάλι χαμογελούν και φεύγουν. Αυτό είναι. Το παιδί που θα ‘ρθει θα ‘ναι σημαδεμένο απ’ τις Μοίρες. 

ΗΛΙΑΣ ΒΕΝΕΖΗΣ, (απόσπασμα από την)Αιολική Γη, εκδόσεις Εστία.

…

Κάθε βδομάδα η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Από τον Δεκέμβριο του 2014 φιλοξενούνται στη στήλη και ανέκδοτα κείμενα νέων δημιουργών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

…

Τη σημερινή εικόνα έκανε η Νικολέτα Ζαΐμη. 

Γεννήθηκα στον Πειραιά στις 6 Απρίλη του 1979. Από μικρή ηλικία η ζωγραφική υπήρξε η μεγάλη μου αγάπη. Στην πορεία της ζωής μου άλλαξα μονοπάτι, αλλά τελικά επανήλθα σ’ αυτό που αγάπησα! Είμαι μαμά δυο αξιολάτρευτων κοριτσιών τον τελευταίο χρόνο ασχολούμαι επαγγελματικά με τη ζωγραφική.

Η σελίδα της Νικολέτας στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/Colours-Whispers-by-Nicole/1402858169976204?fref=ts

…

Με αγάπη από τη Φλώρινα,

Γιώτα Κοτσαύτη.

…

Η σελίδα της στήλης «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/%CE%88%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1/253798364810713?ref=bookmarks

Γνωρίστε τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν μέσα από δύο παιδικά βιβλία

1.Το φτωχό αγόρι από την Όντενσε

Η ζωή του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν σαν παραμύθι, από το δίδυμο Hjordis Varmer-Lilian Brogger  και τις εκδόσεις Άγκυρα, σε μετάφραση Πόλυς Μοσχοπούλου.

111 σελίδες, χωρισμένες σε 11 κεφάλαια, όπου ο αναγνώστης, μικρός ή μεγάλος μπορεί να βρει πολλές πληροφορίες για τον Δανό Παραμυθά.

Βραβευμένο από την Ένωση Δανών Συγγραφέων για την εικονογράφησή του.

«Στις 6 Δεκεμβρίου 1869, ο Άντερσεν έζησε τον μεγάλο θρίαμβο της ζωής του: αναγορεύτηκε επίτιμος δημότης της Όντενσε. 

Έκανε κρύο, παγωνιά, και ο Χανς Κρίστιαν έφτασε στη γενέτειρά του τρέμοντας σύγκορμος. Είχε, γι’ άλλη μια φορά, τρομερό πονόδοντο και ένιωθε μεγάλη νευρικότητα. Και η νευρικότητά του μεγάλωσε, όταν πληροφορήθηκε πως η ημέρα είχε κηρυχθεί αργία για τα σχολεία, κι ότι η πόλη είχε σημαιοστολιστεί προς τιμήν του.

Όλοι είχαν διαβάσει τι είχε προβλέψει για το μέλλον του η μάντισσα, στην αυτοβιογραφία του. Τώρα ήταν η στιγμή να επαληθευτεί η πρόβλεψη. Ο Άντερσεν ανέβηκε τα σκαλοπάτια του δημαρχείου μέσα στις επευφημίες του κόσμου.

Τι θρίαμβος!

Εδώ είχε ζήσει μικρός, μέσα στη φτώχεια. Εδώ πείραζαν στον δρόμο τα πιτσιρίκια τον τρελό παππού του. Εδώ ο πατέρας και η μάνα του πάλεψαν για να τον μεγαλώσουν. Και τώρα, να τος, επίτιμος δημότης της γενέτειράς του!». 

Γεννήθηκε μια όμορφη ανοιξιάτικη μέρα στη Δανία, από γονείς φτωχούς και βιοπαλαιστές. Με μία μητέρα προληπτική και με μία τάση προς τον αλκοολισμό και έναν πατέρα φιλήσυχο που αγαπούσε να διαβάζει θεατρικά έργα και ήταν παπουτσής. Κι οι δύο τους λάτρευαν τον μικρό Χανς Κρίστιαν και έκαναν ό,τι περνούσε απ’ το χέρι τους για να είναι χαρούμενος. Εκείνος συχνά καθόταν με τα μάτια κλειστά και ονειρευόταν να γίνει πλούσιος και τρανός σαν πρίγκιπας. Διέφερε αρκετά από  τα παιδιά της ηλικίας του και δεν έπαιζε σχεδόν ποτέ μαζί τους. Του άρεσε να επισκέπτεται ένα ψυχιατρείο, στο οποίο εργαζόταν η γιαγιά του και πολλές από τις ιστορίες του τις εμπνεύστηκε από τους τροφίμους του, που τον αγαπούσαν πολύ. Τρελαινόταν να αφηγείται ιστορίες και να τραγουδάει μπροστά σε κόσμο. Η μητέρα του συχνά τον πήγαινε σε μάντισσες, για να μάθει το μέλλον του. Μία απ΄ αυτές είχε προβλέψει πως «μια μέρα ολόκληρη η Όντενσε θα φωτιστεί προς τιμήν του».  Ήταν φιλάσθενος και είχε «αλλόκοτο» παρουσιαστικό: πολύ ψηλός και αδύνατος, με μεγάλη μύτη και μακριά ξανθά μαλλιά.

Με την επιμονή και τον αυθόρμητο χαρακτήρα  του κατόρθωσε σταδιακά να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα. Το φτωχό αγοράκι από την Όντενσε ήταν ένας πασίγνωστος παραμυθάς και σύχναζε πια σε βασιλικά σαλόνια, όχι μόνο στη Δανία, αλλά και στη Γερμανία, σχεδόν σ’ ολόκληρη την Ευρώπη.

Κάθε παραμύθι του έκρυβε πίσω του μια πραγματικότητα, έβλεπε ένα παραμύθι σε κάθε εμπειρία της ζωής του. Η ειρωνεία είναι ότι, ενώ έγινε τόσο αγαπητός σε όλο τον κόσμο, ο ίδιος δεν ευτύχησε ποτέ να δεσμευτεί, παρόλο που αναζητούσε πάντα τον μεγάλο έρωτα.

2.Χανς Κρίστιαν Άντερσεν 1805-1875

Από την προσεγμένη σειρά παιδικών βιβλίων των εκδόσεων Πατάκη «Μεγάλες Μορφές της Επιστήμης και της Σκέψης».  Κείμενο: Li-Jung. Εικονογράφηση: Kirill Chelushkin. Απόδοση: Βαγγέλης Ηλιόπουλος.

Με μια πιο αφαιρετική ματιά και μία πολύ ιδιαίτερη εικονογράφηση, μαθαίνουμε και εδώ διάφορα πράγματα για την ζωή και το έργο του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.

«Γιατί είμαι τόσο διαφορετικός από τους άλλους; Γιατί μου αρέσει να κάνω πράγματα αλλιώτικα;», ρωτάει ο μικρός Χανς την γιαγιά του.

«Μα γιατί είσαι το καλύτερο παιδί του κόσμου, και μια μέρα, όταν μεγαλώσεις, θα γίνεις σπουδαίος και τρανός», του απαντάει η γιαγιά του και έτσι ξεκινά το παραμύθι, που στην προκειμένη περίπτωση είναι αληθινό…

«Ο Άντερσεν ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας του, ξεπέρασε το χώρο και το χρόνο. Οι ιστορίες του αγαπήθηκαν εξίσου από μικρούς και μεγάλους, Βοήθησαν όσους τις διάβασαν να φορέσουν τα φτερά της φαντασίας και να πετάξουν στη χώρα της καλοσύνης και της αλήθειας, αναζητώντας την ομορφιά της ζωής. Στο μυαλό των παιδιών των επόμενων γενεών ο Άντερσεν είναι ένας πνευματικός καθοδηγητής. Με τις ιστορίες του λέει στα παιδιά ότι η ζωή δεν είναι τίποτε άλλο από ένα παραμύθι: Αν έχεις ένα όνειρο, μπορείς να γράψεις για τον εαυτό σου μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία».

…

Αυτή είναι η ζωή του μεγάλου παραμυθά, μέσα από δύο βιβλία, που, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου (2 Απριλίου), αξίζει να κάνετε δώρο στον εαυτό σας και στους ανθρώπους που αγαπάτε.

Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν κατόρθωσε να ξεπεράσει ανυπέρβλητα εμπόδια και να κάνει πράξη τα όνειρά του.

Μας χάρισε δεκάδες όμορφα παραμύθια (Το Ασχημόπαπο,  Τα καινούρια ρούχα του Αυτοκράτορα, Η μικρή γοργόνα, Το κοριτσάκι με τα σπίρτα, Ο μολυβένιος στρατιώτης, Η Τοσοδούλα, Η βασίλισσα του χιονιού, Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι κ.α.) αφήνοντας πίσω τις αντιξοότητες και τις δυσκολίες.

Ας διδαχτούμε από το παράδειγμά του κι ας ξεκινήσουμε από σήμερα να βάζουμε ένα λιθαράκι για την πραγματοποίηση των δικών μας ονείρων!

Από τη Φλώρινα με αγάπη, δημιουργική διάθεση, φαντασία και… πολλά πολλά βιβλία,

Γιώτα Κοτσαύτη.

Οι τσολιάδες

Οι γενναίοι μας τσολιάδες

με τη φούντα, το σπαθί,

πολεμήσαν σα λιοντάρια,

για πατρίδα, για τιμή.

Σαν απόγονοι εκείνων

ας φωνάξουμε, παιδιά:

Ζήτω η ένδοξη Ελλάδα!

Ζήτω, ήρωα τσολιά!

(Το ποίημα δανειστήκαμε από το διαδίκτυο. Υπάρχει σε πολλές εκπαιδευτικές σελίδες, πουθενά όμως δεν γίνεται αναφορά στον δημιουργό του.)

…

Κάθε βδομάδα η νηπιαγωγός-συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Από τον Δεκέμβριο του 2014 φιλοξενούνται στη στήλη και ανέκδοτα κείμενα νέων δημιουργών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

…

Τη σημερινή εικόνα έκανε ο Νίκος Πολυχρονόπουλος.

«Γεννήθηκα στον Πειραιά στις 13 Ιουλίου του 1992. Ο κόσμος με δέχτηκε απλόχερα… Τον δέχτηκα κι εγώ… έτσι ήρθα πραγματικά στον κόσμο».

Ο Νίκος Πολυχρονόπουλος τελείωσε το 1ο ΕΠΑΛ Πειραιά. Τώρα είναι πεμπτοετής φοιτητής στο Τμήμα Εικαστικών κι Εφαρμοσμένων Τεχνών στην όμορφη και πολύχρωμη Φλώρινα.

 

Πέρα από τη ζωγραφική, ασχολείται με την εικονογράφηση.

Έχει εικονογραφήσει τα βιβλία:

1.«Του ουρανού τα παραμύθια»,  Τσουκάπας Δημόκριτος, εκδόσεις Ζήτη.

2.«Στίλης Τριφύλης- Ταξίδι στον πλανήτη Φις-Τι-Κιου», Γεωργία Σταυριανέα, εκδόσεις Φυλάτος.

3.«Ο καλύτερός μου φίλος», Γιώργος Πολύδωρος, εκδόσεις Φυλάτος. 

Είναι σταθερός συνεργάτης της Γιώτας Κοτσαύτη και της στήλης της «Ένα κείμενο, μία εικόνα».

 Το 2014 ολοκλήρωσε τη Διευρυμένη Πρακτική Άσκησή του στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Φλώρινας.

Η σελίδα του Νίκου στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/Nick-Polychronopouloss-Art/548859528581847?pnref=story

…

Με αγάπη από τη Φλώρινα,

Γιώτα Κοτσαύτη.

…

Η σελίδα της στήλης «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/%CE%88%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1/253798364810713?ref=bookmarks

Ο μικρός Κωστάκης

Ο ήλιος ανέτειλε υπέρλαμπρος και φωτεινός πάνω από την Αθήνα σηματοδοτώντας έτσι το ξεκίνημα μιας καινούργιας μέρας. Το χαρούμενο τιτίβισμα των πουλιών, το ελαφρύ δροσερό αεράκι που χάιδευε απαλά την πόλη,  οι φωτεινές ηλιαχτίδες που τρύπωναν σαν κλέφτες ανάμεσα στα κλαδιά των δέντρων, έδιναν την εντύπωση πως η όλη εικόνα ήταν ένας περίτεχνος πίνακας κάποιου σπουδαίου ζωγράφου. Την απέραντη γαλήνη και ομορφιά ήρθε να διαταράξει ο ήχος του κουδουνιού. Μαζί μ’ αυτήν και τα πιο όμορφα συναισθήματα του μικρού Κωστάκη.

«Πάλι σχολείο…», σκέφτηκε κακόκεφα και κατευθύνθηκε προς την πόρτα του κτιρίου.

Τόσο καιρό δεν είχε προσέξει πόσο μεγάλη ήταν αυτή η πόρτα. Ήταν όντως έτσι; Ή απλά κάθε μέρα οι συμπεριφορές των γύρω του τον έκαναν να μοιάζει εκείνος μικρός; Γιατί κάθε χρόνο, παρ' όλο που μεγάλωνε, αισθανόταν αυτή την πόρτα όλο και ψηλότερη. Κι εκείνος στεκόταν μπροστά της νιώθοντας όλο και πιο αδύναμος.

-Να, ήρθε ο κοντός! Κοιτάξτε τι παλιά και σκισμένα ρούχα φοράει πάλι! Χα χα χα! 

Τα γέλια των παιδιών συνεχίστηκαν για ώρα. Ο μικρός, για ακόμη μια φορά, έσκυψε το κεφάλι και προχώρησε  -ίσως γιατί μέσα του ήξερε πως οι γονείς του μπορεί να ήταν φτωχοί, αλλά του πρόσφεραν απλόχερα αγάπη.

-Χα χα χα! 

Μία κατάσταση γνώριμη. Σπρωξίματα, κοροϊδίες και ο Κωστάκης πάντα μόνος.

-Να, να, δείτε, πάλι θα κλάψει ο ανόητος, χα χα χα!

Πόσες φορές αλήθεια είχε ακούσει όλα αυτά τα γέλια και τα λόγια εις βάρος του, τα οποία τρυπούσαν τη γεμάτη ευαισθησίες καρδιά του. Ώσπου ένα πρωινό, διαφορετικό από τα άλλα, συνέβη κάτι τρομερό. Στο σχολείο ξέσπασε φωτιά. Όλοι έτρεξαν να σωθούν βγαίνοντας έξω. Όλοι; Κι όμως, όχι όλοι…  Κανείς δεν είχε προσέξει πως ο «νταής» του σχολείου, ο Πέτρος, έλειπε -είχε εγκλωβιστεί μέσα στην τάξη. Ο μικρός Κωστάκης, που ήταν ο μόνος που το κατάλαβε, χωρίς δεύτερη σκέψη, έτρεξε στο εσωτερικό του σχολείου. Τον βρήκε να κάθεται σε μια γωνία φοβισμένος και να κλαίει.

-Έλα, πιάσε το χέρι μου. Θα βγούμε έξω μαζί, του είπε θαρραλέα.

Όταν βγήκαν έξω, ο άλλοτε «νταής», έσκυψε το κεφάλι.

-Μη φοβάσαι, δεν θα πω σε κανέναν ότι έκλαιγες. Φτάνει που είσαι καλά…, του είπε ο μικρός και έφυγε με αργά βήματα προς το φτωχικό του σπίτι αφήνοντας το άλλο αγόρι να τον κοιτάζει ντροπιασμένο.

Εκείνη τη στιγμή κατάλαβε πως αληθινά δυνατός είναι αυτός που έχει την αγάπη και τη δύναμη στην καρδιά και όχι στα μπράτσα και σκέφτηκε πως, πολλές φορές στη ζωή, αυτοί που φαίνονται «μικροί» είναι στην πραγματικότητα οι αληθινά «μεγάλοι»…

ΕΥΗ ΡΟΥΣΟΥΝΕΛΗ (ανέκδοτο κείμενο)

…

Η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει κείμενα παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθια ή ποιήματα), διήγηματα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Από τον Δεκέμβριο του 2014 φιλοξενούνται στη στήλη και ανέκδοτα κείμενα νέων δημιουργών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

…

Τη σημερινή εικόνα έκανε η Σάντρα Ελευθερίου.

Η Σάντρα Ελευθερίου ζει και εργάζεται στη Λάρνακα.  Είναι παντρεμένη και έχει δύο κόρες.  

Σπούδασε Γραφικές Τέχνες και ασχολείται επαγγελματικά με την εικονογράφηση από το 2004.

Έλαβε τρεις φορές το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου και έχει βραβευτεί δύο φορές από τον Κυπριακό Σύνδεσμο Παιδικού-Νεανικού Βιβλίου. 

Το όνομά της αναγράφηκε στην τιμητική λίστα της ΙΒΒΥ 2012.   

 Έχει συνεργαστεί με πολλούς εκδοτικούς οίκους σε Κύπρο και Ελλάδα.

Παράλληλα με την εικονογράφηση, ασχολείται με τη συγγραφή όπου επίσης έχει διακριθεί.  

Οι σελίδες της Σάντρας στο διαδίκτυο:

http://sandraeleftheriou.webs.com/

http://egsandraswork.wix.com/book

…

Το σημερινό κείμενο έγραψε η Εύη Ρουσουνέλη.

Έχω εργαστεί στον τομέα των Δημοσίων Σχέσεων επί μια δεκαετία, σε διαφημιστικές εταιρείες, αλλά σύντομα με κέρδισε η αγάπη μου για τη συγγραφή. Εργάστηκα για περισσότερο από έξι χρόνια σε εφημερίδες και site με άρθρα, σε ειδικά αφιερώματα, συνεντεύξεις, καθώς και σε ρεπορτάζ επικαιρότητας. Τον τελευταίο καιρό ασχολούμαι με μεταφράσεις και ειδικές επιμέλειες σε ξενόγλωσσα βιβλία, ενώ, παράλληλα, γράφω μυθιστορήματα και παιδικά παραμύθια. Στόχος μου να δείξω πως μέσα από την αγνή οπτική γωνιά των παιδιών η ζωή θα μπορούσε να είναι καλύτερη αν όλοι προσπαθήσουμε γι’ αυτό.  Ατέλειωτη αγάπη αντλούν από μένα τα αγαπημένα μου ανίψια Κωνσταντίνος και Μιχάλης, καθώς και όλη μου η οικογένεια, η οποία με στηρίζει πάντα στην εκπλήρωση των ονείρων μου.

Εύη Ρουσουνέλη, Κηφισιά-Αθήνα

Facebook : Evi Rousouneli

email: evirouss@yahoo.gr

…

Με αγάπη από τη Φλώρινα,

Γιώτα Κοτσαύτη.

…

Η σελίδα της στήλης «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/%CE%88%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1/253798364810713?ref=bookmarks