Ήταν μια φορά κι έναν
καιρό μια μικρή κι όμορφη χώρα. Οι κάτοικοί της είχανε όλα όσα επιθυμούσανε και
ζούσανε ευτυχισμένοι. Μόνο ένα παιδί σε όλη τη χώρα δεν ήταν χαρούμενο. Η μικρή
βασιλοπούλα που καθόταν στο λαμπρό βασιλικό παλάτι.
Ο πατέρας της ο
βασιλιάς ήταν πολύ στεναχωρημένος, γιατί δεν είχε άλλο παιδί και την αγαπούσε
πολύ.
Όταν η βασιλοπούλα δεν
ήθελε να φάει τη σούπα της, ο σερβιτόρος έπαιρνε αμέσως το πιάτο χωρίς να
μιλήσει. Κι όταν δεν ήθελε να διαβάσει και να γράψει, ο δάσκαλος έπαιρνε αμέσως
τα βιβλία κι έφευγε. Όλα τα χατίρια της τα έκαναν. Όλα, εκτός από ένα:
-Δεν μπορώ να υποφέρω
τη βροχή! Δεν θέλω να βρέχει, φώναζε η βασιλοπούλα. Όμως ο βασιλιάς δεν μπορούσε
να σταματήσει τη βροχή όταν ερχόταν. Και η μικρή βασιλοπούλα στεναχωριόταν σαν
να τη χτυπούσαν αυτήν την ίδια με δύναμη οι σταγόνες της βροχής. Και
κατσούφιαζε και δεν μιλούσε.
Ο βασιλιάς κάλεσε όλους
τους σοφούς κι εφευρέτες της χώρας του στο παλάτι, μα κανένας τους δεν μπορούσε
να σταματήσει τη βροχή. Και η μικρή βασιλοπούλα έλιωνε απ’ το κακό της. Ώσπου
μια μέρα παρουσιάστηκε στο παλάτι ένας ξακουστός σοφός, που ερχόταν από την
άλλη άκρη του κόσμου. Αυτός ήξερε πάρα πολλά πράγματα και μπορούσε ακόμα να
διώχνει και τη βροχή.
Ο βασιλιάς, αφού τον
άκουσε, του είπε:
-Σε διορίζω ανώτερο
αντιβροχικό αρχηγό. Θα παίρνεις μισθό πέντε λίρες περισσότερο από τον
πρωθυπουργό. Θα κυνηγάς όμως αδιάκοπα τη βροχή και δεν θ’ αφήσεις ούτε
σταλαγματιά να πέσει στη χώρα μας. Θέλω να βλέπω την κόρη μου να ‘ναι πάντα
χαρούμενη.
Όπως είπε ο βασιλιάς
έτσι κι έγινε: Και απ’ την ημέρα εκείνη δεν έπεσε ούτε σταλαγματιά βροχή στη
μικρή και όμορφη χώρα. Η βασιλοπούλα φυσικά ήταν τώρα χαρούμενη, οι γεωργοί
όμως είχαν μεγάλες έγνοιες. Γιατί τα λιβάδια και τα δάση μαραίνονταν, στα χωράφια
δεν φύτρωνε πια ο σπόρος, τα ρυάκια στέρεψαν και τα ζώα ξεφώνιζαν απ’ τη δίψα.
Κι όταν πια το κακό
παράγινε, ξεσηκώθηκαν κι αυτοί και πήγαν να παρακαλέσουν το βασιλιά ν’ αφήσει
πάλι τη βροχή να πέσει στη γη.
Ο βασιλιάς όμως τους
είπε:
-Όχι, αυτό δεν γίνεται.
Η κορούλα μου δεν μπορεί να υποφέρει τη βροχή.
Έτσι τα σύννεφα χάθηκαν
για πάντα, ο ήλιος έλαμπε συνέχεια στον ουρανό, η μικρή βασιλοπούλα έπαιζε και
γελούσε και οι γεωργοί έκλαιγαν. Όλοι οι κόποι τους πήγαν χαμένοι, γιατί χωρίς
βροχή τίποτα δεν μπορεί να καρποφορήσει. Στο τέλος πήραν κι αυτοί τα φτωχικά
τους κι έφυγαν μακριά.
Η βασιλοπούλα
εξακολουθούσε να παίζει κάτω απ’ το λαμπερό ήλιο και της φαινόταν παράξενο που
τα λουλούδια στον κήπο είχαν κρεμάσει τα κεφαλάκια τους.
-Θέλουμε νερό,
αναστέναζαν τα λουλουδάκια.
Και τα δέντρα και τα
δάση και τα χόρτα του λιβαδιού, οι λαγοί και τα ζαρκάδια κλαίγονταν:
-Καήκαμε, καήκαμε πια,
έλεος, φώναζαν.
Όμως η βασιλοπούλα
έλεγε με πείσμα:
-Δεν μπορώ να υποφέρω
τη βροχή!
Τότε έφυγαν και τα ζώα
μακριά και σε λίγο κανένα τραγούδι πουλιού δεν ακουγόταν πια στη μικρή χώρα.
Σιγά-σιγά όμως η δίψα
έφτασε και στη βασιλοπούλα. Γιατί όλες
οι πηγές σταμάτησαν πια να κελαρύζουν. Όχι όμως μόνο η δίψα, αλλά και η πείνα
έφτασε ως το παλάτι. Ψωμί δεν βρισκόταν πια, ούτε γάλα, ούτε λαχανικά.
Τότε η βασιλοπούλα
άρχισε να κλαίει και ο βασιλιάς σοβαρεύτηκα και είπε:
-Πρέπει ν’ αφήσουμε τη
βροχή να ξαναπέσει στη γη. Ίσως τότε ξαναγυρίσουν και οι γεωργοί στον τόπο
τους.
Και χωρίς να χάσει
καιρό έδωσε διαταγή να απολύσουν απ’ την υπηρεσία του τον ανώτερο βασιλικό
αντιβροχικό αρχηγό.
Αμέσως τα σύννεφα
πύκνωσαν στον ουρανό και σε λίγο άρχισε να βρέχει όπως στις παλιές μέρες. Τα
ρυάκια άρχισαν να κελαρύζουν, τα δάση και τα χωράφια σκεπάστηκαν με πρασινάδα,
οι γεωργοί γύρισαν πίσω στον αγαπημένο τόπο τους και όλα ήταν όπως πριν. Μόνο
ένα άλλαξε:
Η μικρή βασιλοπούλα
χαιρόταν πια με κάθε καιρό και δεν είχε παράλογες επιθυμίες.
Ο
ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΑΓΟΣ και άλλα 16 παραμύθια, εκδόσεις Αστήρ.
…
Από τον Δεκέμβριο του
2014 φιλοξενούνται στη στήλη και ανέκδοτα κείμενα νέων δημιουργών.
Ένας εικονογράφος ή
ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.
Περιμένουμε τις
εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
…
Τη σημερινή εικόνα
έκανε η Κατερίνα Αθανασιάδου.
Γεννήθηκα στις 16 Μαΐου
του 1980 και μεγάλωσα στην Αθήνα. Από μικρή ηλικία έδειξα ιδιαίτερη αγάπη στο
σχέδιο, το οποίο και σπούδασα. Αποφοίτησα από τη Σχολή Ορνεράκη το 2005.
Κατόπιν μετακομίσα στην Σκύρο, όπου μένω μόνιμα, μαζί με την οικογένειά μου.
Στον ελεύθερο χρόνο μου
ασχολούμαι με τα τρία σκυλιά μου: την Ίρμα, τον Μορφέα και τον Ζορρό. Μου
αρέσει επίσης να βλέπω ταινίες και να σερφάρω στο διαδίκτυο.
Στοιχεία επικοινωνίας:
Facebook:
Κατερίνα Αθανασιάδου
Aikaterinh Athanasiadou
Loren Kmeteko
E-mails:
Το μπλογκ της
Κατερίνας:
…
Με αγάπη από τη
Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.
…
Η σελίδα της στήλης
«Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;