Ο μικρός Κωστάκης

Ο ήλιος ανέτειλε υπέρλαμπρος και φωτεινός πάνω από την Αθήνα σηματοδοτώντας έτσι το ξεκίνημα μιας καινούργιας μέρας. Το χαρούμενο τιτίβισμα των πουλιών, το ελαφρύ δροσερό αεράκι που χάιδευε απαλά την πόλη,  οι φωτεινές ηλιαχτίδες που τρύπωναν σαν κλέφτες ανάμεσα στα κλαδιά των δέντρων, έδιναν την εντύπωση πως η όλη εικόνα ήταν ένας περίτεχνος πίνακας κάποιου σπουδαίου ζωγράφου. Την απέραντη γαλήνη και ομορφιά ήρθε να διαταράξει ο ήχος του κουδουνιού. Μαζί μ’ αυτήν και τα πιο όμορφα συναισθήματα του μικρού Κωστάκη.

«Πάλι σχολείο…», σκέφτηκε κακόκεφα και κατευθύνθηκε προς την πόρτα του κτιρίου.

Τόσο καιρό δεν είχε προσέξει πόσο μεγάλη ήταν αυτή η πόρτα. Ήταν όντως έτσι; Ή απλά κάθε μέρα οι συμπεριφορές των γύρω του τον έκαναν να μοιάζει εκείνος μικρός; Γιατί κάθε χρόνο, παρ' όλο που μεγάλωνε, αισθανόταν αυτή την πόρτα όλο και ψηλότερη. Κι εκείνος στεκόταν μπροστά της νιώθοντας όλο και πιο αδύναμος.

-Να, ήρθε ο κοντός! Κοιτάξτε τι παλιά και σκισμένα ρούχα φοράει πάλι! Χα χα χα! 

Τα γέλια των παιδιών συνεχίστηκαν για ώρα. Ο μικρός, για ακόμη μια φορά, έσκυψε το κεφάλι και προχώρησε  -ίσως γιατί μέσα του ήξερε πως οι γονείς του μπορεί να ήταν φτωχοί, αλλά του πρόσφεραν απλόχερα αγάπη.

-Χα χα χα! 

Μία κατάσταση γνώριμη. Σπρωξίματα, κοροϊδίες και ο Κωστάκης πάντα μόνος.

-Να, να, δείτε, πάλι θα κλάψει ο ανόητος, χα χα χα!

Πόσες φορές αλήθεια είχε ακούσει όλα αυτά τα γέλια και τα λόγια εις βάρος του, τα οποία τρυπούσαν τη γεμάτη ευαισθησίες καρδιά του. Ώσπου ένα πρωινό, διαφορετικό από τα άλλα, συνέβη κάτι τρομερό. Στο σχολείο ξέσπασε φωτιά. Όλοι έτρεξαν να σωθούν βγαίνοντας έξω. Όλοι; Κι όμως, όχι όλοι…  Κανείς δεν είχε προσέξει πως ο «νταής» του σχολείου, ο Πέτρος, έλειπε -είχε εγκλωβιστεί μέσα στην τάξη. Ο μικρός Κωστάκης, που ήταν ο μόνος που το κατάλαβε, χωρίς δεύτερη σκέψη, έτρεξε στο εσωτερικό του σχολείου. Τον βρήκε να κάθεται σε μια γωνία φοβισμένος και να κλαίει.

-Έλα, πιάσε το χέρι μου. Θα βγούμε έξω μαζί, του είπε θαρραλέα.

Όταν βγήκαν έξω, ο άλλοτε «νταής», έσκυψε το κεφάλι.

-Μη φοβάσαι, δεν θα πω σε κανέναν ότι έκλαιγες. Φτάνει που είσαι καλά…, του είπε ο μικρός και έφυγε με αργά βήματα προς το φτωχικό του σπίτι αφήνοντας το άλλο αγόρι να τον κοιτάζει ντροπιασμένο.

Εκείνη τη στιγμή κατάλαβε πως αληθινά δυνατός είναι αυτός που έχει την αγάπη και τη δύναμη στην καρδιά και όχι στα μπράτσα και σκέφτηκε πως, πολλές φορές στη ζωή, αυτοί που φαίνονται «μικροί» είναι στην πραγματικότητα οι αληθινά «μεγάλοι»…

ΕΥΗ ΡΟΥΣΟΥΝΕΛΗ (ανέκδοτο κείμενο)

…

Η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει κείμενα παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθια ή ποιήματα), διήγηματα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Από τον Δεκέμβριο του 2014 φιλοξενούνται στη στήλη και ανέκδοτα κείμενα νέων δημιουργών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

…

Τη σημερινή εικόνα έκανε η Σάντρα Ελευθερίου.

Η Σάντρα Ελευθερίου ζει και εργάζεται στη Λάρνακα.  Είναι παντρεμένη και έχει δύο κόρες.  

Σπούδασε Γραφικές Τέχνες και ασχολείται επαγγελματικά με την εικονογράφηση από το 2004.

Έλαβε τρεις φορές το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού Κύπρου και έχει βραβευτεί δύο φορές από τον Κυπριακό Σύνδεσμο Παιδικού-Νεανικού Βιβλίου. 

Το όνομά της αναγράφηκε στην τιμητική λίστα της ΙΒΒΥ 2012.   

 Έχει συνεργαστεί με πολλούς εκδοτικούς οίκους σε Κύπρο και Ελλάδα.

Παράλληλα με την εικονογράφηση, ασχολείται με τη συγγραφή όπου επίσης έχει διακριθεί.  

Οι σελίδες της Σάντρας στο διαδίκτυο:

http://sandraeleftheriou.webs.com/

http://egsandraswork.wix.com/book

…

Το σημερινό κείμενο έγραψε η Εύη Ρουσουνέλη.

Έχω εργαστεί στον τομέα των Δημοσίων Σχέσεων επί μια δεκαετία, σε διαφημιστικές εταιρείες, αλλά σύντομα με κέρδισε η αγάπη μου για τη συγγραφή. Εργάστηκα για περισσότερο από έξι χρόνια σε εφημερίδες και site με άρθρα, σε ειδικά αφιερώματα, συνεντεύξεις, καθώς και σε ρεπορτάζ επικαιρότητας. Τον τελευταίο καιρό ασχολούμαι με μεταφράσεις και ειδικές επιμέλειες σε ξενόγλωσσα βιβλία, ενώ, παράλληλα, γράφω μυθιστορήματα και παιδικά παραμύθια. Στόχος μου να δείξω πως μέσα από την αγνή οπτική γωνιά των παιδιών η ζωή θα μπορούσε να είναι καλύτερη αν όλοι προσπαθήσουμε γι’ αυτό.  Ατέλειωτη αγάπη αντλούν από μένα τα αγαπημένα μου ανίψια Κωνσταντίνος και Μιχάλης, καθώς και όλη μου η οικογένεια, η οποία με στηρίζει πάντα στην εκπλήρωση των ονείρων μου.

Εύη Ρουσουνέλη, Κηφισιά-Αθήνα

Facebook : Evi Rousouneli

email: evirouss@yahoo.gr

…

Με αγάπη από τη Φλώρινα,

Γιώτα Κοτσαύτη.

…

Η σελίδα της στήλης «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/%CE%88%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1/253798364810713?ref=bookmarks