Χανς Κρίστιαν Άντερσεν

Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν γεννήθηκε στις 2 Απριλίου του 1805 σε μια μικρή πόλη της Δανίας, την Όντενσε, που βρίσκεται κοντά στην πρωτεύουσα της χώρας, την Κοπεγχάγη.

Ο πατέρας του ονομαζόταν Χανς και ήταν παπουτσής. Η μητέρα του, η Αν Μαρί, ήταν πλύστρα. Η οικογένειά του ζούσε σε ένα σπίτι που είχε μόνο ένα δωμάτιο και ήταν πολύ φτωχή, όπως και οι περισσότεροι κάτοικοι της Δανίας εκείνη την εποχή (εξαιτίας των ναπολεόντειων πολέμων στους οποίους συμμετείχε η χώρα).

Ήταν μοναχοπαίδι και οι γονείς του τον λάτρευαν. Ειδικά ο πατέρας του, τις ώρες που δεν εργαζόταν, αφιέρωνε όλο του τον χρόνο σε εκείνον: του έλεγε διάφορες ιστορίες, του διάβαζε τα βιβλία του Λούντβικ Χόλμπεργκ (Δανός λογοτέχνης) και του Σαίξπηρ (Άγγλος θεατρικός συγγραφέας), του έφτιαχνε ξύλινα παιχνίδια και ζωγραφιές, και, όποτε μπορούσε, τον πήγαινε ακόμα και στο θέατρο.

Δυστυχώς, όμως, ο αξιολάτρευτος αυτός άνθρωπος πέθανε το 1816, όταν ο Χανς ήταν 11 χρονών. Ο θάνατος του πατέρα του τον βύθισε στη θλίψη. Δεν άντεχε να μένει στο σπίτι και, έτσι, περνούσε τις περισσότερες ώρες του στο κανάλι της Όντενσε. Εκεί έφτιαχνε μικρές χάρτινες βαρκούλες, τις έριχνε στο νερό και ονειρευόταν τη μέρα που θα ταξίδευε σε όλο τον κόσμο, μακριά από τη δυστυχισμένη ζωή.

Η δυστυχία του έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν η μητέρα του αποφάσισε πως ο μικρός έπρεπε να δουλέψει. Αρχικά τον πήγε ως εργάτη σε ένα καπνοπωλείο, όμως το παιδί, που είχε εύθραυστη υγεία, δεν άντεξε για πολύ. Υπέφερε τόσο που αναγκάστηκε να τον πάρει από εκεί και να τον πάει σε ένα ραφείο, να μάθει τη δουλειά. Ούτε εκεί ήταν εύκολο να συνηθίσει, γιατί, εκτός από τις κακές συνθήκες εργασίας, το μυαλό του ήταν στο θέατρο. Ονειρευόταν να γίνει ηθοποιός, θεατρικός συγγραφέας, τραγουδιστής, ένας διάσημος καλλιτέχνης. Μάλιστα, είχε τόσο υπέροχη φωνή, που η φήμη της έφτασε ως το παλάτι και ακόμα και ο πρίγκιπας της Όντενσε του ζήτησε να τραγουδήσει μπροστά του.

Μεγάλη παρηγοριά για τον Χανς Κρίστιαν ήταν η γιαγιά του, η μητέρα της μητέρας του, η οποία εργαζόταν στο δημόσιο ψυχιατρείο της περιοχής. Πολύ συχνά έπαιρνε μαζί της τον εγγονό της, που σύντομα έπιασε φιλίες με τους τρόφιμους. Σε αντίθεση με τα παιδιά της ηλικίας του και τους υπόλοιπους ανθρώπους, εκείνοι τον άκουγαν με μεγάλη προσοχή τις ιστορίες και τα τραγούδια του και τον αγαπούσαν πολύ.

Πολύ ψηλός και αδύνατος για την ηλικία του, με μεγάλη μύτη και φουντωτά ξανθιά μαλλιά, γινόταν συχνά στόχος για τους συνομηλίκους του, οι οποίοι τον κορόιδευαν συνεχώς. Εκτός από την εμφάνισή του, τους φαινόταν αλλόκοτη και η συμπεριφορά του και κανείς δεν ήθελε να κάνει παρέα μαζί του. Τον ίδιο ελάχιστα τον απασχολούσε αυτό. Ήταν σίγουρος πως μια μέρα θα γίνει διάσημος και έκανε τα πάντα για να πετύχει τον στόχο του. Διάβαζε μανιωδώς βιβλία και δεν άργησε να γράψει τα δικά του θεατρικά έργα. Δεν ξεχνούσε ποτέ τα λόγια μια μάντισσας. Όταν ήταν 7 χρονών η γυναίκα είπε στη μητέρα του: «Θα γίνει μεγάλος και τρανός. Και μια μέρα ολόκληρη η Όντενσε θα φωτιστεί προς τιμήν του».

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο του αγαπημένου του πατέρα, η μητέρα του αποφάσισε να ξαναπαντρευτεί. Ο Χανς Κρίστιαν ένιωθε πιο μόνος από ποτέ και, όταν έγινε 14 ετών, αποφάσισε να μετακομίσει την Κοπεγχάγη. Όταν έφτασε στη πόλη έβαλε τα κλάματα από τη συγκίνηση και την ευτυχία. Ήταν σίγουρος πως, επιτέλους, είχε έρθει η ώρα να πραγματοποιήσει τα όνειρά του! Μπορεί να είχε ελάχιστα χρήματα στην τσέπη, ήταν όμως αποφασισμένος να τα καταφέρει! Γι’ αυτό, το πρώτο πράγμα που έκανε μόλις βρήκε ένα δωμάτιο να μείνει, ήταν να πάει κατευθείαν για ακρόαση στο Βασιλικό Θέατρο. Πίστευε πως εκεί θα έβρισκε δουλειά ως τραγουδιστής, χορευτής ή ηθοποιός.

Για τρία χρόνια προσπαθούσε χωρίς αποτέλεσμα και, έτσι, αποφάσισε να επικεντρωθεί στη συγγραφή. Το 1822 έγραψε το πρώτο του έργο, με τίτλο «Νεανικές Απόπειρες» και ακολούθησαν και μερικά ακόμη. Τα έργα αυτά κέντρισαν το ενδιαφέρον ενός από τους σκηνοθέτες του Βασιλικού Θεάτρου, του Γιόνας Κόλινς, ο οποίος τον βοήθησε να πάρει υποτροφία για να φοιτήσει σε ένα σχολείο. Τα πράγματα δεν ήταν όμως όπως τα περίμενε. Ο διευθυντής του σχολείου ήταν πολύ αυστηρός και δεν συμπαθούσε καθόλου τον Χανς Κρίστιαν. Τον πρόσβαλλε και τον τιμωρούσε με κάθε ευκαιρία. Η μόνη του παρηγοριά ήταν και πάλι το διάβασμα και τα βιβλία. Παρ’ όλες τις αντιξοότητες κατάφερε όχι μόνο να τελειώσει το σχολείο, αλλά να γίνει δεκτός και στο Πανεπιστήμιο! Γράφτηκε στη φιλολογία, αλλά δεν την τελείωσε ποτέ, γιατί η συγγραφή τον είχε απορροφήσει ολοκληρωτικά.

Τα θεατρικά του έργα άρχισαν σιγά σιγά να γίνονται γνωστά με επιτυχία. Το ίδιο και τα βιβλία του. Το 1835 εκδόθηκε και η πρώτη του συλλογή με παραμύθια, με τίτλο «Παραμύθια για Παιδιά». Ακολούθησαν κι άλλες ιστορίες που γνώρισαν αμέσως την επιτυχία.

Η φήμη του ξεπέρασε τα όρια της χώρας. Ο απλός, μα ιδιαίτερος τρόπος με τον οποίο έγραφε, αγαπήθηκε από μικρούς και μεγάλους. Και δεν άργησε να πραγματοποιήσει ένα ακόμη μεγάλο του όνειρο: τα ταξίδια. Επισκέφτηκε πολλές χώρες της Βόρειας, Κεντρικής και Νότιας Ευρώπης, αλλά και των Βαλκανίων, ανάμεσά τους και την Ελλάδα.

Το 1855 δημοσίευσε ένα βιβλίο για τη ζωή του, «Το παραμύθι της ζωής μου», που τον έκανε ακόμη πιο αγαπητό στο κοινό. Όλοι θαύμαζαν το αγόρι που ξεκίνησε από μια φτωχογειτονιά και, με μόνο εφόδιο την επιμονή και τη φαντασία του, κατάφερε να πραγματοποιήσει τα όνειρά του.

Ο ίδιος ένιωθε περήφανος για όσα πέτυχε. Παρ’ όλο που δεν ευτύχησε στην προσωπική του ζωή -δεν παντρεύτηκε ποτέ, ούτε έκανε οικογένεια-, απέκτησε πολλούς αγαπημένους φίλους, αλλά και φανατικούς θαυμαστές. 

Μερικά χρόνια πριν τον θάνατό του αναγορεύτηκε επίτιμος δημότης της Όντενσε. Η ημέρα κηρύχθηκε αργία για τα σχολεία και η πόλη σημαιοστολίστηκε προς τιμήν του. Υπήρχαν παντού πανό που έγραφαν «Ο Άντερσεν τιμά την Όντενσε» και όλα τα σπίτια τοποθέτησαν στα παράθυρά τους αναμμένα κεριά. Η συγκίνηση του Άντερσεν ήταν τεράστια. Ούτε ο ίδιος μπορούσε να πιστέψει πως κατάφερε να ξεπεράσει τόσες δυσκολίες και να γνωρίσει αυτή τη μεγάλη επιτυχία. Θυμόταν σαν να ήταν χθες τις κοροϊδίες και τους χλευασμούς των υπόλοιπων παιδιών, αλλά το χαμόγελο δεν έφευγε από τα χείλη του: αυτό ήταν η απάντησή του σε όλους προσπάθησαν κάποτε να τον πληγώσουν. Εκείνη η μέρα ήταν η ολοκλήρωση της επιτυχίας και της ευτυχίας του.

Μερικά χρόνια αργότερα, στις 4 Αυγούστου του 1875, σε ηλικία 70 ετών, έφυγε από τη ζωή αθόρυβα, γαλήνιος, έχοντας εκπληρώσει όλα όσα ονειρεύτηκε.

Το σπίτι στο οποίο έζησε τα παιδικά του χρόνια λειτουργεί σήμερα σαν μουσείο και σε πολλές πόλεις σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν αναγερθεί μνημεία προς τιμήν του. Στο λιμάνι της Κοπεγχάγης υπάρχει το άγαλμα μιας γοργόνας, η οποία υπήρξε ηρωίδα ενός πασίγνωστου παραμυθιού του.

Το 2005, με τη συμπλήρωση 200 ετών από τη γέννησή του, οργανώθηκαν σε κάθε γωνιά της γης άπειρες εκδηλώσεις αφιερωμένες στη μνήμη του –ελάχιστο δείγμα τιμής για την προσφορά του στην παιδική λογοτεχνία.

 «Ο Άντερσεν ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας του, ξεπέρασε τον χώρο και τον χρόνο. Οι ιστορίες του αγαπήθηκαν εξίσου από μικρούς και μεγάλους, Βοήθησαν όσους τις διάβασαν να φορέσουν τα φτερά της φαντασίας και να πετάξουν στη χώρα της καλοσύνης και της αλήθειας, αναζητώντας την ομορφιά της ζωής. Στο μυαλό των παιδιών των επόμενων γενεών ο Άντερσεν είναι ένας πνευματικός καθοδηγητής. Με τις ιστορίες του λέει στα παιδιά ότι η ζωή δεν είναι τίποτε άλλο από ένα παραμύθι: Αν έχεις ένα όνειρο, μπορείς να γράψεις για τον εαυτό σου μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία».

Μερικά από τα πιο γνωστά παραμύθια του:

-Το ασχημόπαπο

-Η Τοσοδούλα

-Το κοριτσάκι με σπίρτα

-Η βασίλισσα του χιονιού

-Η μικρή γοργόνα

-Η πριγκίπισσα και το μπιζέλι

-Ο μολυβένιος στρατιώτης

-Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα

(Έγραψε συνολικά πάνω από 160 ιστορίες για παιδιά)

Πηγές:

1.Hjordis Varmer-Lilian Brogger, Το φτωχό αγόρι από την Όντενσε, Εκδόσεις Άγκυρα, μετάφραση: Πόλυ Μοσχοπούλου.

2. Li-Jung-Kirill Chelushkin, Χανς Κρίστιαν Άντερσεν 1805-1875, Εκδόσεις Πατάκη, απόδοση: Βαγγέλης Ηλιόπουλος.

3.Χανς Κρίστιαν Άντερσεν: το παραμύθι της ζωής του και το ασχημόπαπο, Εκδόσεις Μαλλιάρης-Παιδεία, κείμενο-επιμέλεια: Δουκαίνη Μπαχαράκη.

4.http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%B1%CE%BD%CF%82_%CE%9A%CF%81%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD_%CE%86%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%B5%CE%BD 

Μια φορά κι έναν καιρό...

 

Τα βιβλία μάς βοηθούν να μη βιαζόμαστε

ΜΗΝΥΜΑ ΚΑΙ ΑΦΙΣΑ ΙΒΒΥ 2019

Βιάζομαι!... Δεν έχω χρόνο!... Αντίο!... Ακούμε τέτοιες κουβέντες κάθε μέρα, όχι μόνο στη Λιθουανία, που βρίσκεται στο κέντρο της Ευρώπης, αλλά και σε πολλά μέρη του κόσμου. Συχνά επίσης ακούμε να λέγεται ότι ζούμε στην εποχή της υπέρμετρης πληροφόρησης της ταχύτητας και της βιασύνης.

Αν όμως πάρεις στα χέρια σου ένα βιβλίο, νιώθεις αμέσως διαφορετικά. Φαίνεται πως τα βιβλία έχουν αυτή τη θαυμαστή ιδιότητα -μας βοηθούν να χαλαρώνουμε. Μόλις ανοίξεις ένα βιβλίο και βυθιστείς στα ήρεμα βάθη του, δεν έχεις πια τον φόβο πως όλα περνούν με ξέφρενη ταχύτητα κι εσύ δεν προλαβαίνεις να δεις τι γίνεται. Ξαφνικά, αρχίζεις να πιστεύεις ότι δε χρειάζεται να τρέχεις με τόση βιασύνη για μια δουλειά μάλλον ασήμαντη. Στα βιβλία όλα συμβαίνουν ήσυχα, με μια τάξη καθορισμένη με ακρίβεια. Ίσως επειδή οι σελίδες τους είναι αριθμημένες, ίσως γιατί οι σελίδες κυλούν απαλά και γαλήνια καθώς τις γυρίζεις; Στα βιβλία, όσα έχουν γίνει στο παρελθόν συναντούν με ηρεμία τα όσα πρόκειται να συμβούν.

Το σύμπαν ενός βιβλίου είναι ορθάνοιχτο∙ συνδυάζει μ’ επιτυχία την πραγματικότητα με τη φαντασία. Και καμιά φορά αναρωτιέσαι αν ήταν σ’ ένα βιβλίο ή στη ζωή που πρόσεξες πόσο όμορφα πέφτουν από τη στέγη ενός σπιτιού οι σταγόνες του λιωμένου χιονιού ή πόσο ευχάριστος είναι στα μάτια ο τοίχος του γείτονα καλυμμένος με βρύα. Το ξέρεις από ένα βιβλίο ή από την πραγματικότητα ότι τα κόκκινα μούρα δεν είναι όμορφα μόνο αλλά και πικρά; Ήταν σ’ ένα βιβλίο ή στην πραγματικότητα που ήσουν ξαπλωμένος ένα καλοκαίρι στο γρασίδι ή που καθόσουν σταυροπόδι και κοιτούσες τα σύννεφα να ταξιδεύουν στον ουρανό;  Τα βιβλία μάς βοηθούν να μη βιαζόμαστε, τα βιβλία μάς μαθαίνουν να παρατηρούμε το καθετί, τα βιβλία μάς προσκαλούν, ακόμα και μας υποχρεώνουν καμιά φορά, να καθίσουμε για λίγο. Συνήθως διαβάζουμε καθιστοί, με το βιβλίο στο τραπέζι ή στα γόνατά μας, έτσι δεν είναι; Και δεν έχετε ζήσει άλλο ένα θαύμα -εκείνο που όταν διαβάζετε ένα βιβλίο, το βιβλίο διαβάζει εσάς; Ναι, βέβαια, τα βιβλία έχουν την ικανότητα να διαβάζουν. Διαβάζουν το μέτωπό σας, τα φρύδια σας, τις άκρες των χειλιών σας, που γυρίζουν προς τα πάνω από χαρά, προς τα κάτω από λύπη. Πρώτ’ απ’ όλα, όμως, τα βιβλία διαβάζουν τα μάτια σας. Και κοιτάζοντας μέσα από τα μάτια σας, βλέπουν… Ε, ξέρετε τι βλέπουν!

Είμαι βέβαιος ότι τα βιβλία ποτέ δε βαριούνται όταν βρίσκονται στα γόνατά μας. Κάποιος που απολαμβάνει το διάβασμα -παιδί ή μεγάλος- μας κινεί το ενδιαφέρον πολύ περισσότερο από κάποιον που δεν νοιάζεται για τα βιβλία, κάποιον που κυνηγάει διαρκώς το ρολόι, που δεν έχει ποτέ καιρό να καθίσει, που δεν καταφέρνει να παρατηρήσει πολλά απ’ όσα υπάρχουν γύρω μας.

Για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου, η ευχή μου σε όλους μας είναι: Να υπάρχουν ενδιαφέροντα βιβλία για τους αναγνώστες και ενδιαφέροντες αναγνώστες για τα βιβλία!

Kęstutis Kasparavičius (μήνυμα και αφίσα)-Λιθουανία

Μετάφραση: Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου

…

Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε το μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Την καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (International Board on Books for Young People-IBBY) το 1966. Από τότε, κάθε χρόνο, ένα διαφορετικό εθνικό τμήμα της οργάνωσης αυτής ετοιμάζει ένα μήνυμα και μία αφίσα, που διανέμονται σε όλο τον κόσμο, με σκοπό να τονίσουν την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης, και να ενθαρρύνουν τη διεθνή συνεργασία για την ανάπτυξη και τη διάδοση της λογοτεχνίας για παιδιά και νέους.

Το 2019 υπεύθυνο για το υλικό του εορτασμού είναι το Τμήμα της Λιθουανίας. Το μήνυμα και η αφίσα είναι έργα του Λιθουανού Kęstutis Kasparavičius (1954), διεθνούς φήμης εικονογράφου και συγγραφέα, ο οποίος έως σήμερα έχει εικονογραφήσει περισσότερα από 60 βιβλία, σε αρκετά από τα οποία έχει γράψει και το κείμενο. Έργα του κυκλοφορούν σε 29 χώρες, έχουν εκτεθεί σε 20 ατομικές εκθέσεις και 13 φορές στη Διεθνή Έκθεση Παιδικού Βιβλίου στην Μπολόνια. Το Τμήμα της Λιθουανίας τον έχει προτείνει αρκετές φορές για το Διεθνές Βραβείο Astrid Lindgren. 

Σε όλες τις χώρες τα παιδιά, οι συγγραφείς, οι εικονογράφοι, οι μεταφραστές, οι βιβλιοθηκάριοι, οι εκδότες, οι εκπαιδευτικοί, γιορτάζουν την παγκόσμια αυτή μέρα με διάφορες εκδηλώσεις σε σχολεία, βιβλιοθήκες, βιβλιοπωλεία, πλατείες και άλλους χώρους, δείχνοντας έτσι την αγάπη και το ενδιαφέρον τους για το βιβλίο και το διάβασμα.

Στην Ελλάδα, όπως κάθε χρόνο, το Ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ/Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, φρόντισε να μεταφράσει το μήνυμα στα ελληνικά και να παροτρύνει τους φορείς που ενδιαφέρονται για τα παιδιά και τα βιβλία του να συμβάλουν στον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου. Η αφίσα με το μήνυμα τυπώθηκε στα ελληνικά με χορηγό τις εκδόσεις Πατάκη και διανέμεται με τη φροντίδα τους.

Πηγή: Greek IBBY

Μάρτης

Το Μάρτη δεν τον βρίσκεις πουθενά. Ούτε στο κρύο ούτε στη λιακάδα. Είναι ένα σφιχτοδεμένο παλικάρι που τα θέλει όλα δικά του. Πότε φωνάζει το Χιονιά για μια παρτίδα σκάκι και πότε προσκαλεί την κυρία Λιακάδα σε μια όμορφη βόλτα. Εκείνη μάλιστα του πέρασε κάποτε στο χέρι μια όμορφη κλωστή. Κόκκινη και άσπρη.

-Τι είν’ αυτό; ρώτησε ένα καινουργιοφερμένο χελιδόνι.

-Για να μη με κάψει ο ήλιος. Γέλασε ο Μάρτης.

ΕΛΕΝΗ ΚΟΤΙΝΗ-ΤΣΙΑΛΤΑ, Η γιαγιά μου η μάγισσα, εκδόσεις Πατάκη.

…

Η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει κείμενα παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθια ή ποιήματα), διηγήματα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

…

Τη σημερινή εικόνα έκανε η Βιβή Τόμπρου-Δαβρή.

Με λένε Βιβή Τόμπρου-Δαβρή. Είμαι παντρεμένη, έχω τρία παιδιά και ζω στον Ωρωπό. Γεννήθηκα στην Αθήνα, κατάγομαι από την Κέρκυρα και από μικρή είχα πάθος για τη ζωγραφική και τα καλλιτεχνικά.  Έχω τελειώσει τη σχολή μόδας Βελουδάκη και έχω ασχοληθεί με την αγιογραφία, τα ψηφιδωτά, το ντεκουπάζ και  την κομποδετική. Το τελευταίο διάστημα ασχολούμαι με την εικονογράφηση που έγινε η καινούργια μου αγάπη.

…

Με αγάπη από τη Φλώρινα,

Γιώτα Κοτσαύτη.

…

Η σελίδα του «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/%CE%88%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1/253798364810713?ref=bookmarks

Ο πραγματικός θησαυρός

Ζούσε κάποτε ένας νεαρός που ήταν τεμπέλης. Μισούσε τη δουλειά περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο στον κόσμο. Και με τα μυαλά που είχε έφτασε να καταστραφεί. Δεν είχε τίποτε να φάει, τίποτε για να ταΐσει τη γυναίκα και το παιδί του. Στο σπίτι δεν υπήρχε ούτε ένα ψίχουλο ψωμί, ούτε μια δεκάρα. Τι να κάνει;

Πήγε τότε ο νεαρός τεμπέλης σ’ ένα γέρο σοφό. «Συμβούλεψέ με, παππούλη, τι να γίνει, τι να κάνω;» λέει ο τεμπέλης. «Στο σπίτι δεν υπάρχει ούτε ένα ψίχουλο ψωμί, ούτε μια δεκάρα. Δεν έχουμε ούτε ξύλα, ούτε ρούχα. Δεν έχω τίποτα απολύτως, είμαι ο φτωχότερος άνθρωπος στον κόσμο. Πού να πάω, σε ποιον να παραπονεθώ;»

Ο σοφός ήταν ένας φαφούτης μπαμπόγερος με μισόκλειστα μάτια. Λέει λοιπόν:

«Δηλαδή εσύ είσαι ο πιο φτωχός άνθρωπος στον κόσμο και δεν έχεις τίποτε;»

«Ναι, παππούλη, δεν έχω τίποτε. Ούτε μια δεκάρα.»

«Εγώ», λέει ο σοφός, «έχω ένα σεντούκι γεμάτο χρυσάφι. Δώσε μου το αριστερό σου χέρι για χίλια νομίσματα.»

Ο τεμπέλης σάστισε:

«Πώς να σου δώσω το χέρι μου; Είναι δυνατόν να δώσει κανείς το χέρι του; Υπάρχουν άραγε στον κόσμο τόσα χρήματα που να μπορείς να δώσεις το χέρι σου γι’ αυτά; Και τι θα κάνω δίχως χέρι; Πώς θα ζήσω, πώς θα δουλέψω;»

«Α, θέλεις να δουλέψεις κιόλας;» λέει ο σοφός. «Τότε το πόδι; Μήπως μπορείς να μου δώσεις ένα πόδι; Σου δίνω χίλια χρυσά νομίσματα.»

«Μα πώς μπορώ να δώσω το πόδι μου;» λέει ο τεμπέλης. «Μετά δεν θα μπορώ να περπατήσω! Τι θα είναι η ζωή μου δίχως πόδια; Όχι, δε σου το δίνω!»

«Τότε, λοιπόν, δώσε μου για χίλια νομίσματα ένα μάτι», λέει ο σοφός.

«Ένα μάτι; Μα εσύ στ’ αλήθεια δεν είσαι στα καλά σου! Και λένε κιόλας πως είσαι σοφός! Ποιος θα έδινε το μάτι του; Όχι, δε θα μείνω δίχως μάτι!»

«Τότε τα δόντια», λέει ο σοφός.

«Τα δόντια; Μα πώς θα τρώω δίχως δόντια; Πώς θα ζήσω δίχως δόντια; Πώς θα μιλάω;»

«Τότε, μήπως τυχόν δε λυπάσαι τη μύτη σου; Πόσο στοιχίζει η μύτη σου;»

«Δίχως μύτη θα είμαι τόσο παράξενος! Θα με βλέπουν όλοι και θα φεύγουν. Όχι, δεν δίνω τη μύτη μου.»

Λέει ο σοφός:

«Βλέπεις, λοιπόν; Είπες ότι δεν έχεις απολύτως τίποτε. Κι όπως φαίνεται έχεις δυνατά χέρια, γρήγορα πόδια, κοφτερά μάτια, γερά δόντια, όμορφη μύτη… Πρόσθεσε σ’ αυτά τα νιάτα και την υγεία σου και φαίνεται πως εσύ είσαι πλουσιότερος από μένα, βλέπεις εγώ δεν έχω τίποτε απ’ αυτά. Όμως, εσύ, καλέ μου, έχεις έναν πραγματικό θησαυρό! Πήγαινε να δουλέψεις και να χαρείς τη ζωή, δεν σου λείπει τίποτα».

Ο τεμπέλης ευχαρίστησε το γέρο και έφυγε.

Λένε πως από τότε άρχισε να δουλεύει και από τότε έχει στο σπίτι του όλα τα καλά.

ΤΟ ΚΟΥΤΣΟ ΛΕΛΕΚΙ (Λαϊκά παραμύθια των Ουζμπέκων)

Απόδοση ιστορίας: Μ. Βατάγκιν

Εκδόσεις Μάλις-Σύγχρονη Εποχή.

…

Η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει κείμενα παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθια ή ποιήματα), διηγήματα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

…

Τη σημερινή εικόνα έκανε η Κατερίνα Φυρογένη.

Η Κατερίνα γεννήθηκε το 1992 στη Θεσσαλονίκη, όπου και κατοικεί. Έχει τελειώσει το Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών Φλώρινας και έχει παρακολουθήσει πολλά παιδαγωγικά συνέδρια, σεμινάρια και ημερίδες. Ασχολείται με το σκίτσο και το ελεύθερο σχέδιο. 

Στοιχεία επικοινωνίας:

firogeni@yahoo.gr

Η σελίδα της Κατερίνας:

http://catherinedaydreamer.deviantart.com/gallery/

και εδώ:
 

https://www.instagram.com/catherinedaydreamer/?fbclid=IwAR3JGfmO_4GIBZUdKT2J6TU9zzidwNTFJgo4vUlqq_H917sbAANci52RbeU

…

Με αγάπη από τη Φλώρινα,

Γιώτα Κοτσαύτη.

…

Η σελίδα του «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/%CE%88%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1/253798364810713?ref=bookmarks