Η κόρη ενός πρίγκιπα
του Μαρόκου είχε γεννηθεί τυφλή. Καθόταν με τις ώρες στον κήπο του παλατιού,
άκουγε τα πουλιά που κελαηδούσαν, το νερό που κελάρυζε στο ρυάκι, τις φωνές των
ανθρώπων που συζητούσαν τα καθημερινά νέα, αλλά δεν μπορούσε να δει τίποτα από
αυτά και ένιωθε λυπημένη και αδικημένη που το κισμέτ ήταν τόσο σκληρό μαζί της.
Μια μέρα πέρασε κάποιος
τραγουδιστής έξω από το παλάτι και η κοπέλα άκουσε μαγεμένη τη γεμάτη πάθος
φωνή του. Πριν ακόμα χαθεί η φωνή, καθώς ο τραγουδιστής απομακρυνόταν από το
παλάτι, είχε κιόλας στείλει στον πατέρα της ένα μήνυμα, παρακαλώντας τον να
βρει τον τραγουδιστή και να τον φέρει στον κήπο για να της τραγουδά και να
ξεχνάει τον πόνο της. «Άλλωστε δεν θα μπορώ να τον δω και δεν θα τον ερωτευτώ»,
τον διαβεβαίωσε για να τον κάνει να ξεπεράσει τους δισταγμούς του.
Ο τραγουδιστής ήταν
ένας όμορφος νέος και σε λίγο όλες οι σκλάβες της πριγκίπισσας τον είχαν
ερωτευθεί. Όταν άρχισε να της τραγουδάει, η φωνή του είχε τόσο πολύ πάθος, που
το πρόσωπο της κοπέλας μεταμορφωνόταν σαν από μια παράξενη δύναμη γι’ αυτά που
ένιωθε. Μέρα με τη μέρα το τραγούδι του γινόταν πιο πονεμένο, γιατί είχε νιώσει
βαθιά στην ψυχή του το δράμα της κοπέλας και την είχε ερωτευθεί. Και ξαφνικά,
μια μέρα, πάνω στον πιο παθιασμένο αμανέ, τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα και
μπόρεσε να δει για πρώτη φορά στη ζωή της. Το πρώτο που αντίκρισε ήταν το
πρόσωπο του πανέμορφου νέου που της τραγουδούσε με τόσο πάθος και αγάπη. Τον
ερωτεύτηκε αμέσως σαν το πιο ωραίο και μοναδικό πλάσμα που είχε δει ως τότε.
Βέβαια το Κοράνιο είναι
αυστηρό: μια και είχε αντικρίσει το πρόσωπο ενός νέου χωρίς η ίδια να φορά
φερετζέ, έπρεπε οπωσδήποτε να τον παντρευτεί, παρ’ όλο που αυτή ήταν
πριγκίπισσα κι εκείνος ένας φτωχός τραγουδιστής. Ο νεαρός την είχε ερωτευτεί κι
αυτός παράφορα, αλλά ο πατέρας της κοπέλας δεν ήθελε να τους δώσει την άδεια να
παντρευτούν...
Κι όπως τελειώνουν πολλά ανατολίτικα
παραμύθια:
«Δεν ξέρω τι έγινε
ύστερα, αν τους έδωσε την άδεια ή όχι και αν παντρεύτηκαν ή όχι, αλλά πριν από
μερικές μέρες ήρθε στην πόλη μας ένας απόγονος της πριγκίπισσας και του
τραγουδιστή».
(Μαρόκο)
ΧΡΗΣΤΟΣ
ΜΑΓΓΟΥΤΑΣ, Η Σοφία των Λαών, εκδόσεις Σαΐτα.
…
Κάθε βδομάδα η
νηπιαγωγός-συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας
(παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.
Ένας εικονογράφος ή
ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.
Περιμένουμε τις
εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
…
Την εικόνα έκανε η Χρυσάνθη Σιώτη.
Γεννήθηκα στη Σέρρες,
μεγάλωσα σε χωριό, κοντά στην ησυχία και την ομορφιά της φύσης. Σπούδασα
Φυσιοθεραπεία στη Θεσσαλονίκη. Είχα την έφεση προς τη ζωγραφική με την οποία
ασχολήθηκα σοβαρά μετά τις σπουδές μου. Αγαπώ όλες τις μορφές τέχνης, διαβάζω
λογοτεχνία, ποίηση, ακούω μουσική, ιδιαίτερα εκφράζομαι με τη ζωγραφική και τα
χρώματα. Μαθήτευσα σε εργαστήρια Σχεδίου και Ζωγραφικής αλλά κυρίως είμαι
αυτοδίδακτη, προσπάθησα να βρω το δικό μου τρόπο έκφρασης. Έχω πάρει μέρος σε
ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Με συγκινεί ιδιαίτερα
το παραμύθι που μου έδωσε την ευκαιρία να το ζωντανέψω με χρώματα κι αυτό
ενθουσιάζει τα παιδιά αλλά και τους μεγάλους που συνεχίζουν να είναι παιδιά.
Έχω μελετήσει ιστορία της Τέχνης, θαυμάζω πολύ την τέχνη της Κλασικής Ελλάδας
αλλά και την τέχνη της Αναγέννησης, για το σκοπό αυτό έχω ταξιδέψει στην Ιταλία. Ενδιαφέρομαι για
τη φιλοσοφία και τη θεολογία. Αγαπώ την ορειβασία και την ποδηλασία.
…
Με αγάπη από τη
Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.
…
Η σελίδα του «Ένα
κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;