Σε λίγες μέρες
Χριστούγεννα, ο Marcellito,
ένας ποντικός που ζούσε στο υπόγειο ενός σπιτιού, και φέτος την ίδια ευχή
θα έκανε. Να ζει και να μη φοβάται για όλα, να μην τον κυνηγούν. Θέλει να ζήσει
σαν τον γάτο, να είναι κάτω από το δέντρο μαζί με όλους, να μπορεί να κάθεται
στο τζάκι, να χουζουρεύει, να τον έχουν στο γιορτινό τραπέζι και να υπάρχει κι
ένα δώρο για τον ίδιο από τον Αϊ Βασίλη. Ήθελε να είναι χρήσιμος, να προσφέρει
όπως όλοι στην οικογένεια που ζει στο ζεστό, όμορφο σπίτι. Θέλει να είναι
περήφανος για ό,τι κάνει.
Το αποφάσισε: θα άνοιγε
μια σχολή. Ναι, ναι, μία σχολή για να βοηθάει, να προσφέρει και να μάθει σε όλα
τα ποντικάκια καλούς τρόπους. Ευκαιρία τώρα που πλησίαζαν οι γιορτές, ντύθηκε
Αϊ Βασίλης, στόλισε χριστουγεννιάτικα στολίδια, κρέμασε μια πινακίδα που έγραφε
«Σχολή Savoir
vivre
για ποντικάκια!» και περίμενε τους μαθητές του.
Σε λίγο μαζεύτηκαν τρία
ποντικάκια, μετά επτά κι αργότερα όλα τα μικρά ήταν εκεί και περίμεναν τι θα
τους πει.
Τους μίλησε για τα
Χριστούγεννα, για τη γέννηση του Χριστού, για τους μάγους, το αστέρι, τους
μίλησε και για τον Άγιο μας, τον Άγιο Βασίλειο που βοηθούσε τους φτωχούς και
δίδασκε τη γενναιοδωρία και την προσφορά. Τα ποντικάκια ενθουσιάστηκαν, ήθελαν
να πηγαίνουν κάθε μέρα. Έτσι κατάφερε η σχολή του να γίνει ξακουστή και όλοι να
θέλουν να του μοιάσουν. Είχε γίνει ο μετρ των καλών
τρόπων και ο σεφ των καλών τυριών. Ναι, και των καλών τυριών γιατί εκτός από
καλούς τρόπους μάθαινε στα ποντικάκια να τρώνε επιλεκτικά και σωστά! Όλοι οι
έμποροι τυριών είχαν βρει την ησυχία τους. Τα αμπάρια και τα ψυγεία τους δεν
κινδύνευαν, δεν είχαν απώλειες. Επίσης, όσοι τυροκόμοι διέθεταν προϊόν που δεν
μπορούσε να πουληθεί, το προμήθευαν στη σχόλη του Marcellito και τους μαθητές
του.
Και ξέρετε κάτι; Κάθε Χριστούγεννα
ο Μarcellito και οι μικροί ποντικομαθητές στόλιζαν ένα μεγάλο κασέρι σε σχήμα
δέντρου που το κατασκεύαζαν οι ίδιοι στο μάθημα των τυροκατασκευών!
Στέλλα
Κουρτζόγλου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;