«Ο Οκτώβρης ξεκίνησε και…»

 

Γακοπούλου Βάγια

Οκτώβριος

Ο Οκτώβριος ξεκίνησε και, με μια αγκαλιά, αποχαιρετώντας τον αδερφό του, τον Σεπτέμβρη, του πήρε τη σκυτάλη.

Φίλησε τα φύλλα της Λεύκας κι αυτή του έστρωσε το πιο λαμπερό της κίτρινο χαλί να περάσει.

Έριξε δροσοσταλίδες στα Αγιοδημητριάτικα χρυσάνθεμα κι αυτά τον έλουσαν με το φως τους.

Φύσηξε δυνατά και οι γαλανόλευκες στα μπαλκόνια στάθηκαν προσοχή στέλνοντας, με την πνοή του, το τραγούδι τους ψηλά στων ηρώων τους κήπους.

 

Κιζιρίδου Γεωργία

Ο Οκτώβρης ξεκίνησε και γέμισε η πλάση χρυσοκαφετί χαλιά.

Φοράμε τις γαλότσες μας,

ανοίγουμε τις ομπρέλες μας

κι ανεβαίνουμε στο φθινοπωρινό χαλί.

Παίζουμε με τις σταγόνες της βροχής.

Στριφογυρίζουμε ανέμελα, σαν να είμαστε κι εμείς φύλλα που πέφτουν.

Τι όμορφο που είναι το φθινόπωρο!

 

Κοτσαύτη Γιώτα

Ο Οκτώβρης ξεκίνησε κι έχει μαζί του μια πολύχρωμη ομπρέλα.

Θα τη γυρίσει ανάποδα, αντί για καλάθι,

θα τη γεμίσει με φύλλα ξερά, με χρυσάνθεμα,

με μήλα, αχλάδια, κυδώνια,

θα βάλει μέσα μια μικρή γαλανόλευκη,

ένα τετράδιο, μολύβι και γόμα,

μερικά δώρα για τους φίλους του, τη Δήμητρα και τον Δημήτρη.

Κι αν ψιχαλίσει, τι πειράζει;

Το ουράνιο τόξο δεν αργεί!

 

Λάγιου Ζωή

Ο Οκτώβρης ξεκίνησε,

ζωηρός και παιχνιδιάρης.

Μια ζέστη, μια κρύο,

μια βροχή, μια ήλιος!

Στολίζει τα μαλλιά του με χρυσαφένια φύλλα

και στριφογυρίζει την πολύχρωμη ομπρέλα του.

Χαιρετάει τα πουλιά που ταξιδεύουν

και πλατσουρίζει,

όλος χαρά, στα νερά της βροχής.

Καλωσόρισες, σκανταλιάρη, γιορτινέ και πονηρέ!

 

Μακαριάν Μαριάννα

Στο τώρα

Ο Οκτώβρης ξεκίνησε.

«Μα πώς περνά έτσι ο καιρός;»

Δεν περνά, εμείς βιαζόμαστε και τον αφήνουμε να φεύγει.

Αχ, δες τα χρώματα, πορφύρα και χρυσό, νιώσε τη βροχή, μύρισε το μουσκεμένο χώμα.

Στο τώρα.

Γέμισε ο αέρας με παιδικές φωνές, ευωδιές που κρέμονται από τα φύλλα να τις κλέψεις και ήχους φθινοπωρινούς που αλλάζουν κάθε μέρα. Βούτηξε στο σήμερα και με τις πέντε σου αισθήσεις.

Βίωσε το κάθε σου βήμα.

Την κάθε σου ανάσα.

Και τη μελαγχολία σου ακόμα.

Όχι αύριο, όχι εχθές... στο τώρα!

 

Μαυρομάτη Σαββούλα

Ο Οκτώβρης ξεκίνησε και μύρισε χωματένια βροχή.

Ανοίγω το παράθυρο να μπει η δροσιά.

Μου ήρθε μια ιδέα!

Θα βγω να μαζέψω τα πρώτα κίτρινα φύλλα.

Θα πάω στη δασκάλα μου το πιο όμορφο κολάζ.

Μα ξαφνικά τα σύννεφα φεύγουν και ο ήλιος μού χαμογελά.

Θα πάρω το καπέλο μου.

Τελικά Οκτώβρη ήρθες;

 

Μουργελά Βασιλική

Ο Οκτώβρης ξεκίνησε κι εγώ φοράω τις γαλότσες μου και βγαίνω στη βροχή.

«Σκαντζόχοιρε, πού κρύβεσαι; Θέλεις να παίξουμε;»

«Παίρνω τα πινέλα μου κι έρχομαι να ζωγραφίσουμε τα φύλλα των δέντρων».

«Έλα να μπεις κάτω από την ομπρέλα μου».

«Μονάχα μην αργήσουμε πολύ γιατί πρέπει να κοιμηθώ».

Ο Οκτώβρης ξεκίνησε κι εγώ νιώθω μεγάλη ευτυχία που σε έχω δίπλα μου, μικρέ μου σκαντζόχοιρε .

 

Μπαφούτσου Χρύσα

Ο Οκτώβρης ξεκίνησε

κι εγώ αγκαλιά τον κρατώ τρυφερά.

Του χαμογελώ και με κερνά

μουσταλευριά και μέλι.

Χορεύουν γύρω του οι βροχούλες και τα φθινοπωρινά φύλλα τραγουδούν τα μυστικά του.

Ο ήλιος με τον Οκτώβρη παίζει κρυφτό

κι εμείς στο σχολείο με φωτεινές πινελιές αλλάζουμε τον κόσμο.

Με ζεστή ζακέτα και βροχή συντροφιά,

μας καλεί να σχηματίσουμε το πιο όμορφο ουράνιο τόξο.

Γλυκέ μας Οκτώβρη, σε προσμένουμε ξανά.

 

Νικολετσέα Σταυρούλα

Ο Οκτώβρης ξεκίνησε παιδιά,

με την πολύχρωμη ομπρέλα του στο χέρι,

έτοιμος, όπως πάντα, για τις βροχούλες που θα ξεδιψάσουνε τη γη.

Στην πλάτη κουβαλά σακίδιο γεμάτο

με χίλια πράγματα.

Για δείτε, φανταστικά χρώματα!

Καφέ, πράσινο, πορτοκαλί και κίτρινο και κόκκινο.

Χρυσάνθεμα ευωδιαστά, στρουμπουλά ρόδια, κάστανα και μήλα κατακόκκινα!

Κι ένα ασπρογάλανο πανί.

Μας γνέφει με χαρά:

«Περιμένετε, σε λίγο φτάνω».

 

Παράκοιλα Γιώτα

Ο Οκτώβρης ξεκίνησε

και σταματημό δεν έχει.

Ντυμένος ζεστά,

με χρώμα πορτοκαλί

και άρωμα χρυσάνθεμου,

ταξιδεύει στον χρόνο.

Για συντροφιά

κρατά μια τσάντα από βροχή

και μια βαλίτσα παιδικά γέλια

κεντημένη σε σχολικό καμβά.

Στην πλάτη του περήφανος

κουβαλά τους ήρωες του ’40

κι ένα κομμάτι ασπρογάλανο πανί.

Αυτό το λίγο φτάνει

να ντύσει την ελευθερία!

 

Πάτση Ελένη

Οκτώβρη γιορτινέ

Ο Οκτώβρης ξεκίνησε κι έχω χαρά μεγάλη! Τα γενέθλιά μου έφτασαν και θα γιορτάσω ξανά. Οκτώβρη μου, μήνα γιορτινέ, δώσε σε όλους χαρές. Ετοίμασε βροχούλες και πλούσιο αεράκι, καλά τα δέντρα τίναξε, δρόσισε από άκρη σε άκρη την πλάση που σε λαχτάρα. Όλα τα παιδιά μποτάκια, ομπρέλες, ζακετούλες κι ένα φιλί από τη μαμά συντροφιά μας στο σχολείο.

Οκτώβρη μου, που δεν έχεις «μη», είσαι χαρά, γιορτή, χρυσάνθεμο ολάνθιστο στο χέρι μου.

 

Τσιμερίκα Θωμαή

Ο Οκτώβρης ξεκίνησε κι

έκοψε εισιτήριο.

Για τη χώρα των ανθρώπων.

Κουβαλά στην πλάτη ομπρέλες.

Στην αγκαλιά χρυσοκίτρινα φύλλα.

Στις χούφτες του, ο αέρας κοιμάται

Όταν ακουμπάει την καρδιά του,

ο ήλιος βγαίνει για σεργιάνι.

Η βροχούλα τον αγγίζει πού και πού.

Του αρέσει το σχολείο.

Οι εκδρομές στην πλάση.

Φέρνει το μάζεμα της πράσινης ελιάς.

Μαζί του έρχονται γιορτές.

Του Αγίου Δημητρίου.

Και η επέτειος του ΟΧΙ.

 

Φλογερά Ελένη

Ο Οκτώβρης ξεκίνησε και μου έστειλε πρόσκληση.

Με κάλεσε στον χορό των φύλλων, στο δρυόδασος.

«Καλέ μου μήνα, δεν έχω ντάμα» του είπα

κι εκείνος μου έστειλε ένα μπουκέτο υπέροχα φύλλα.

Διάλεξα για ντάμα μου ένα χρυσοκόκκινο πλατανόφυλλο

και μαζί στροβιλιζόμαστε όλη τη βραδιά

υπό τους ήχους μιας μεθυστικής μουσικής.

Είμαστε ακόμη μαζί. Από κείνη τη βραδιά και για πάντα.

 

Γράφτηκαν με αφορμή το παιχνίδι γραφής εδώ:

https://www.facebook.com/photo?fbid=10229631018593220&set=a.10201219933733855

Μπορείτε ν’ αφήσετε και τις δικές σας εκδοχές στα σχόλια.