Στο νηπιαγωγείο του
Μάρκου ήρθε ο Αϊ-Βασίλης. Το ‘ξεραν πως θα ‘ρθει εκείνη την ημέρα. Τους το ‘χε
πει η Χριστίνα και τον περίμεναν. Όλα τα παιδιά ήταν αναστατωμένα και
φοβόντουσαν λιγάκι. Μόνο τον Μάρκο δεν τον ένοιαζε καθόλου. Έτσι έλεγε
τουλάχιστον.
Ξαφνικά χτύπησε η
πόρτα: τακ τακ τακ. Όλα τα παιδιά έτρεξαν και πιάστηκαν από τη φούστα της
Χριστίνας. Η πετούγια της πόρτας κουνήθηκε και κάποιος έσπρωξε αργά το
πορτόφυλλο. Στο άνοιγμα του στεκόταν ο Αϊ-Βασίλης. Ήταν ψηλός, με άσπρα γένια,
κόκκινο μακρύ παλτό, και κουβαλούσε στην πλάτη ένα σακούλι. Ο Μάρκος στεκόταν
μόλις δυο βήματα από κοντά του. Ήταν ο μόνος που δεν είχε κρυφτεί στη φούστα
της Χριστίνας.
-Γεια σου, Αϊ-Βασίλη!
φώναξε. Καλωσόρισες! Δεν παγώνεις έξω που γυρίζεις με τόσο κρύο;
Ο Αϊ-Βασίλης
ξαφνιασμένος με την υποδοχή και δεν ήξερε τι να πει. Δεν είχε συνηθίσει,
φαίνεται, σε τέτοιες ερωτήσεις!
-Σε περιμένουμε όλο το
πρωί, συνέχισε ο Μάρκος απτόητος. Αυτή εκεί είναι η Χριστίνα, η νηπιαγωγός μας,
και οι άλλοι είναι η Άννα, ο Σωτήρης, ο Γιάννης, ο Ηλίας, η Λίτσα, ο Κώστας, η
Κατερίνα κι εγώ! Δε μου λες, εσύ στο σπίτι σου έχεις χριστουγεννιάτικο δέντρο;
Εμείς έχουμε ένα στο σπίτι μας κι ένα εδώ, στο νηπιαγωγείο.
Ο Αϊ-Βασίλης στεκότανε
σιωπηλός και αμίλητος, κι ο Μάρκος έλεγε κι έλεγε, σαν να ‘χει φάει γλιστρίδα.
-Αλλά δε μας είπες, Αϊ-Βασίλη,
ήρθες ίσαμε δω με το λεωφορείο ή με κείνο το έλκηθρο, που βλέπουμε στα βιβλία;
Ο Μάρκος περίμενε τώρα
την απάντηση. Εξάλλου, δεν ήξερε και τι άλλο να πει. Σήκωσε το κεφάλι του και
κοίταξε τον ψηλό άντρα με τη μακριά άσπρη γενειάδα και ξαφνικά τρόμαξε. Τόση
ώρα που μιλούσε, έπαιρνε θάρρος. Τώρα έκανε μια στροφή κι έτρεξε να κρυφτεί κι
αυτός πίσω απ’ τη φούστα της Χριστίνας.
Ο Αϊ-Βασίλης αναστέναξε
ξαλαφρωμένος. Οι πολλές ερωτήσει τον είχανε μπερδέψει. Αυτός δεν ήρθε να πιάσει
κουβέντα. Ήρθε μόνο να αφήσει τα δώρα και να φύγει.
-Αϊ-Βασίλη, θα πιεις
ένα ζεστό τσάι; τον ρώτησε η Χριστίνα.
-Ευχαρίστως, είπε
εκείνος. Πρώτα όμως να μοιράσω τα δώρα σας.
Ακούμπησε κάτω το βαρύ
του σάκο και τον άνοιξε. Όλα τα παιδιά πήδηξαν απ’ τη χαρά τους κι έτρεξαν
κοντά του να πάρουν τα δώρα τους.
ΕΛΕΝΗ
ΤΟΡΟΣΗ, Κουμπότρυπες και ελέφαντες, εκδόσεις Πατάκη.
…
Κάθε βδομάδα η
νηπιαγωγός-συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας
(παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.
Ένας εικονογράφος ή
ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.
Περιμένουμε τις
εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr
…
Την εικόνα έκανε η Παναγιώτα Γεωργάτου.
Γεννήθηκα στην Αθήνα, όπου και κατοικώ μέχρι σήμερα,
το 1979. Έχω τελειώσει το τμήμα γραφιστικής του ΑΚΤΟ και, παράλληλα με την
ενασχόλησή μου ως βοηθός συμβολαιογράφου τα τελευταία δέκα χρόνια, δουλεύω ως
freelancer γραφίστρια και εικονογράφος.
…
Με αγάπη από τη
Φλώρινα,
Γιώτα Κοτσαύτη.
…
Η σελίδα του «Ένα
κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;