Η γιορτή του Χρόνου στη Μαργαριτοχώρα

Ο ήλιος άπλωνε τα μαλαματένια του δάχτυλα στην ανατολή εκείνο το ανοιξιάτικο πρωινό που οι μαργαρίτες φόρεσαν τα γιορτινά τους. Ήταν πανέμορφες με τ’ άσπρα και τα κίτρινα καπέλα τους, μια μεγάλη συντροφιά που φλυαρούσε ασταμάτητα στο μεγάλο πράσινο λιβάδι,ωκάτω από τον λαμπρό ήλιο που τις καλημέρισε χαμογελώντας.

Μια κατακόκκινη παπαρούνα με το φλογάτο φόρεμά της κάθισε στη μέση της πολύβουης συντροφιάς και με το συνοδό της, ένα χρυσοπράσινο μπουρμπούτσαλo που έπαιζε βιολί, άρχισε να τραγουδά κάνοντας τις μαργαρίτες να σταματήσουν τη φλυαρία τους και να γυρίσουν τα χρωματιστά τους κεφαλάκια προς το μέρος της. Η φωνή της ακουγόταν γλυκά καθώς τραγουδούσε: «Ήρθες ανοιξιάτικο πρωί, σ’ έντυσε η αυγή με χίλια δώρα, τη μικρή μας μαργαριτοχώρα, έβαψες χιλιοχρωματιστή. Τα μπουμπούκια ανοίξαν στα κλαδιά, κι ήρθαν πεταλούδες να καθίσουν, η γιορτή αρχίζει για καλά, θαύματα τα μάτια θ’ αντικρίσουν.»

Χωρίς να καταλάβουν πώς, οι μαργαρίτες είχαν πιαστεί χέρι με χέρι και χόρευαν σ’ ένα μεγάλο κύκλο, γύρω από την παπαρούνα και τον χρυσοπράσινο βιολιστή. Ο ήλιος είχε στεριώσει για καλά στο γαλάζιο ουρανό και το καταπράσινο λιβάδι σαν μαγεμένο, άλλαζε χρώματα κι οι ευωδιές του πλημμύρισαν την πλάση. Ζήλεψαν τα ξερόκλαδα και ντύθηκαν με πράσινα πέπλα, ζήλεψαν οι θάμνοι κι έβαλαν πολύχρωμα σκουφάκια, ζήλεψαν οι λεύκες και πλουμίστηκαν με ασήμι και το ποτάμι ζήλεψε κι αυτό και κατέβαινε χορεύοντας από την κορυφή του βουνού.

Η γιορτή στη μαργαριτοχώρα είχε ανάψει για τα καλά και τα πρώτα χελιδόνια φτερούγισαν στα πιο πράσινα κλαδιά για να χτίσουν τις φωλιές τους. Οι μαργαρίτες χόρευαν και τραγουδούσαν ασταμάτητα κι η άνοιξη απλώθηκε στο πράσινο λιβάδι , φανταχτερή, πολύβουη και λαμπερή καθώς ο ήλιος από ψηλά την έβαφε χρυσαφένια. 

Ο καιρός όμως κύλησε γοργά πιο γρήγορα κι από το νερό που χόρευε στο ποτάμι κι η παπαρούνα ξαπλωμένη νωχελικά κάτω από τον παχύ ίσκιο ενός πλάτανου, τραγουδούσε τώρα για το ζεστό καλοκαιράκι: «Κάνει ο χρόνος κύκλο και γυρνά στο λιβάδι που έχει κιτρινίσει, κάθε μαργαρίτα έχει λυγίσει στου καλοκαιριού την αγκαλιά.» Οι μαργαρίτες έγειραν τα κεφάλια τους κι αναζητούσαν λίγη δροσιά ενώ ένας τζίτζικας τραγουδούσε κρυμμένος στις πευκοβελόνες.

Έτσι πέρασαν οι μέρες οι ζεστές κι όταν άρχισαν να μικραίνουν, ένας γκριζωπός σαλίγκαρος σκαρφάλωσε στο σύννεφο κι έφερε τα πρωτοβρόχια. Φύσηξε ένα ψυχρό αεράκι και τα πέταλα της παπαρούνας σκόρπισαν πάνω στα κίτρινα καπέλα που φορούσαν οι μαργαρίτες. Το σύννεφο στάθηκε πάνω από τη λεύκα και το τραγούδι της παπαρούνας μπερδεύτηκε με τον ήχο της βροχής: «Το τραγούδι της βροχής θα πω, στα κλαδιά που πέφτει και σκορπάει, έρχεται το σούρουπο θαμπό, δρόμος στον χειμώνα που μας πάει.» 

Η βροχή δυνάμωσε και οι πολύχρωμες φορεσιές που στόλιζαν τις μαργαρίτες σκόρπισαν ανάμεσα στα κίτρινα φύλλα που έφερε μαζί του το φθινόπωρο. Λίγο πριν ανταμώσουν με το νερό του ποταμού και χαθούν στη θάλασσα, ο χειμώνας σκέπασε το λιβάδι μ’ ένα κατάλευκο σεντόνι. Κάτω από την παγωμένη του αγκαλιά κοιμήθηκαν γλυκά οι μαργαρίτες κι η παπαρούνα αποκοιμήθηκε κι αυτή κρατώντας σφιχτά το κατακόκκινο καπέλο της.

Ένα σπουργίτι που τριγυρνούσε μοναχό, τις νανούριζε σιγοτραγουδώντας: «Όλα μοιάζουν μες στην ερημιά, σαν παραμυθιού να’ναι εικόνα, ησυχάζει η φύση αγκαλιά με το κρύο χάδι του χειμώνα. Μα όμως θα περάσει ο καιρός και καθώς ο χρόνος θα γυρίσει, ξάστερος θα λάμψει ο ουρανός, άνοιξη τη γη θα πλημμυρίσει.» Ναι! Ναι! Ψιθύρισαν τα λουλούδια κι έγειραν στο λευκό τους μαξιλάρι, προσμένοντας το γύρισμα του χρόνου…

ΜΑΡΙΑΝΘΗ ΠΛΕΙΩΝΗ (ανέκδοτο κείμενο)

…

Κάθε βδομάδα η νηπιαγωγός-συγγραφέας Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει ένα κείμενο παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθι ή ποίημα), διήγημα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

…

Τη σημερινή εικόνα έκανε η Μαρία Καλαϊτζίδου.

Γεννήθηκα στις 2 Ιανουαρίου 1980 στη Θεσσαλονίκη. Μένω στον Παντελεήμονα του Κιλκίς με τον σύζυγο και τα δυο μας παιδιά.

Σπούδασα γραφιστική στο ΙΕΚ Κιλκίς, στο τμήμα ΓΡΑΦΙΣΤΩΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ

ΣΧΕΔΙΑΣΗΣ ΕΝΤΥΠΟΥ 1999-2001.

Έχω παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής και αγιογραφίας στα τμήματα του δήμου Ελευθερίου-Κορδελιού.

…

Το κείμενο έγραψε η Μαριάνθη Πλειώνη.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Εργάζομαι ως εκπαιδευτικός στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση 28 χρόνια -τα τελευταία 6 στην Ειδική αγωγή. Μου αρέσει να γράφω ιστορίες για μικρούς και μεγάλους και να βλέπω γύρω μου τους ανθρώπους να χαμογελούν.

…

Με αγάπη από τη Φλώρινα,

Γιώτα Κοτσαύτη.

…

Η σελίδα της στήλης «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/%CE%88%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1/253798364810713?ref=bookmarks