Η Τατιάνα Ζωγράφου επιλέγει και προτείνει

Έλληνες συγγραφείς επιλέγουν και μοιράζονται μαζί μας αγαπημένα τους αποσπάσματα από βιβλία παιδικής, εφηβικής ή νεανικής λογοτεχνίας

Όταν είχα μικρή τη μεγάλη μου κόρη, εκεί γύρω στα πέντε της χρόνια, το διαβάζαμε κάθε βράδυ... Μια εγώ, μια ο μπαμπάς της και πάντα βουρκώναμε όλοι μας. Αλλά μετά δεν είχαμε λύπη στην καρδιά αλλά μια γλυκιά ανακούφιση. Νομίζω ένα από τα ομορφότερα κείμενα για την απώλεια, την αγάπη στα ζωντανά του κόσμου και άρα την αγάπη προς όλους μας, τη φιλία... Και φυσικά από τον αγαπημένο συγγραφέα όλων μας, Μάνο Κοντολέων,  σε εικονογράφηση του Βασίλη Παπατσαρούχα στα πιο τρυφερά του.

Τατιάνα Ζωγράφου  (συνθέτρια,νηπιαγωγός, δασκάλα μουσικής)

Σεπτέμβριος 2017

Ελίτσα ή Παπαρούνα;

...Κι από στόμα σε στόμα η ιστορία αυτή ταξίδεψε όλο τον υπόλοιπο χειμώνα και τις πρώτες μέρες του Μάρτη και όταν πια το λιβάδι το σκέπασε και πάλι το πράσινο χορτάρι και το στόλισαν ξανά οι κόκκινες παπαρούνες, και τα φυλλαράκια της ελιάς ασημίζανε στο φως του ήλιου, το αγόρι που καθόταν δίπλα από εκεί που «κοιμότανε»  το σκυλί του, είδε να τον πλησιάζουν άλλα παιδιά, πολλά παιδιά- παιδιά της τάξης του, του δικού του σχολείου, παιδιά από άλλες πολιτείες και άλλα χωριά και το κάθε παιδί κάτι κρατούσε... Μια ζωγραφιά κρατούσε το κάθε παιδί.

Το κάθε παιδί είχε με τον δικό του τρόπο ζωγραφίσει την Ελίτσα ή Παπαρούνα, που πάει να πει πως στου κάθε παιδιού την καρδιά είχε χωθεί η ιστορία που είχε γράψει το αγόρι και πως μέσα από αυτήν, η σκυλίτσα για πάντα ζούσε.

Και το αγόρι τότε πρώτα ζήλεψε γιατί δεν ήθελε να μοιράζεται με άλλους μήτε τις χαρές μήτε τις λύπες του.

Αλλά μια παπαρούνα που είχε φυτρώσει ακριβώς κάτω από την ελιά, έγινε ξαφνικά τόσο όμορφη, τόσο έλαμψε, που λες και κάποιο μήνυμα ήθελε να στείλει.

Και το αγόρι τότε κατάλαβε και σηκώθηκε, πήρε να μαζεύει όλες τις ζωγραφιές των άλλων των παιδιών και το καθένα το ρωτούσε: «Ελίτσα ή Παπαρούνα;... Ελίτσα ή Παπαρούνα;»

Και δεν αποφασίσανε ποτέ για το όνομα. Γιατί πάντα στον καθένα αρέσει το χρώμα που έχει της ελιάς ο καρπός και πάντα και στον καθένα αρέσει το χρώμα που έχει στα πέταλά της η παπαρούνα.

Πάντα και στον καθένα η σκυλίτσα μέσα στην καρδιά του θα ζούσε. Γιατί είχε γίνει πια ιστορία και ζωγραφιά. Είχε γίνει ανάμνηση και μνήμη.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ελίτσα ή Παπαρούνα;»

(Μάνος Κοντολέων, Ελίτσα ή Παπαρούνα;, εκδόσεις Άγκυρα, εικονογράφηση: Βασίλης Παπατσαρούχας, 2009)

Η Τατιάνα Ζωγράφου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Παιδαγωγικά στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και συνέχισε τις μεταπτυχιακές της  σπουδές στην Αγγλία με αντικείμενο  τη Μουσική στην Εκπαίδευση (Master in Music Education, University of Reading). Πραγματοποίησε σπουδές μουσικής στο Ελληνικό Ωδείο Ιωαννίνων και αργότερα στο  Ωδείο Εν Οργάνοις στην Αθήνα.  Παράλληλα σπουδάζει κλασσικό τραγούδι στο Ωδείο Κόνταλυ. Το 2007 πήρε  Πτυχίο Μονωδίας με καθηγητή  της  τον Κώστα Πασχάλη και τον Ιούνιο του 2012  πήρε  Δίπλωμα Μονωδίας με καθηγήτριά της την Χριστίνα Γιαννακοπούλου.  Από το 1998 εργάζεται ως μουσικός στο Αρσάκειο Νηπιαγωγείο Ψυχικού και συνθέτει τραγούδια για μικρούς και μεγάλους έχοντας στο ενεργητικό της μέχρι σήμερα επτά δισκογραφικές εργασίες,  (τον Οκτώβριο του 2017 θα κυκλοφορήσει ο 8ος δίσκος της με τίτλο «Φόραγε κίτρινο σκουφί»). Στα τραγούδια της συμμετέχουν σπουδαίοι ερμηνευτές, όπως η Μαρία Φαραντούρη, η Νένα Βενετσάνου, η Σαβίνα Γιαννάτου, ο Βασίλης Παπακωσταντίνου, ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Τάσος Αποστόλου, ο Βαγγέλης Γερμανός, η Ειρήνη Δερέμπεη, ο Δημήτρης Ζερβουδάκης, ο Χρήστος Θηβαίος, ο Κώστας Θωμαϊδης, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Ηλίας Λιούγκος, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ο Γιώργος Νταλάρας, η Δάφνη Πανουργιά, η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ο Τάσης Χριστογιαννόπουλος  κ.α.  

Ως ερμηνεύτρια συνεργάζεται με διαπρεπείς  Έλληνες μουσικούς σε αφιερώματα  στη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι όπως η Ντόρα Μπακοπούλου, ο Θόδωρος Κοτεπάνος, ο Δημήτρης Μπουζάνης,  ο Νίκος  Πλατύραχος, ο Κώστας  Χάρδας κ.α.. Σημαντικότερη στιγμή στην καριέρα της ως συνθέτρια, ήταν η συμμετοχή της  στην «Μεγάλη ημέρα της ποίησης» στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στην αίθουσα Χρήστου Λαμπράκη, τον Μάρτιο του 2014, παρουσιάζοντας αλλά και ερμηνεύοντας τα τραγούδια της για παιδιά  μαζί με τον βαρύτονο Κωστή Ρασιδάκι, τον τενόρο Κώστα Ζαμπούνη,  την παιδική χορωδία των Αρσακείων- Τοσιτσείων σχολείων καθώς και το εξαμελές μουσικό σχήμα των «Κόκκινων Γάτων» που εδώ και 18 χρόνια στηρίζει τη μουσική της. Επίσης ξεχωρίζουν η συμμετοχή της στην Πανευρωπαϊκή  Ημέρα Μουσικής στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (21 Ιουνίου 2016) ερμηνεύοντας με τον Ανδρέα Καρακότα τον Μεγάλο Ερωτικό του Μάνου Χατζιδάκι, Τις Μπαλάντες της Οδού Αθηνάς, και τα Παράλογα , καθώς και η συμμετοχή της στο 11ο Διεθνές Συμπόσιο για τη Φιλοσοφία στη Μουσική Παιδαγωγική στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (Μάιος 2017) ερμηνεύοντας τον Ματωμένο γάμο.

Τον Νοέμβριο 2016 κυκλοφόρησε το 1ο της βιβλίο για παιδιά με τίτλο «Τι θα έκανα αν ήμουν Αϊ – Βασίλης», ένα εορταστικό μανιφέστο όπως η ίδια χαρακτηριστικά ονόμασε, για μικρούς και μεγάλους» (Καλέντης, 2017), με το οποίο επιχειρεί να ευαισθητοποιήσει τα παιδιά σε θέματα ισότητας και να τα ωθήσει σε μια κατεύθυνση πνευματικής αναζήτησης «δώρων» για τους συνανθρώπους μας αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό. 

Η συστηματική ενασχόλησή της τόσο ως εκπαιδευτικού όσο και ως συνθέτριας με το τραγούδι την οδήγησε στην επιλογή να εκπονήσει διδακτορική διατριβή (από 1η Σεπτεμβρίου 2016 έχει εκπαιδευτική άδεια) με γενικό θέμα της «Μουσική και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση» και ειδικότερα τη συμβολή του τραγουδιού στην ευαισθητοποίηση των παιδιών σε θέματα σεβασμού στην ετερότητα. 

Ιδέα-επιμέλεια στήλης: Γιώτα Κοτσαύτη 

https://www.facebook.com/yota.kotsaftitheofanous