Ήταν κάποτε ένας πατέρας που είχε τρεις γιους. Τα παιδιά όλη τη μέρα τεμπέλιαζαν και δεν ήθελαν να δουλέψουν, ούτε και να πάνε στο σχολείο.
Ο πατέρας στεναχωριόταν πολύ που τους έβλεπε έτσι. Γι’ αυτό, πριν πεθάνει, έγραψε μια διαθήκη. Σ’ αυτήν τη διαθήκη έλεγε ότι στη βιβλιοθήκη του χωριού, μέσα σ’ ένα βιβλίο, υπάρχει ένα γράμμα που λέει για έναν μεγάλο θησαυρό. Τα παιδιά άρχισαν να μαθαίνουν να διαβάζουν για να πάνε στη βιβλιοθήκη να βρουν το γράμμα. Διάβασαν λοιπόν πολύ καιρό, έμαθαν γράμματα και πήγαν στη βιβλιοθήκη. Εκεί, άρχισαν να ανοίγουν όλα τα βιβλία για να βρουν σε ποιο είναι το γράμμα. Αφού διάβασαν όλα τα βιβλία της βιβλιοθήκης, έμαθαν τόσα πολλά, ώστε έγιναν σοφοί. Γράμμα δεν βρήκαν, αλλά συνέχισαν να διαβάζουν. Ο βασιλιάς, μόλις έμαθε ότι έγιναν σοφοί, τους κάλεσε στο παλάτι και τους έκανε σύμβουλούς του. Τα παιδιά τότε κατάλαβαν ότι ο θησαυρός που είχε υποσχεθεί ο πατέρας τους ήταν οι γνώσεις που απέκτησαν με το διάβασμα. Από τότε δεν σταμάτησαν να μελετάνε κα έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
ΕΥΔΟΚΙΑ ΠΟΙΜΕΝΙΔΟΥ-ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
Παραμύθια, μύθια, αλήθεια, εκδόσεις Περίπλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;