Ξεμυτίζουν οι τουλίπες απ’ τη γη και τα παιδιά…

 

Γακοπούλου Βάγια

Ξεμυτίζουν οι τουλίπες απ’ τη γη

και τα παιδιά μαζεύουν ήλιο με τις χούφτες τους

και τον ακουμπούν στα πέταλα.

Κόκκινα, κίτρινα, μπλε,

πορτοκαλί και μοβ άνθη γεννιούνται.

Χρώματα πλημμυρίζει το λιβάδι.

Βάφουν τα χέρια,

βάφουν τα μάγουλα,

βάφουν τα όνειρα

και γίνονται ουράνιο τόξο.

 

Γκατζελάκη Χρύσα

Ξεμυτίζουν οι τουλίπες απ’ τη γη

και τα παιδιά χρωματίζουνε τις στάλες απ’ τα πέταλα.

Με πινέλα φυλλαράκια

και όλο το σύμπαν για καμβά,

φτιάχνουν τον δικό τους κόσμο,

κίτρινο βάφουν τον θόλο,

κατακόκκινη καρδιά

και για ανθρώπους χρυσές τούφες

απ’ τα μαλλιά του ήλιου.

 

Λύκου Ιωάννα

Ξεμυτίζουν οι τουλίπες απ’ τη γη

και τα παιδιά τρέχουν στην εξοχή να τις χαρούν.

Στέκονται καμαρωτές στον ανθισμένο κήπο,

σκορπούν το άρωμά τους

και καλωσορίζουν την Άνοιξη.

Φαντάζουν μαγικές στο βλέμμα των παιδιών,

σαν χρώματα του ουράνιου τόξου

που κατέβηκε στη γη.

Μακάρι να κρατήσει για πολύ η μοναδική αυτή ομορφιά,

που γεμίζει το νου με χρώματα και ηρεμεί την ψυχή των παιδιών!

 

Πεντάρη Άννα

Ξεμυτίζουν οι τουλίπες απ’ τη γη

και τα παιδιά ανθίζουν,

γελούν και τρέχουν αγκαλιά.

Ο ήλιος τα ποτίζει

με φως και ελπίδα ολόγυρα,

αστράφτουν τα μαλλιά τους,

γεμίζει χρώμα η καρδιά,

τα όνειρα πληθαίνουν...

Μονάχα η αγάπη θα νικά,

αυτό θα το πιστέψουν,

καθώς τα αστέρια θα ’ρχονται

να πάρουν τη σειρά τους.

Θα τρέξουν να το πουν παντού

και ο κόσμος θα αλλάξει!

 

Σταθοπούλου Ιωάννα

Ξεμυτίζουν οι τουλίπες απ’ τη γη

και τα παιδιά θαυμάζουν τα φωτεινά λουλούδια.

Κοιτούν το όμορφο λιβάδι, που είναι με χρώματα λουσμένο.

Με πίνακα ζωγραφικής στα μάτια τους φαντάζει.

Να μία κίτρινη τουλίπα, που λάμπει στο κίτρινο του ήλιου.

Να και μια κόκκινη και μια μοβ και μια πορτοκάλι.

Ξεφυσάνε αρώματα μεθυστικά,

με φύλλα που παιχνιδίζουν στο απαλό αεράκι

και τα πέταλα που σκορπίζουν σταγόνες ελπίδας και δροσιάς.

 

Φιτσιάλου Αικατερίνη

Ξεμυτίζουν οι τουλίπες απ’ τη γη

και τα παιδιά αραδιάζουν τα όνειρά τους

στα πρωτόβγαλτα τα φύλλα.

Θα ανοίξει ο καιρός,

θα φύγει η συννεφιά

και θα τρέχουν αγκαλιά με το κόκκινο το χρώμα.

Ξεγνοιασιά, ανεμελιά μέσα στ’ άνθη και τη χλόη,

θα ’ρθει πάλι ο καιρός που όλοι θα σμίξουν ξανά.

 

Γράφτηκαν με αφορμή ένα παιχνίδι γραφής εδώ:

https://www.facebook.com/photo/?fbid=10228172305446303&set=a.10201219933733855

Μπορείτε ν’ αφήσετε και τις δικές σας εκδοχές στα σχόλια.