Ένα παράξενο ωραίο πουλί

…μου λέει για ένα παράξενο ωραίο πουλί με θαυμάσιο λειρί, που στο κεφάλι και στο στήθος του έχει χρώματα καστανά και κίτρινα και οι φτερούγες του είναι μαύρες με κορδέλες άσπρες. Πετά χαμηλά, στις έρημες πέτρες, τρέχει τρελά, δεξιά-ζερβά, πιάνει τα ζουζούνια και τα τινάζει ψηλά, ανοίγοντας ύστερα το ράμφος του να τα πάρει μέσα. Είναι πολύ όμορφο πουλί μα ποτέ δεν τραγουδά. Ό,τι είχε να πει στη γη, ό,τι είχε να κάμει στη ζωή του, το έδωσε με το χρώμα. Γι’ αυτό ο Θεός τού πήρε τη φωνή -επειδή θα ήταν άδικο για τ’ άλλα πουλιά του δάσους να τα ‘χει αυτό όλα, τη φωνή και τα χρώματα.

ΗΛΙΑΣ ΒΕΝΕΖΗΣ

(απόσπασμα από την Αιολική Γη)

…

Η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει κείμενα παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθια ή ποιήματα), διηγήματα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

…

Την εικόνα έκανε ο Κοσμάς Αγέρας.

Ονομάζομαι Κοσμάς Αγέρας, γεννημένος στις 22 Φεβρουαρίου 1989 και με καταγωγή από την πόλη της Θεσσαλονίκης. Απέκτησα το 2007 το απολυτήριο Τεχνικού Λυκείου με ειδικότητα Τεχνικού Υπολογιστών και Δικτύων. Ακολούθησαν σπουδές το 2008-2010 στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ, με το πτυχίο Μουσικής Τεχνολογίας καθώς και παρακολούθηση μαθημάτων Σκάκι και μετέπειτα πιστοποίηση Διδασκαλίας. 

Πλέον ασχολούμαι με την Εικαστική Τέχνη και η εξερεύνηση μου άρχισε σε μία Ιδιωτική Σχολή Καλών Τεχνών το 2000, έχοντας δίπλα μου την Εικαστικό κυρία Ταρσή Τζενανίδου, αποκτώντας έτσι το πτυχίο Ζωγραφικής και Σχεδίου με πιστοποίηση Διδασκαλίας. Συνέχισα λαμβάνοντας μέρος σε αρκετούς διαγωνισμούς και εκδηλώσεις, πετυχαίνοντας πολλαπλές διακρίσεις, όπου παρουσίαζα έργα διαφόρων θεματικών όπως ο νατουραλισμός. Για αρκετό διάστημα η απασχόλησή μου ήταν ερασιτεχνική, μελετώντας συνεχώς ρεύματα και διάσημους ζωγράφους και εξελίσσοντας όλες τις γνώσεις που είχα αποκτήσει μέχρι τότε. Όχι μόνο γεμίζοντας με χρώμα και συναίσθημα άδειους καμβάδες, αλλά βάζοντας στον καθένα και μία ξεχωριστή πινελιά!

Μεγάλη στιγμή για μένα αποτελεί το επόμενο διάστημα που ακολούθησε, το 2015-2017,  όπου συνεργάστηκα επαγγελματικά με γνωστό Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης στη Πυλαία Θεσσαλονίκης (Hehe Art, Play & Therapy). Συνέβαλα, προσφέροντας γνώσεις και εμπειρίες στα παιδιά μέσω βιωματικών δράσεων που επηρέασαν σημαντικά την προσπάθεια για μια διαφορετική αντιμετώπιση της παιδικής τέχνης και μάθησης. Η συμμετοχή μου αφορούσε τόσο εικαστικές δημιουργίες παρέα με τους μικρούς φίλους, όσο και επαφή με αισθητηριακά υλικά όπως ο φυσικός πηλός. Ακολούθησαν έτσι πολλές εκδηλώσεις σε γνωστά Εκπαιδευτικά Κέντρα όπως το Κολλέγιο ΔΕΛΑΣΑΛ και η Αμερικανική Γεωργική Σχολή, αλλά και στο κέντρο της Θεσσαλονίκης τα Χριστούγεννα του 2016, με γονείς και παιδιά να ζωγραφίζουμε και να πλάθουμε με πηλό ανθρώπινες φιγούρες και γιορτινά δρομάκια.

Από το 2017-έως και σήμερα ξεκίνησα:

•           Παράδοση ιδιωτικών μαθημάτων ζωγραφικής.

•           Συνεργασία με την εταιρεία Arting στη Θεσσαλονίκη με υπεύθυνο τον Παπαδόπουλο Ηλία.

•           Συνεργασία με την εταιρεία Nektarios Gallery στη Θεσσαλονίκη με υπεύθυνο τον Κατσιλιώτη Νικόλαο. 

Στις άνωθεν εταιρείες, απέκτησα μεγάλη εμπειρία στην δημιουργία χειροποίητων πινάκων ζωγραφικής, στην εκτύπωση πινάκων ζωγραφικής αλλά και επιζωγράφιση αυτών (προσθήκη χρώματος και υλικών στους εκτυπωμένους πίνακες), καθώς και γνώση στη τεχνική του τελαρώματος.

Ακολούθησε συνεργασία με διάφορες εταιρείες Marketing, για την αξιοποίηση προσωπικών ψηφιακών μου σχεδίων μέχρι και σήμερα. (Digital Image Creator).

https://www.instagram.com/viewofart.gr/?hl=el

…

Με αγάπη από τη Φλώρινα,

Γιώτα Κοτσαύτη.

…

Η σελίδα του «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/%CE%88%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1/253798364810713?ref=bookmarks

Θίσβη Βηλαρά

…Στην άκρη του χωριού, στη μέση του μεγάλου περβολιού τριγυρισμένου από ψηλά καβάκια, έγινε ο πύργος των Βηλαράδων. Τον έχτισε όταν ήταν να φέρει τη γυναίκα του, που πήγε και την παντρεύτηκε στον τόπο του, στην Αθήνα -μια κόρη από φαναριώτικη φαμίλια, γεμάτη ευγένεια και αρχοντιά, τη Θίσβη Βηλαρά. Όταν πρωτοήρθε η Θίσβη Βηλαρά υπόφερε, φαίνεται, πολύ ίσαμε που να συνηθίσει στην ερημιά. Οι ζευγάδες την ακούγανε ώρες να παίζει κείνο το παράξενο όργανο με τ’ άσπρα κόκαλα, απ’ όπου έβγαινε αλλόκοτη μουσική. Δεν καταλαβαίνανε οι άνθρωποι της Ανατολής τίποτα απ’ αυτούς τους ήχους, όμως μυστικά το αισθάνονταν: είχαν πάθος και νοσταλγία. Τ’ απομεσήμερα, στις καλοκαιρινές μέρες, τη βλέπανε ώρες καθισμένη στη μεγάλη βεράντα, να κοιτάζει τη θάλασσα και τις γαλήνιες γραμμές της Λέσβου απέναντι. 

«Σα να της μιλά της θάλασσας» λέγανε. «Τι να της λέει;».

Άλλες φορές καθόταν εκεί να διαβάζει, σκυμμένη ατέλειωτες ώρες στο βιβλίο της.

«Τι μαθαίνει, άραγες, μες στο βιβλίο;» ‘λέγαν οι χωριάτες. «Έχουν λοιπόν τόσα πολλά να πούνε τα χαρτιά σ’ έναν άνθρωπο;»

ΗΛΙΑΣ ΒΕΝΕΖΗΣ, Απόσπασμα από την Αιολική Γη.

…

Η Γιώτα Κοτσαύτη επιλέγει κείμενα παιδικής λογοτεχνίας (παραμύθια ή ποιήματα), διηγήματα ή αποσπάσματα από βιβλία αγαπημένων λογοτεχνών.

Ένας εικονογράφος ή ζωγράφος καλείται να κάνει μία εικόνα με βάση το κείμενο που θα αναλάβει.

Περιμένουμε τις εικόνες, τις προτάσεις, αλλά και τις ιστορίες σας στην ηλεκτρονική διεύθυνση yotakotsafti1@yahoo.gr

…

Την εικόνα έκανε η Πόπη Χατζηιωαννίδου.

Ονομάζομαι Πόπη Χατζηιωαννίδου και γεννήθηκα το 1982 στη Θεσσαλονίκη. Μικρή, ζωγράφιζα πάντα και παντού, κυρίως ανθρώπους, σπανιότερα τοπία. Τώρα πια, ψάχνω πάντα ευκαιρία να πιάσω τα χρώματα και να κλέψω λίγη παιδική ηλικία ακόμη...

…

Με αγάπη από τη Φλώρινα,

Γιώτα Κοτσαύτη.

…

Η σελίδα του «Ένα κείμενο, μία εικόνα» στο facebook:

https://www.facebook.com/pages/%CE%88%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%BC%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1/253798364810713?ref=bookmarks

Ο Μεγάλος Δράκος της γιαγιάς

…Ο Μεγάλος Δράκος ήταν το πιο ευνοούμενο πλάσμα της γιαγιάς μας. Από ανθρωποφάγος ήρωας των παραμυθιών σιγά σιγά κατάντησε στο στόμα της αγαθοποιός θεότητα του δάσους. Εκείνος σφαλνούσε τα μάτια των παιδιών να κοιμηθούνε, εκείνος τα τιμωρούσε με ψιλή βέργα τόσο ελαφρά σαν να τα χάιδευε, αν κάνανε κακή πράξη, αν δεν άκουγαν τη μητέρα τους ή ξεχνούσαν την προσευχή τους. Εκείνος έδειχνε στους παραστρατημένους ξένους το μονοπάτι της κοιλάδας, εκείνος έστρωνε τραπέζι και καλούσε να φάνε τα καημένα τα τσακάλια όταν πολύ ούρλιαζαν. Κι εμείς, αυτά ακούγοντας για τον Μεγάλο Δράκο, τον φανταζόμαστε σαν τον Θεό που ήταν ζωγραφισμένος στους θόλους των εκκλησιών. Τον φανταζόμαστε με μεγάλη άσπρη γενειάδα, με χρυσή κορόνα στο κεφάλι, κουκουλωμένον, να πορεύεται σιωπηλός, δρασκελώντας με τα ψηλά ποδάρια του τα δέντρα. Μπροστά του πήγαιναν σαράντα μικροί δράκοι και πίσω του άλλοι σαράντα, και τα βαριά κουδούνια που κρέμονταν απ’ τον λαιμό τους αχλογούσαν μες στο δάσος -γκλάγκα-γλούγκα- όλα να το ξέρουν πως ο Μεγάλος Δράκος περνά…

ΗΛΙΑΣ ΒΕΝΕΖΗΣ,

Αιολική Γη, Βιβλιοπωλείον της Εστίας (απόσπασμα)

…