Ο
κύριος κουραμπιές
παρέα έχει
από χθες
ένα ταψί
με καταΐφι
και
τα δάχτυλά του γλείφει.
Στη βιτρίνα
μπήκε τώρα
η ναζιάρα
η πάστα φλώρα,
να κι
οι ολόλευκοι μπεζέδες
να τα γέλια, να
οι κουβέντες.
Ζήλεψε το καταϊφι,
ξεφυσάει από
τη λύπη.
Όλη η
ζάχαρη σκορπάει
σκόνη έγινε και πάει...
Μα ο κύριος
κουραμπιές
δεν το
βάζει κάτω, δες...
κρυφά κάνει
μιαν ευχή
ζητάει λύση
να βρεθεί.
Έχει φίλο καρδιακό
μπακλαβά σιροπιαστό
που καρύδια
τού χαρίζει,
μ’
άλλη όψη
τον στολίζει.
Δεν ξανάγινε παιδιά
κουραμπιές
να κολυμπά
στο σιρόπι, στα καρύδια,
ξελιγώθηκα απ’ τη γλύκα!
Η
καλή κυρά μπουγάτσα
με
τ’ αφράτα της τα μπράτσα,
τη δική
της άχνη δίνει
πάλι άσπρος
για να γίνει.
Της χαρίζει
την καρδιά του
πώς να
κρύψει τη χαρά
του;
Τα μουστάκια
του γελάνε
από ζήλεια
θα τον φάνε!
Στη βιτρίνα
τώρα δες!
Χαμογελάει ο κουραμπιές,
με το κόκκινο
σκουφί του
όλη η ζάχαρη
δική του!
ΜΑΡΙΑΝΘΗ
ΠΛΕΙΩΝΗ (ανέκδοτο κείμενο)
Το
κείμενο γράφτηκε με αφορμή την καρτέλα του Κύριου Κουραμπιέ της παραμυθοτράπουλας
«Φτιάξε ένα παραμύθι»
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;