In memoriam
Η Βάσω, οκτώ ετών
ανέμελο κορίτσι, παίζει στην ακροθαλασσιά. Διαλέγει πετραδάκια με
στρογγυλεμένες άκρες, διάφανες στον ήλιο. Δίπλα της, μια σιωπηλή μητέρα, την
παρακολουθεί. Ο ήλιος καυτός, τσουρουφλίζει τους αδύνατους ώμους της. Τα
μυρμήγκια ξεπηδούν ανάμεσα από τα βότσαλα, τρέχοντας να φτιάξουν τη φωλιά τους.
Σε κοντινή απόσταση, ένα αγόρι λιγνό, μελαχρινό, ο αδελφός της, παρατηρεί τις
κινήσεις της. Είναι μεγαλύτερος. Με βλέμμα βλοσυρό. Έτοιμος να χιμήξει και να
τσαλαπατήσει τα παιχνίδια της αδελφής του. Εκείνη θα του φωνάξει απελπισμένα,
για ακόμα μια φορά, πως είναι ανυπόφορος. Ο Συμεών θα εξαφανιστεί τρέχοντας και
καλπάζοντας. Η μητέρα θα σφίξει ακόμα πιο πολύ τις γωνίες των χειλιών της.
Η εικόνα αλλάζει και τα
δυο αδέλφια στέκονται αντίκρυ με τη φωτιά της ζήλιας να σιγοκαίει. Οι γονείς
φρουροί αμίλητοι. Μόνο αυτό μπορούν να κάνουν. Χρόνια ολόκληρα τα δάκρυά τους,
οι ικεσίες προς τον γιο τους, πέφτουν στο κενό. Ο Σίμος έχει ένα και μοναδικό
σκοπό. Να εξοντώσει την αδελφή του. Το γνωρίζουν οι ίδιοι. Εκείνος βιώνει την
απόλυτη ελευθερία της άρνησής του να συμβιβαστεί με τα φαρμακευτικά σκευάσματα
και τον εγκλεισμό.
Η Βάσω ετών σαράντα
τεσσάρων, κάθε απόγευμα μάζευε την υπομονή της, τις αντοχές της και τις ανοχές
της και τις έκλεινε ασφυκτικά σ’ ένα μπουκάλι. Καθόταν στην καρέκλα μπροστά στο
μαγαζί του πατέρα της, καπνίζοντας τον καημό της. Βυθισμένη στις σκέψεις της,
κουβαλώντας το βάρος της οικογενειακής τραγωδίας, των κλειστών παντζουριών ,της
κραυγής, η οποία δεν ακούγεται. Ο ήλιος έκαιγε πάλι ανελέητος τους ώμους της
στο μπαλκόνι. Απέναντί της, στο γήπεδο του μπάσκετ, ο αδελφός της χειρονομούσε
απειλώντας την. Εκείνη πέταξε το κινητό στον ακάλυπτο. Ύστερα άνοιξε τα φτερά
της και πέταξε στον ίδιο ακάλυπτο. Τα δάκρυα των γονιών της, οι ανοχές της, η
υπομονή της, τα πρέπει και τα μη συμπυκνώθηκαν σ’ ένα μυρωδάτο φυτό. Η γαρδένια
σκορπίζει κάθε απόγευμα, από την ίδια καρέκλα, το άρωμά της στους περαστικούς.
Για τη μνήμη της Βάσως.
Μυρσίνη
Καλογεροπούλου
Το κείμενο
προέκυψε στα πλαίσια του εργαστηρίου «Διαβάζω, γράφω, μοιράζομαι, αλληλεπιδρώ»
των εκδόσεων Αλάτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;