Μια φορά κι έναν
καιρό, σ’ έναν τόπο μακρινό, ζούσε μια μάγισσα μικρή. Ήταν καλοσυνάτη και πολύ
εργατική. Όλοι όμως τη φωνάζαν Μπελαλού επειδή πολλούς μπελάδες έφερνε παντού.
Άλλα έλεγε κι άλλα ήθελε να πει. Μπέρδευε τα λόγια της κι όταν κουνούσε το
ραβδί της, όλα έμοιαζαν με τρελή γιορτή. Ησυχία δεν υπήρχε πουθενά όταν η
Μπελαλού αναλάμβανε να κάνει μια δουλειά. Της είχαν αναθέσει μια φορά να ντύσει
επίσημα τους στρατιώτες του βασιλιά. Κούνησε το ραβδάκι της εκείνη δεξιά κι
αριστερά, φώναξε λόγια παράξενα, τρελά, έκανε δυο τρεις σβούρες πάνω από τα
κεφάλια τους κι αφού ζαλίστηκε, τους κοπάνησε μία δυνατά στο κεφάλι και
δυστυχώς, αντί να τους μεταμορφώσει σε καλοντυμένους στρατιωτικούς, τους έκανε
να μοιάζουν αλήθεια με τρελούς. Άλλος έμοιαζε με κλόουν, άλλος με πυροσβέστη,
άλλος έμοιαζε με μάγειρα κι άλλος, μα τον Θεό, με ροκ εντ ρολ οργανοπαίχτη.
Θύμωσε τότε ο
βασιλιάς και τη διέταξε ποτέ μα ποτέ να μην ξανακάνει μαγικά. Τότε η Μπελαλού
έφυγε λυπημένη και δεν ήξερε τι να κάνει. Κανείς δεν την εμπιστευόταν κι ούτε
της έδινε δουλειά. Μια μέρα όμως θύμωσε και πείσμωσε πολύ. Ήθελε η Μπελαλού ν’
αποδείξει πως μπορούσε κι εκείνη να οργανώσει κάτι πολύ μεγάλο και σημαντικό και
πως για χρόνια όλοι θα μιλούσαν γι’ αυτό. Πήγε λοιπόν γεμάτη θάρρος, στήθηκε
μπροστά στον βασιλιά και του ζήτησε μια δεύτερη ευκαιρία. Τότε εκείνος,
βλέποντας το πείσμα και τη θέλησή της, δεν της το αρνήθηκε.
Η Μπελαλού
σκέφτηκε πολύ καλά το σχέδιό της. Επειδή ήξερε πως ανά πάσα στιγμή θα έκανε
λάθος, έβγαλε μια τρελή ανακοίνωση που έλεγε:
Η Μπελαλού σάς έχει ετοιμάσει την πιο όμορφη γιορτή.
Ένας ένας θα περνάει απ’ τη μικρή μου τη σκηνή κι εγώ θα τον ντύνω με την πιο
όμορφη στολή. Κι όποιος ρωτάει πώς τη λένε τη γιορτή, θα σας πω πώς τη λένε:
«Καρναβάλι», γιατί δεν υπάρχει λογική. Μια φορά μόνο τον χρόνο θα πίνετε και θα
γλεντάτε κι άλλα ρούχα τελείως θα φοράτε.
Όλοι, λοιπόν,
κουρασμένοι από το κρύο του χειμώνα κι από την κλεισούρα στα σπίτια τους,
ήθελαν να κάνουν κάτι διαφορετικό για να περάσουν όμορφα. Αφέθηκαν στην
Μπελαλού και, πιστέψτε με, δεν το μετάνιωσαν λεπτό. Από τότε, κάθε χρόνο,
μεγάλοι και μικροί ντύνονται με φανταχτερή στολή, χορεύουν πίνουν και γλεντούν
και το «Καρναβάλι» πολύ το αγαπούν. Κι όλ’ αυτά τα χρωστούν στην Μπελαλού!
Κοντόγιαννου Ζωή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Για πες μας, πώς σου φάνηκε;